Βουτώντας στην Gaming Urban Legends κατηγορία, έπεσα πάνω σε όλο το μυστήριο του ‘Killswitch’ και το χάος που είχε να προσφέρει. Αλλά πρώτα, let me exlpain. Οι αστικοί μύθοι του gaming είναι άπειρα κουλ και ενδιαφέροντες για να τους μελετήσεις, επομένως φανταστείτε πόσο χαρούμενη και έκπληκτη ήμουν όταν ανακάλυψα έναν που δεν είχα ακούσει ποτέ. Ο αστικός μύθος του Killswitch εμφανίστηκε μπροστά στην οθόνη μου, ενώ έκανα έρευνα και συγκεκριμένα σε ένα subreddit. Προφανώς λοιπόν μου κίνησε την περιέργεια και ως εκ τούτου έπεσα στο rabbit hole και αυτό που ανακάλυψα (ως κάποια που δεν είχε ιδέα για το όλο θέμα) ήταν… αρκετά σοκαριστικό θα έλεγα. Αλλά ας ανακαλύψουμε την αλήθεια μαζί, shall we?
Η Προέλευση του Killswitch
Το Killswitch είναι ένα ρωσικό βιντεοπαιχνίδι που δημιουργήθηκε και κυκλοφόρησε το 1989 από την developing εταιρεία Karvina. Η ιδέα του παιχνιδιού είναι αρκετά απλή, αλλά το μυστήριο που το περιβάλλει έχει δημιουργήσει ένα είδος αστικού μύθου που δεν φαίνεται να υποχωρεί, κυρίως εξαιτίας του τι συμβαίνει μετά το τέλος του παιχνιδιού. Τι είναι αυτό; Λοιπόν, αφού τελειώσετε το παιχνίδι, αντί να μπορείτε να το παίξετε επανειλημμένα, το παιχνίδι διαγράφεται αμέσως από τον σκληρό σας δίσκο και όλα τα ίχνη του εξαφανίζονται. Δεν μπορείτε να το επαναφέρετε ή να το επανεγκαταστήσετε, μπορείτε μόνο να αγοράσετε ένα νέο αντίγραφο. Ωστόσο, υπάρχει και μια ακόμη τροπή στην ιστορία. Η Karvina κυκλοφόρησε μόνο 5000 αντίτυπα του παιχνιδιού, επομένως αν δεν είχατε την ευκαιρία να ξαναγοράσετε ένα δεύτερο, τότε… Ε, μάλλον δεν θα μπορέσετε ποτέ να ξαναπαίξετε το παιχνίδι, αφού τα περισσότερα αντίτυπα έχουν χαθεί εδώ και δεκαετίες.
Τώρα, αν είστε σαν εμένα, θα σκεφτείτε ότι δεν είναι και τόσο σημαντικό για ένα παιχνίδι να διαγράφεται μόνο του αφού το τερματίσετε, αλλά η ιστορία έχει πολύ περισσότερα να δώσει, my friend. Ο παίκτης μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε δύο χαρακτήρες στο παιχνίδι, οπότε αν επιλέξετε και τελειώσετε το παιχνίδι με έναν χαρακτήρα δεν μπορείτε ποτέ να μάθετε την ιστορία του άλλου. Τρελό, σωστά;
Tο Παιχνίδι Φάντασμα
Ο παίκτης μπορεί να επιλέξει να παίξει είτε ως την Porto, ένα μικρό κορίτσι που μπορεί να αλλάξει το μέγεθός του για να περιηγηθεί στα ορυχεία, είτε ως τον Ghast, έναν ισχυρό δαίμονα (και φίλο της;) που είναι, περιέργως, αόρατος. Προφανώς, οι περισσότεροι παίκτες επέλεξαν την Porto, καθώς η πλοήγηση στα ορυχεία ήταν πολύ πιο εύκολη μαζί της. Η όλη ιστορία αφορά υπόγειους δαίμονες που προσπαθούν να κάνουν ένα ορυχείο να καταρρεύσει και την πολιτική που ακολουθούσαν οι διαχειριστές του ορυχείου, η οποία είχε να κάνει με τον βασανισμό των εργατών για να αυξηθεί η παραγωγή.
Ο κόσμος άρχισε να θέτει ερωτήματα σχετικά με το τέλος του παιχνιδιού ή το πώς τερματίζει. Άλλοι ήταν περίεργοι για το τι θα συμβεί αν παίξετε ως Ghast και (αν αυτό είναι δυνατόν) τερματίσετε το παιχνίδι. Η όλη τρέλα του Killswitch απέκτησε τεράστια προσοχή γύρω στο 2003, όταν όλοι άρχισαν να μιλούν γι’ αυτό στο διαδίκτυο (θενξ 4chan) και να προσπαθούν να αποκαλύψουν την ιστορία πίσω από αυτό. Ιστοσελίδες όπως το Kotaku έγραψαν γι’ αυτό ρίχνοντας λίγο φως στο όλο μυστήριο που το περιβάλλει, αλλά δεν ανακαλύφθηκαν και πολλά, ειδικά από την τελευταία δήλωση της Karvina που κυκλοφόρησε το 1990. Προφανώς, η δήλωση έλεγε ότι το παιχνίδι σχεδιάστηκε για να είναι μια μοναδική εμπειρία και όπως η πραγματικότητα, “ανεπανάληπτη και παράλογη”. Η Karvina ακολούθησε επίσης τη δήλωσή της λέγοντας ότι “ο θάνατος είναι οριστικός, ο θάνατος είναι πλήρης” καθώς και ότι η μοίρα των δύο χαρακτήρων είναι άγνωστη, όπως είναι η μοίρα όλων μας.
Ως εκ τούτου, η Karvina ζήτησε από τους πελάτες της να σεβαστούν την επιθυμία τους να διατηρήσουν τα πάντα περιτριγυρισμένα από μυστήριο.
Το Τελευταίο Αντίγραφο
Ένας άλλος μύθος προέκυψε επίσης από την όλη κατάσταση σχετικά με το τελευταίο αντίγραφο του παιχνιδιού. Λέγεται ότι το 2005, ένα σφραγισμένο αντίγραφο δημοπρατήθηκε για το ακραίο ποσό των 733.000 δολαρίων από τον Yamamoto Ryuichi στο Τόκιο. Κυκλοφόρησαν φήμες ότι αυτό θα μπορούσε να είναι το τελευταίο εναπομείναν αντίγραφο, γεγονός που έκανε τον Yamamoto να αποφασίσει να μοιραστεί την εμπειρία του με τον κόσμο. Είχε σκοπό να καταγράψει το παιχνίδι του και να το δημοσιεύσει στο διαδίκτυο. Ωστόσο, μόνο ένα βίντεο έχει εμφανιστεί, όπου βλέπουμε έναν κουρασμένο και συναισθηματικά φορτισμένο Yamamoto να κάθεται μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του. Το σύντομο κλιπ δείχνει το κύριο μενού του παιχνιδιού, με τον Yamamoto να κλαίει στο βάθος. Ακόμη πιο περίεργο είναι ότι το βίντεο αυτό έχει εξαφανιστεί έκτοτε, όπως και κάθε ίχνος του ίδιου του παιχνιδιού. Η αιτία για τα κλάματά του παραμένει ένα μυστήριο, όπως και το τέλος του Ghast, καθώς κανείς άλλος δεν φένεται να ολοκλήρωσε ποτέ το storyline του.
Killswitch: Real or Hoax?
Τώρα ξέρω τι σκέφτεστε. Υπάρχει τέλος σε αυτό το rabbit hole; Είμαστε στο 2024 και δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχουμε ανακαλύψει ακόμα την αλήθεια πίσω από αυτόν τον συναρπαστικό αστικό μύθο. Ε φυσικά και το έχουμε κάνει, αλλά μπορεί να μην είναι αυτό που περιμένετε… Σίγουρα δεν ήταν αυτό που περίμενα εγώ.
Invisible Games
Η πρώτη εμφάνιση του Killswitch μπορούσε να εντοπιστεί στο InvisibleGames.net, έναν ιστότοπο γεμάτο creepy άρθρα που έκαne την εμφάνισή του το 2007. Το άρθρο του Killswitch ανέφερε όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, ωστόσο ο συγγραφέας ήταν άγνωστος. Μεταβαίνοντας στο 2013, to Killswitch κάνει άλλη μια εμφάνιση σε ένα βιβλίο με το όνομα «The Melancholy of Mechagirl» της Catherynne M. Valente ως ένα από τα διηγήματά της που δημοσιεύτηκαν στη συλλογή της. Πώς λοιπόν δημιουργήθηκε το Killswitch από την C. M. Valente το 2013, αλλά πρωτο είχε εμφανιστει ήδη από το 2007 σε ένα creepy σάιτ;
Ο Άγνωστος-Γνωστός Συγγραφέας
Λοιπόν φίλοι μου, φαίνεται ότι το Killswitch δεν ήταν ποτέ πραγματικό παιχνίδι και δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια ανατριχιαστική ιστορία που μετατράπηκε σε έναν τεράστιο αστικό μύθο. Η M. C. Valente ήταν η δημιουργός της ιστορίας και του μύθου του Killswitch από την αρχή, δημοσιεύοντάς το στο InvisibleGames.net και αργότερα παρουσιάζοντάς το στο βιβλίο της “The Melancholy of Mechagirl”. Ναι σωστά, οι συγγραφείς του βιβλίου και του online άρθρου είναι ένα και το αυτό. Το Killswitch δεν είναι πραγματικό παιχνίδι και η Kovina Corp. δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα. Ίσως είναι καλύτερα να αφήνουμε τους αστικούς μύθους στην ησυχία τους και ίσως δεν πρέπει να τους ψάχνουμε και τόσο πολύ. Ωστόσο, οι καλλιτέχνες μπορούν πραγματικά να επωφεληθούν όταν οι δημιουργίες τους γίνονται πιο γνωστές. Όταν ρωτήθηκε σχετικά στο Twitter, η Valente δήλωσε τα εξής:
Νιώθω ότι αυτό που κρατάει ζωντανή την ιστορία είναι η πιθανότητα ότι μπορεί να είναι αληθινή. Είναι ΠΟΛΥ εύκολο να βρει κανείς ότι εγώ την έγραψα, αλλά δεν το κάνουν, γιατί αυτό χαλάει την ψευδαίσθηση. Νιώθω ότι στερούνται κάτι οι άνθρωποι για χάρη των ευσήμων.
Killswitch : Επίλογος
Λοιπόν, τι πιστεύετε; Θα έπρεπε αστικοί θρύλοι όπως το Killswitch να συνεχίσουν να ζουν και να γεμίζουν τα folklore archives του διαδικτύου; Ή μήπως θα πρέπει να προσπαθήσουμε να ρίξουμε φως στο μυστήριο και να “εκθέσουμε” τους πραγματικούς δημιουργούς και καλλιτέχνες πίσω από αυτά, ώστε να επωφεληθούν περισσότερο; Θα πάψει ποτέ να υπάρχει ο αστικός μύθος του Killswitch ή θα παραμείνει ένας από τους πιο δημοφιλείς στην gaming κοινότητα; Το ερώτημα παραμένει…