GhostWire: Tokyo Review – Απελευθερώνοντας πνεύματα στο στοιχειωμένο Τόκιο

Είμαι τεράστιος fan των τίτλων της Bethesda. Είτε πρόκειται για τα immersive sims της Arkane όπως το Prey και το Deathloop, ή το Doom και το Wolfenstein, είτε ακόμα και οι κλασικοί τίτλοι της ίδιας της Bethesda, πάντα φαίνεται να περνάω καταπληκτικά όταν παίζω τίτλους της συγκεκριμένες εκδοτικής. Υπάρχει κάτι ξεχωριστό σχετικά με την αφήγηση, το χτίσιμο του κόσμου, την αίσθηση δέους που σου προσφέρουν τα παιχνίδια της Bethesda που δεν μπορείς να βρεις πουθενά αλλού. Απόλαυσα ακόμη και το Fallout 76 όταν μπήκε για πρώτη φορά στο Game Pass, ανεξάρτητα από την κατάστασή του τότε. Δεν είμαι δύσκολος άνθρωπος να ευχαριστήσεις όταν πρόκειται για βιντεοπαιχνίδια. Προσπαθώ πάντα να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, παρά μισοάδειο. Όταν ανακοινώθηκε για πρώτη φορά το GhostWire: Tokyo, ενθουσιάστηκα με το πόσο διαφορετικό φαινόταν σε σύγκριση με όσα έχω παίξει μέχρι σήμερα. Σας είπα, ανυπομονούσα πράγματι για αυτό το παιχνίδι.

Τώρα, μια εβδομάδα περίπου αργότερα, αφού το έχω παίξει, μπορώ με ειλικρίνεια να πω ότι η Tango Gameworks ανταποκρίθηκε στις υποσχέσεις και μας έδωσε ενα παιχνίδι που πράγματι ξεφεύγει από την πεπατημένη. Αφήνει όμως και πολλές ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Το GhostWire: Τokyo έχει πολλά rough edges. Είναι σχεδόν ένα προϊόν που με το ζόρι μοιάζει ολοκληρωμένο και σίγουρα δεν θα είναι το cup of tea όλων. Δεν προσπαθώ να αφαιρέσω από τα επιτεύγματα του παιχνιδιού. Το GhostWire: Tokyo είναι μια πολύ διασκεδαστική εμπειρία, με μερικές αναλαμπές ευφυϊας. Απλά θα ήθελα αυτές οι αναλαμπές, να μην ήταν μόνο αναλαμπές, αλλά κάτι συνεχές.

Με την εξαιρετική καλλιτεχνική και μουσική διεύθυνση της Tango, και μερικές από τους πιο συναρπαστικούς μηχανισμούς combat που έχουμε δει πρόσφατα, αυτό το παιχνίδι θα μπορούσε να ήταν κάτι εκπληκτικό. Δυστυχώς, όλα αυτά γίνονται επαναλαμβανόμενα αρκετά γρήγορα για ένα single player παιχνίδι δράσης-τρόμου. Φρέσκιες ιδέες θα βρείτε παντού στην Shibuya που έχει δημιουργήσει η Tango. Αυτό που στην πραγματικότητα του λείπει είναι η ποικιλία και μερικές παραπάνω λαμπρές στιγμές ώστε να το κάνουν να μοιάζει πραγματικά ξεχωριστό.

TL;DR

Με ένα συναρπαστικό σκηνικό, τη βάση για μια μαγευτική ιστορία και έναν γεμάτο δράση gameplay loop, θα περίμενε κανείς ότι το GhostWire: Tokyo θα είναι μια γοητευτική εμπειρία. Ωστόσο, αυτά τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά σπάνια παράγουν πραγματικά θεαματικές στιγμές, και καταλήγει να μοιάζει αλλά ένα κέλυφος του τίτλου θα μπορούσε να ήταν.

Όλες οι εικόνες σε αυτό το άρθρο είναι είτε τραβηγμένες μέσα από το παιχνίδι, είτε κατευθείαν από το gameplay, είτε από το Photo Mode.

Αν θέλετε να αποκτήσετε ένα ψηφιακό αντίγραφο του GhostWire: Tokyo (PC), μπορείτε να το αποκτήσετε με έκπτωση 5% από τους συνεργάτες του BGeek, στο DLGamer.com. Μπορείτε να προμηθευτείτε φυσικά αντίγραφα για την έκδοση PS5 από το Public.gr, έναν ακόμη συνεργάτη του BGeek.

Γραφική παρουσίαση

Αν έχετε παίξει κάποιο από τα παιχνίδια Evil Within, γνωρίζετε ήδη ότι η Tango Gameworks έχει την ικανότητα να συνθέτει ανατριχιαστικούς κόσμους. Αυτό εξακολουθεί να ισχύει, με την Shibuya του GhostWire: Tokyo να είναι μία από τα πιο συναρπαστικά σκηνικά στο gaming. Το Τόκιο είναι μια από τις καλύτερες τοποθεσίες για κάθε παιχνίδι και έχουμε δει μερικούς τίτλους να κάνουν θαύματα με αυτό, κυρίως το Persona 5. Η Tango Gameworks προσφέρει μια διαφορετική οπτική στην ιαπωνική μεγαλούπολη και ειλικρινά, είναι ίσως η καλύτερη απεικόνιση της ως τώρα.

Η άδεια Shibuya: το wet dream κάθε weeb

Φυσικά, δεν έχει αναδημιουργηθεί όλο το Τόκιο για το GhostWire. Αυτό που έχουμε είναι ένα ανοιχτό μοντέλο της συνοικίας Shibuya – μιας από τις πιο πολυσύχναστες περιοχές του Τόκιο. Η Shibuya φιλοξενεί μερικά από τα πιο εμβληματικά μέρη της πόλης, όπως την πιο πολυσύχναστη διάβαση πεζών του κόσμου. Πινακίδες νέον, πολλά ιερά και μια πληθώρα από χαριτωμένα γωνιακά καταστήματα. Εάν είστε εξοικειωμένοι με την αστική ιαπωνική κουλτούρα, θα νιώσετε σαν στο σπίτι σας στην Shibuya του GhostWire: Tokyo. Ο ανοιχτός κόσμος είναι μια από τις καλύτερες πτυχές αυτού του παιχνιδιού. Είναι πολύ συναρπαστικό και είναι μια στοιχειωμένη απεικόνιση του Τόκιο, ακριβώς αυτό που θα περίμενες από αυτό το είδος παιχνιδιού. Πάντα βρέχει, κάτι που φτιάχνει το mood και προσφέρει μερικές ωραίες, ανακλαστικές επιφάνειες.

Αν και δεν είναι σχεδόν μια ακριβής 1:1 απεικόνιση της περιοχής, το GhostWire κάνει εξαιρετική δουλειά για να σας κάνει να πιστέψετε ότι είναι. Οι άδειοι δρόμοι διευκολύνουν την Tango να αξιοποιήσει τη δύναμη του PS5 σε έναν κόσμο γεμάτο αντανακλάσεις, ακτίνες φωτός και περιστασιακούς «visitors». Ο κόσμος φαίνεται πραγματικά εντυπωσιακός, ακόμη και όταν παίζετε στο Performance, το οποίο είναι η συνιστώμενη γραφική ρύθμιση για αυτό το παιχνίδι. Η Shibuya είναι αρκετά μεγάλς, αλλά δεν αποτελεί πρόβλημα για το PS5. Μετά το Horizon Forbidden West, το GhostWire: Tokyo μοιάζει παιχνιδάκι για αυτό το όχι και τόσο μικρό θηρίο. Αυτό πιθανότατα οφείλεται στην έλλειψη μοντέλων NPC στον κόσμο. Θα συναντήσετε μόνο εχθρούς, πνεύματα και κατοικίδια. Τα μόνα loading screens που θα συναντήσετε είναι κατά την είσοδο σε κάποιο κτίριο.

Η εμπειρία σας με το κομμάτι του Performance μπορεί να διαφέρει. Δεν αντιμετώπισα crashes ή συχνά frame drops, αλλά έπαιζα πάντα στη ρύθμιση Performance V-Sync. Υπάρχουν πολλές επιλογές γραφικών ανάμεσα στις οποίες μπορείτε να διαλέξετε, με διαθέσιμες ακόμη και επιλογές V-Sync. Δεν θα συνιστούσα καμία από τις λειτουργίες Fidelity, γιατί η πτώση καρέ όταν παίζετε σε πρώτο πρόσωπο μπορεί να σας ζαλίσει. Μπορείτε να προσαρμόσετε το motion blur, το chromatic aberration και διάφορα άλλα εφέ. Είναι πάντα ωραίο να βλέπεις τόσες πολλές επιλογές σε παιχνίδι κονσόλας.

Το art direction του GhostWire: Tokyo δεν είναι τίποτα λιγότερο από θεαματικό

Η αίσθηση αυτού του παιχνιδιού είναι πραγματικά on point. Οι εχθροί είναι ανατριχιαστικοί και το Τόκιο είναι γεμάτο με κάθε λογής διαφορετικά πράγματα για να δεις. Υπάρχουν πολύχρωμα shrines για να επισκεφθείτε και να “καθαρίσετε”, γατο-πωλητές για να μιλήσετε και αγαλματάκια για να προσευχηθείτε. Το combat είναι κάτι που πρέπει να δείτε μόνοι σας με κάθε ειλικρίνεια, με energy beams να πετούν προς κάθε κατεύθυνση καθώς πολεμάτε κύματα εχθρών. Είναι σαν να ζωντανεύει το παιδικό σας όνειρο του να αποκτήσετε υπερδυνάμεις, αλλά με μια αίσθηση anime.

Τα set pieces είναι πραγματικά μαγευτικά μερικές φορές. Αισθάνονται κινηματογραφικά, σαν βγαλμένα από ταινία δράσης-τρόμου, ωστόσο είναι εντελώς διαδραστικά. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν αρκετά από αυτά. Τα λίγα που είναι διάσπαρτα σε όλο το παιχνίδι, φτιάχνουν μερικές πολύ αξέχαστες στιγμές. Αυτές οι στιγμές είναι πιθανώς όταν το GhostWire βρίσκεται στα καλύτερά του.

Μου άρεσαν πολύ οι σχεδιασμοί των εχθρών. Φαίνονται περισσότερο απειλητικοί παρά τρομακτικοί, και αυτό είναι κάτι που μπορώ να εκτιμήσω. Σε σύγκριση με τη σειρά Evil Within, το κομμάτι του τρόμου μειώνεται σημαντικά εδώ. Μάλλον δεν είχαν αυτό το σκοπό, αλλά πιστεύω ότι ταιριάζει με το εύρος του παιχνιδιού. Υπάρχει ένας ψηλός εχθρός που μοιάζει σαν Slenderman με ομπρέλα, ακέφαλες μαθήτριες, μαθητές εκπαιδευμένοι στις πολεμικές τέχνες, tanks και healers. Ενώ όλοι αυτοί οι εχθροί είναι ενδιαφέρον να τους πολεμάς, η έλλειψη ποικιλίας γίνεται σύντομα εμφανής. Υπάρχουν μόνο 6 τύποι εχθρών σε όλο το παιχνίδι. Και η έλλειψη boss fights κάνει πολλά για να καλύψει το κενό.

Ντυθείτε όπως νιώθετε στο GhostWire: Tokyo

Υπάρχει άφθονο customization σε αυτό το παιχνίδι. Μπορείτε να ντύσετε τον Akito (τον πρωταγωνιστή) με όποιον τρόπο θέλετε. Μπορείτε να προμηθευτείτε όλα τα είδη ένδυσης από τους γατο-πωλητές, μερικές φορές για αρκετά χρήματα. Οτιδήποτε από γυαλιά, καπέλα και μάσκες μέχρι αθλητικά παπούτσια είναι προσαρμόσιμο. Και μπορείτε να αλλάξετε ακόμα και τα χρώματα για να ταιριάξετε τα outfits σας. Τα περισσότερα cut-scenes αποδίδονται in-engine, οπότε τα ρούχα σας θα είναι ορατά στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Ωστόσο, κάθε φορά που το παιχνίδι χρησιμοποιεί μια pre-rendered σκηνή, αλλάζει τα ρούχα σας σε ό,τι απεικονίζεται στο cinematic. Περίεργο bug.

GhostWire: Tokyo – Πλοκή

Η ιστορία ξεκινά με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο. Όλοι στο Τόκιο εξαφανίζονται, με τον Ακίτο (ο πρωταγωνιστής) να είναι ο μόνος που μένει πίσω, καθώς κυριεύεται από ένα μυστηριώδες πνεύμα που ονομάζεται KK. Αν παίξατε το GhostWire: Tokyo Prelude, θα πρέπει να γνωρίζετε ήδη αυτόν τον χαρακτήρα. Αμέσως μετά τον δαιμονισμό του Akito, οι δυο τους αρχίζουν να τσακώνονται για το ποιος θα έχει τον έλεγχο στο σώμα του Akito. Διακόπτονται από μια στρατιά «visitors», απρόσωπα (ή ακέφαλα σε ορισμένες περιπτώσεις) τέρατα που έχουν εισβάλει στην πόλη και τώρα κυνηγούν ψυχές χωρισμένοι σε μεγάλες ομάδες. Ο Akito ανακαλύπτει ότι ο KK διαθέτει μερικές εύχρηστες δυνάμεις που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να απωθήσουν τους επισκέπτες.

Αφού καταπολεμούν το αρχικό κύμα visitors, μια μοχθηρή φιγούρα που φοράει μια μάσκα Hannya εμφανίζεται σε μια από τις γιγαντοθόνες της Shibuya. Σύντομα, η μασκοφόρος φιγούρα δηλώνει ότι σκοπεύει να ξεκινήσει ένα τελετουργικό για να συνδέσει τον κάτω κόσμο με τον κανονικό κόσμο. Ο Akito και ο KK συνειδητοποιούν γρήγορα ότι πρέπει να συνεργαστούν για να σώσουν τον κόσμο. Κατευθύνονται προς το κοντινότερο νοσοκομείο, όπου είχε εισαχθεί η αδερφή του Akito, για να ελέγξουν αν είχε εξαφανιστεί μαζί με όλους τους άλλους. Προς μεγάλη τους έκπληξη, δεν βρίσκουν μόνο την αδερφή του Ακίτο εκεί αλλά και τη μυστηριώδη μασκοφόρα φιγούρα.

Έπειτα από μια σύντομη σύγκρουση, όπου γίνεται φανερό ότι ο ΚΚ και η μασκοφόρος φιγούρα γνώριζαν ο ένας τον άλλον πριν από όλα αυτά, ο κακός απαγάγει την αδερφή του Akito και εξαφανίζεται. Τώρα λοιπόν, ο Akito πρέπει όχι μόνο να σώσει το Τόκιο αλλά και την αδερφή του από τα χέρια ενός μασκοφόρου μανιακού. Αυτό, συν του να συνηθίσει να μοιράζεται το σώμα του με ένα πνεύμα.

Η ιστορία πάσχει από έλλειψη χαρακτήρων και κακό pacing

Η ιστορία ξεκινά πολύ δυνατά, αλλά καταλήγει να καταρρέει μέχρι το τέλος. Έχει ένα συναρπαστικό premise, αλλά τελικά αποτυγχάνει να αποδώσει κάποιο μεγάλο pay-off για όλα αυτά τα μικρά set-ups που συσσωρεύονται σε όλη τη διάρκεια της. Η ιστορία του GhostWire: Tokyo χωρίζεται σε οκτώ κεφάλαια και μου πήρε περίπου 13 ώρες για να ολοκληρώσω με ελάχιστο side-questing. Η περίληψη που διαβάσατε παραπάνω είναι μόνο ό,τι συμβαίνει στο πρώτο κεφάλαιο. Αν μόνο τα υπόλοιπα κεφάλαια ήταν τόσο γεμάτα, το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ διαφορετικό. Στα περισσότερα από τα κεφάλαια, έχετε μια πολύ ευπρόσδεκτη ελευθερία να περιπλανηθείτε και να περιηγηθείτε στο side content. Μόλις καταλήξετε να εστιάσετε στα main questlines, θα καταλήξετε να προχωράτε στην ιστορία με ανησυχητικό ρυθμό.

Η ιστορία δεν είναι ακριβώς κακή. Κατά την δική μου άποψη είναι μια short and sweet αποστολή όπου πρέπει να σώσεις τον κόσμο. Είναι ένα anime trope που λειτουργεί πάντα. Αυτό που είναι προβληματικό στο GhostWire: Tokyo είναι ότι δεν σας ενδιαφέρει τίποτα από όσα συμβαίνουν. Δεν είστε δεμένοι με κανέναν από τους χαρακτήρες, γιατί δεν περνάτε αρκετό χρόνο μαζί τους. Εάν παίξατε το Prelude, θα πρέπει να γνωρίζετε κάποιες βασικές πληροφορίες σχετικά με χαρακτήρες που εμφανίζονται σπάνια στο παιχνίδι, ωστόσο έχουν κατά κάποιο τρόπο σημαντική επίδραση σε ορισμένα σημεία της ιστορίας. Δεν μπορείτε να αλληλεπιδράσετε με τους περισσότερους από αυτούς τους χαρακτήρες, αφού έχουν εξαφανιστεί μαζί με όλους τους άλλους στην πόλη. Είναι δύσκολο να δεθείς με μια ιστορία όπου δεν γνωρίζεις πραγματικά κανέναν που επηρεάζεται από όσα συμβαίνουν. Είσαι απλώς ένας παρατηρητής, it’s very hard to get invested.

The Akito and KK show

Οι κεντρικοί χαρακτήρες έχουν μερικές ωραίες αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους και ειλικρινά μου άρεσε η ενέργεια που μεταδίδουν. Είναι easy to like χαρακτήρες, με ισχυρό συναισθηματικό υπόβαθρο. Δυστυχώς, δεν μπορείτε να απολαύσετε τα background stories τους όσο θα ήθελα. Το περιορισμένο screen time μέσω της κύριας γραμμής αποστολών είναι το πρόβλημα εδώ. Αν σας ενδιαφέρει να επεκτείνετε τη δυναμική Akito/KK, θα πρέπει πραγματικά να επενδύσετε λίγο χρόνο στο side content, καθώς θα λάβετε μερικές γοητευτικές ατάκες και το character progression που τους αξίζει.

Το GhostWire: Tokyo είναι σε μεγάλο βαθμό μια εμπειρία που βασίζεται στην αφήγηση. Και όμως υποφέρει από παραλείψεις στo storytelling που αναδεικνύουν μια προβληματική περίοδο ανάπτυξης. Είναι μια διασκεδαστική ιστορία, αλλά δεν ανταποκρίνεται πλήρως στις δυνατότητές της.

GhostWire: Tokyo – Gameplay

Το gameplay είναι ένα από τα μεγαλύτερα selling points του GhostWire: Tokyo. Είναι φανταχτερό, έχει γρήγορο ρυθμό και σε κάνει να νιώθεις δυνατός. It feels right. Είναι ένας συνδυασμός πολλών διαφορετικών ιδεών που, ειλικρινά, συνεργάζονται τέλεια. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν εξελίσσεται ποτέ σε κάτι νέο καθ’ όλη τη διάρκεια του παχνιδιού. Όλοι οι μηχανισμοί στους οποίους μυείσαι τις πρώτες ώρες, παραμένουν ίδιοι μέχρι το τέλος. Δεν εκδηλώνονται ποτέ σε κάτι μεγαλύτερο. Αλλά ας μην βιαζόμαστε, ας τα αντιμετωπίσουμε όλα ένα προς ένα:

Το μόνο μου πρόβλημα με το GhostWire: Tokyo είναι ότι δεν έχει κι άλλο. Βλέπετε, αυτό το παιχνίδι δεν έχει κανένα πρόβλημα να τραβήξει την προσοχή σου, δυσκολεύεται στο να την κρατήσει όμως.

BGeek

Το combat στο GhostWire: Tokyo θυμίζει shounen battle anime

Εάν είστε εξοικειωμένοι με τα κλασικά tropes των anime μάχης, θα δείτε ακριβώς τι προσπαθεί να κάνει η Tango Gameworks με αυτό το σύστημα μάχης. Αφού τον κυριεύσει ο ΚΚ, ο Ακίτο μπορεί να εκμεταλλευτεί τη δύναμη των στοιχείων και να πυροδοτήσει εκρήξεις συγκεντρωμένης ενέργειας από τα δάχτυλά του. Το aiming λειτουργεί όπως κάθε shooter πρώτου προσώπου. Τα στοιχεία που έχετε στη διάθεσή σας είναι ο άνεμος, το νερό και η φωτιά, από το πιο αδύναμο προς το πιο δυνατό. Αυτά τα στοιχεία είναι πολύ καλά ισορροπημένα και το καθένα εξυπηρετεί διαφορετικό σκοπό στις μάχες. Η φόρτισή τους θα σας βοηθήσει να εξαπολύσετε πιο ισχυρές επιθέσεις. Θα βρείτε τον εαυτό σας να τα χρησιμοποιεί όλα, καθώς μπορεί να ξεμείνετε από πυρομαχικά σε τουλάχιστον ένα στοιχείο κάθε μάχη, και αυτό μου άρεσε.

Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε μια elemental shield για να αποκρούσετε τα εισερχόμενα χτυπήματα και να μειώσετε τη ζημιά που προκαλείτε. Εάν εκτελέσετε μια «τέλεια παραλλαγή», θα λάβετε ακόμη και λίγο HP πίσω. Έχετε επίσης μαζί σας το έμπιστο τόξο σας, το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να χτυπήσετε τους εχθρούς από απόσταση και να προκαλέσετε μεγάλη ζημιά. Υπάρχουν πολλά σημεία στην ιστορία όπου ο ΚΚ και ο Aktio χωρίζονται. Φυσικά, χάνετε την πρόσβαση στις δυνάμεις του KK και πρέπει να παλέψετε για να επιστρέψετε σε αυτόν χρησιμοποιώντας μόνο το τόξο. Αν και αυτός είναι ένας ενδιαφέρον μηχανισμός για να εμπλουτίσει τα πράγματα και, αν μη τι άλλο, να ενθαρρύνει το stealth, it felt uninspired. Αυτό είναι όπου η έλλειψη ενός όπλου melee, όπως ένα katana γίνεται λίγο πολύ μια προφανής παράβλεψη.

Όταν καταφέρετε να προκαλέσετε αρκετή ζημιά στους visitors, οι «πυρήνες» τους θα εκτεθούν. Αυτό τους ανοίγει σε μια κίνηση τύπου εκτέλεσης, όπου μπορείτε να τραβήξετε τους πυρήνες τους έξω από το σώμα τους και να τους απαλλάξετε από τον αγώνα της ύπαρξης. Έχετε επίσης την επιλογή να sneakάρετε πίσω τους και να επιτεθείτε αθόρυβα είτε για να τους σκοτώσετε είτε να προκαλέσετε μεγάλη ζημιά (σε ισχυρότερους εχθρούς). Μετά από ένα ορισμένο σημείο, αποκτάτε πρόσβαση σε talismans, ειδικές σφραγίδες που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε στους εχθρούς για να τους αφαιρέσετε κάποιες από τις δυνάμεις τους. Λειτουργούν σαν παγίδες που μπορείς να χρησιμοποιήσεις όταν δυσκολεύεσαι, και με έσωσαν αρκετές φορές.

Αλλά θα μπορούσε να είναι πολύ πιο περίπλοκο

Ωστόσο, αυτό είναι ό,τι πρέπει να ξέρετε για το elemental combat. Λειτουργεί μια χαρά, και είναι διασκεδαστικό, αλλά νιώθω ότι θα μπορούσαν να το είχαν πάει ένα βήμα παραπέρα. Δεν υπάρχουν combos και καμία αλληλεπίδραση μεταξύ των στοιχείων, όπως τόσο έξοχα κάνει το Genshin Impact. Μπορείτε να ξοδέψετε τα skill points που αποκτάτε μέσω του leveling up στο να κάνετε τις στοιχειώδεις δυνάμεις σας να προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημιά ή να έχετε μικρότερα cooldowns, αλλά ποτέ δεν μπορείτε να ξεκλειδώσετε νέες ικανότητες. Το να δίνεις σχεδόν τις ίδιες ακριβώς μάχες σε ένα παιχνίδι 15-20 ωρών είναι κάτι που παλιώνει πολύ γρήγορα. Η έλλειψη boss fights δεν βοηθά. Ακόμη και τα λίγα bosses που έχεις για να σκοτώσεις, συμπεριφέρονται όπως κάθε άλλος εχθρός.

Η εξερεύνηση ενθαρρύνεται, αλλά δεν ανταμείβεται

Στο GhostWire: Tokyo έχετε έναν μεγάλο και πολύ όμορφο ανοιχτό κόσμο για να εξερευνήσετε. Όπως και να το δούμε, η Shibuya φαίνεται εκπληκτική στο PS5. Ο λόγος που σας δίνεται να χτενίσετε τον χάρτη είναι να βρείτε όλες τις στοιχειωμένες πύλες Tori για να καθαρίσετε, προκειμένου να αποδυναμώσετε την κυριαρχία του εχθρού στο Tokyo. Βλέπετε, αυτές οι πύλες Tori λειτουργούν σαν σύνδεσμοι μεταξύ του κόσμου μας και του κάτω κόσμου. Τις περισσότερες φορές, οι visitors θα τις φυλάνε και θα πρέπει να τους πολεμήσετε πριν κάνετε cleanse τις πύλες. Τα shrines που θα ανοίξετε όταν απαλλαγείτε από όλο το κακό προσφέρουν μερικά ωραία power-ups και collectibles.

Το κύριο μέσο που θα έχετε για να διασχίσετε τη Shibuya είναι τα πόδια σας. Δεν είναι αρκετά μεγάλος χάρτης για να απαιτεί πολλούς τρόπους ταξιδιού, αλλά θα ήταν καλό να υπάρχουν πρόσθετες επιλογές. Κοντά στο τέλος του παιχνιδιού, έχετε πρόσβαση σε μια μοτοσικλέτα, αλλά μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε μόνο σε μια κομμένη σκηνή. Δεν ήταν και πολύ έξυπνο εκ μέρους της Tango να σε βάλει να επισκευάσεις τη μοτοσικλέτα, για να μην σε αφήσει ποτέ να τη χρησιμοποιήσεις. Το fast travel σε shrines που έχετε ήδη καθαρίσει είναι διαθέσιμο, αλλά αν δεν χαθείτε, δεν έχει νόημα να το χρησιμοποιήσετε.

Μιας και το Τόκιο προσφέρει πολλή καθετότητα, τα πάντα μπορούν να αναρριχηθούν. Μπορείτε να ανεβείτε γρήγορα στις ταράτσες, κολλώντας ένα μαγικό μαστίγιο πάνω σε κάποια απειλητικά πλάσματα που απλώς στέκονται εκεί και κάνουν φρικτούς ήχους. Το άνοιγμα του χάρτη θα σας οδηγήσει να ανακαλύψετε διαφορετικούς τύπους γατο-πωλητών, καθώς αυτό είναι σχεδόν το μόνο πράγμα που θα ανακαλύψετε. Όλες οι γάτες είναι πολύ χαριτωμένες και έχουν μια μεγάλη ποικιλία αντικειμένων που πιθανότατα δεν θα χρησιμοποιήσετε ποτέ. Πέρα από την σκυλοτροφή, γιατί όχι μόνο μπορείτε να χαϊδέψετε τα σκυλάκια, μπορείτε επίσης να τα ταΐσετε σε αυτό το παιχνίδι. Μπορείτε επίσης να χαϊδέψετε τις γάτες και να διαβάσετε τις σκέψεις τους, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο, δεν μπορείτε να τις ταΐσετε. Θα μου άρεσε πολύ να φτιάξω τον δικό μου στρατό από γάτες και να καταλάβω το Τόκιο.

Στοιχεία RPG και customization

Το GhostWire: Tokyo έχει αρκετά στοιχεία RPG όπως to customization και το progression. Μπορείτε να αγοράσετε είδη ένδυσης και δίσκους μουσικής από τους πωλητές γατών με αντάλλαγμα ένα τεράστιο ποσό Meika (το νόμισμα του παιχνιδιού). Ορισμένα αντικείμενα είναι κλειδωμένα πίσω από γατό-συμβόλαια που δεν είναι παρά fetch quests, αλλά βοηθούν να προσθέσετε λίγο χρώμα στην εμπειρία.

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον είναι πώς είναι δομημένη η διαδικασία του leveling up. Μπορείτε να κερδίσετε XP με παραδοσιακά μέσα, όπως η ολοκλήρωση story quests ή side quests. Αλλά θα κερδίσετε το μεγαλύτερο μέρος του XP σας συλλέγοντας ψυχές από τους εξαφανισμένους ανθρώπους του Τόκιο σε μικρά κομμάτια χαρτιού που ονομάζονται Katashiro. Μπορείτε να έχετε περιορισμένη ποσότητα από Katashiro πάνω σας και έτσι να αποκτήσετε μόνο έναν περιορισμένο αριθμό ψυχών. Για να μετατρέψετε τις ψυχές που συλλέγετε σε XP, πρέπει να εναποθέσετε τις ψυχές σε ειδικούς τηλεφωνικούς θαλάμους διάσπαρτους σε όλη τη Shibuya, οι οποίοι θα απελευθερώσουν τις παγιδευμένες ψυχές και θα σας ανταμείψουν για τον κόπο σας. Αυτή είναι μια τόσο γοητευτική διαδικασία, που προσθέτει τόσο πολύ χαρακτήρα σε αυτό το παιχνίδι. Σίγουρα μια από τις αγαπημένες μου σχεδιαστικές επιλογές.

GhostWire: Tokyo – Συμπέρασμα

Το μόνο μου πρόβλημα με το GhostWire: Tokyo είναι ότι δεν έχει κι άλλο. Πέρασα φοβερά παίζοντας αυτό το παιχνίδι, αλλά ανεξάρτητα από το πόσο διασκέδασα, το GhostWire: Tokyo έχει μερικά απίστευτα λάθη που δεν μπορώ να αγνοήσω. Είναι σαν να λείπουν ορισμένα μέρη της εμπειρίας. Η ιστορία φαίνεται ημιτελήες και το gameplay loop, ενώ είναι ικανοποιητικό, θα μπορούσε να ήταν πολύ πιο συναρπαστικό με λίγο περισσότερο χρόνο ανάπτυξης. Η Tango Gameworks βρήκε τη συνταγή για ένα εξαιρετικό παιχνίδι, και ο πυρήνας αυτού βρίσκεται είναι on full display σε αυτό το παίχνίδι. Έπρεπε απλώς να το πάει ένα βήμα παραπέρα, προς κάθε κατεύθυνση. Βλέπετε, το GhostWire: Το Τόκιο δεν έχει κανένα πρόβλημα να τραβήξει την προσοχή σας, δυσκολεύεται να την κρατήσει όμως.

Το GhostWire: Tokyo καλλιεργεί συνεχώς την αίσθηση ότι κάτι εκπληκτικό βρίσκεται στην επόμενη γωνία. Αλλά αυτό το «pay-off» το οποίο περιμένεις δεν έρχεται ποτέ. Η κατάληξη της ιστορίας έρχεται πολύ γρήγορα, είναι λίγο απογοητευτική και άφησε μια ξινή γεύση στο στόμα μου. Δεν νιώθεις ότι έκανες αρκετά για να κερδίσεις αυτό το τέλος, όχι τόσο γρήγορα τουλάχιστον. Αξίζει να παίξετε αυτό το παιχνίδι, όχι απαραίτητα για την κύρια ιστορία, αλλά για το σκηνικό και τις εκπληκτικές side missions που μοιάζουν σαν από anime.

Το οπτικό κομμάτι είναι εφάμιλλο με ορισμένους από τους καλύτερους τίτλους που έχουμε δει σε αυτήν τη γενιά, παρά το περιστασιακό low resolution texture ή το pop-in. Τα vibes είναι just right και η εκπληκτική σχεδίαση ήχου μόνο βελτιώνει την εμπειρία. Σας προτείνω να παίξετε αυτό το παιχνίδι με τους ιαπωνικούς διαλόγους. Είναι η προεπιλεγμένη γλώσσα για κάποιο λόγο. Η πτυχή του τρόμου, αν και έχει μειωθεί σημαντικά, είναι κατάλληλη για ένα παιχνίδι δράσης-τρόμου.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την AVE Tech και την Bethesda Ολλαδνίας για το review copy που χρησιμοποιήσαμε.