Horizon Forbidden West – Review: Το sequel που μας αξίζει

Τα videogames είναι ένα τόσο ευέλικτο μέσο. Μπορούν να διηγηθούν κάθε είδους συναρπαστικές ιστορίες, να χτίσουν φανταστικούς κόσμους και να σε φέρουν σε επαφή με γοητευτικούς και αξέχαστους χαρακτήρες. Που και που, πέφτεις πάνω σε κάποιο παιχνίδι που σας κάνει να ξανασκεφτείς το πώς αντιμετωπίζεις τα videogames ως σύνολο. Είτε πρόκειται για το God of War, το BioShock Infinite, ή ακόμα και το Dying Light 2. Παιχνίδια που αναπροσδιορίζουν το είδος τους: θα βρεις πολλά, αρκεί να είσαι πρόθυμος να ψάξεις. Αλλά ακόμη και μεταξύ αυτών, υπάρχουν μερικά που ξεχωρίζουν. Αυτά που ξεπερνούν τα όρια όσων έχεις δει, όσων έχεις βιώσει. Και το Horizon Forbidden West είναι σίγουρα ένα από αυτά.

Δεν θα σας πω πως “δεν υπάρχει άλλο παιχνίδι όπως αυτό”. Γιατί σίγουρα υπάρχει. Υπάρχουν πάρα πολλά παιχνίδια σαν το Horizon Forbidden West. Και σίγουρα θα υπάρξουν πολλά που θα προσπαθήσουν να μιμηθούν όλα αυτά που καταφέρνει. Αλλά κανένα από αυτά ούτε είναι ούτε θα είναι το Horizon Forbidden West. Είναι τόσο τολμηρό, τόσο σχολαστικά δημιουργημένο. Πρόκειται για κάτι που δεν πιστεύω πως μπορεί να μιμηθεί, αλλά κάτι που πρέπει να ανακαλύψεις από πρώτο χέρι.

Είναι αστείο, γιατί τελείωσα το Horizon Zero Dawn μόλις τον περασμένο μήνα και ενώ, σίγουρα, πέρασα καλά, δεν μπορώ να πω ότι με γοήτευσε ιδιαίτερα. Η ραχοκοκαλιά για κάτι πραγματικά εκπληκτικό ήταν κρυμμένη κάπου εκεί, πολλές υπέροχες ιδέες βρίσκονταν στο μείγμα. Ωστόσο, όλο το παιχνίδι βάλτωνε από την questionable ροή της ιστορίες και μερικές άστοχες σχεδιαστικές επιλογές. Αλλά πάνω απ ‘όλα, δεν κατάφερε να συνειδητοποιήσει ποια ήταν τα πιο δυνατά του σημεία. Ας μιλήσουμε για sequels όμως, καθώς αυτό είναι γενικά όπου τα περισσότερα franchise είτε φθάνουν στο υψηλότερο σημείο τους είτε σκοντάφτουν. Το Horizon Forbidden West φαίνεται να διορθώνει όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο προκάτοχός του, και τα πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα.

TL;DR

To Horizon Forbidden West ωθεί τα όρια, όχι μόνο του PS5, αλλά και του πώς θα πρέπει να είναι σχεδιασμένος και δομημένος ένας σωστός open world. Ελπίζω οι υπόλοιποι devs να κρατάνε σημειώσεις.

Το συγκεκριμένο review βρίσκεται ακόμη υπό ανάπτυξη και θα ενημερωθεί μόλις ολοκληρώσουμε το game, με τις απόψεις μας σχετικά με την κατάληξη της πλοκής και το end-game content.

Γραφικά

Oh boy. Προτείνω να προσδεθείτε γιατί το Horizon Forbidden West είναι σίγουρο ότι θα απογειώσει τις προσδοκίες σου για κάθε game που θα πιάσεις από εδώ και πέρα. Αυτό το παιχνίδι δεν φαίνεται απλώς όμορφο, μερικές φορές φαίνεται πραγματικά απίστευτο. Και οι devs το γνωρίζουν ξέρουν, και σου το υπενθυμίζουν συνεχώς. Θέλουν να δεις τον κόσμο, να απορροφήσεις όλο το τοπίο. Σου εμπνέουν μια αίσθηση θαυμασμού, κάνοντάς σε να θαυμάζεις έναν κόσμο τόσο διαφορετικό από τον δικό μας. Και hell, το κάνουν τόσο καλά.

Όλες οι εικόνες σε αυτό το άρθρο αποτελούν in-game screenshots, τραβηγμένα είτε απευθείας από το gameplay και τα cinematics, είτε με χρήση του photo mode.

Η ατίθαση Απαγορευμένη Δύση

Υπάρχουν ένα σωρό games με τεράστιους open worlds για να «εξερευνήσεις». Στην πραγματικότητα, τις περισσότερες φορές καταλήγουν να είναι απλώς ένας όμορφος καμβάς μέσα στον οποίο διαδραματίζεται η ιστορία. Ή ακόμα χειρότερα, είναι γεμάτος με checklist objectives ή εξυπηρετεί ατελείωτα fetch quests. Όλοι έχουμε παίξει όμορφα παιχνίδια και παιχνίδια που σου δίνουν μια φοβερή αίσθηση ελευθερίας. Σπάνια όμως παίρνουμε κάτι που συνδυάζει και τα δύο.

Αυτό που με γοήτευσε περισσότερο στο Horizon Forbidden West είναι η “no-holds-barred” προσέγγισή που επιδεικνύει. Όταν βλέπεις κάτι ενδιαφέρον από μακριά και αφιερώνεις χρόνο για να πας μέχρι εκεί, συνήθως καταλήγει να είναι κάτι που πραγματικά αξίζει τον χρόνο σου. Και όχι, δεν είναι αυτά τα «χαρούμενα ατυχήματα» για τα οποία μιλούσε ο Bob Ross. Γιατί αυτός ο κόσμος δεν μοιάζει procedurally generated, αλλά χειροποίητος. Το Forbidden West είναι ένα προϊόν σκληρής και παθιασμένης δουλειάς της Guerilla and that’s exactly what it feels like.

Τίτλοι όπως το Ghost of Tsushima παρουσιάζουν παρόμοια, αλλά πιο generic προσέγγιση. Είναι δεσμευμένοι στους περιορισμούς του πραγματικού κόσμου που προσπαθούν να απεικονίσουν. Έτσι, επιλέγουν να σχεδιάζουν ρεαλιστικά τοπία, με μερικά δραματικώς συμπυκνωμένα σκηνικά. Το Forbidden West είναι sci-fi και επομένως δεν δεσμεύεται από real-world σενάρια. Μπορείτε να συναντήσετε μερικά πραγματικά ακραία πράγματα μέσα στον κόσμο του. Από πυκνές και πολύχρωμες ζούγκλες δίπλα σε χιονισμένες, κόκκινες βουνοκορφές μέχρι ξηρές βραχώδεις ερήμους δίπλα σε απειλητικούς βάλτους.

Ρυθμίζοντας την εμπειρία

Interestingly enough, μπορείτε να κάνετε το παιχνίδι ακόμα πιο προσανατολισμένο στην εξερεύνηση από ό,τι είναι ήδη. Ή λιγότερο, ποιος είμαι εγώ να κρίνω; Μόλις ξεκινήσετε, το παιχνίδι σας ρωτά αν θέλετε η εμπειρία σας να είναι “guided” ή τύπου “explorer”. Μπορεί να είναι αρκετά αυτονόητο, αλλά αυτή η επιλογή ελαχιστοποιεί τους trackers και τα waypoints  που βρίσκονται στην οθόνη σας ανά πάσα στιγμή. Είναι ένα “pick your poison” type of deal. Βρήκα ότι το explorer λειτούργησε καλύτερα για μένα, αλλά αυτό μπορεί να μην ισχύει για εσάς. Για βέλτιστη εμπειρία, προτείνω να ορίσετε το HUD σας σε “dynamic” μέσα από τις ρυθμίσεις. Μετατρέπει το “no-holds-barred” σε “no-hands-held”. You can thank me later.

Υπάρχουν δύο γραφικές ρυθμίσεις για να διαλέξετε. Favor Resolution και Favor Performance. Για άλλη μια φορά, αρκετά αυτονόητο, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι μπορείτε να εναλάσσετε μεταξύ των δύο on-the-fly. Παίζοντας σε Resolution, θέτει το παιχνίδι σε native 4K και let me tell you, τα αποτελέσματα δεν μοιάζουν καθόλου με αυτό που θα περίμενε κανείς να παράγει hardware αξίας €500. To Performance διατηρεί σταθερό framerate στα 60 fps σε ανάλυση που υποθέτω ότι είναι 1440p. Το παιχνίδι παίζει καλύτερα στο Performance και η μάχη ευνοεί το υψηλότερο framerate, αλλά θα αντιμετωπίσετε έντονο resolution scaling σε μακρινά αντικείμενα, περιστασιακό texture pop-in και τα μαλλιά της Aloy να χοροπηδούν παντού, κάτι που πραγματικά μου σπάει τα νεύρα. Η λειτουργία Resolution κάνει τον κόσμο πραγματικά να ζωντανεύει και θα σας βολέψει καλύτερα εάν το immersion είναι αυτό που ψάχνετε.

Άνθρωποι και μηχανές: μια σχέση αγάπης-μίσους

Η Guerilla Games έχει δημιουργήσει αυτή την πραγματικά μοναδική αισθητική που συνδιάζει εξαιρετικά το sci-fi και την προϊστορία. Το Horizon φαίνεται αυθεντικό. Είναι ένα παιχνίδι για ανθρώπους που παλεύουν για επιβίωση ενάντια σε τρελαμένες μηχανές, ενώ σιγά σιγά αρχίζουν να τις κατανοούν. Αν ρωτούσατε τον 12χρονο εαυτό μου, θα σας έλεγε ότι αυτό είναι ένα φοβερό concept και ο 22χρονος που γράφει αυτόι το review σίγουρα συμφωνεί. Αυτή η απλή ιδέα αντικατοπτρίζεται παντού στο Horizon Forbidden West. Στις περίτεχνα σχεδιασμένες μηχανές, στα περίπλοκα υφαντή πανοπλία και στα σκληραγωγημένα από τη μάχη, gritty πρόσωπα.

Υπάρχουν ένα σωρό games σαν το Horizon Forbidden West. Και θα υπάρξουν άλλα τόσα που θα προσπαθήσουν να το μιμηθούν. Αλλά κανένα δεν θα είναι τόσο τολμηρό, τόσο περίτεχνα σχεδιασμένο.

BGeek

Τα in-game screenshots που συμπιέζονται από το WordPress, δύσκολα μπορούν να μεταβιβάσουν το πόσο απίστευτο είναι αυτό το game. Μιλάμε για πρόσωπα που συχνά φαίνονται καλύτερα από την πραγματική ζωή, συναρπαστικές μηχανές που όσο πιο cute φαίνονται, τόσο πιο δυνατά χτυπάνε, HDR ηλιοβασιλέματα που κάνουν ακόμα και τις καλύτερες φωτογραφίες του smartphone σας να ντραπούν, και πανοπλίες με πολύγωνα από όσα μπορώ να φανταστώ. Τα facial animations είναι υπέροχα όταν παίζετε στο Resolution, με μερικές από τις καλύτερες συναισθηματικά φορτισμένες εκφράσεις της αγοράς. Το immersion μερικές φορές σπάει όταν παίζεις στο Performance, ωστόσο, με ορισμένα animations να πηγαίνουν λίγο πιο γρήγορα από ό,τι θα έπρεπε και να είναι κάπως υπερβολικά. Ακόμη κι έτσι, το Horizon Forbidden West δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια οπτική πανδαισία.

Πλοκή

Δεν μπορώ να αποκαλύψω πολλά όσον αφορά την πλοκή, καθώς αυτό είναι, τεχνικά, ένα pre-release review. Και όπως ο κόσμος, η ιστορία είναι κάτι που πρέπει να βιώσετε μόνοι σας. Ωστόσο, ότι δεν θεωρώ ότι η ιστορία είναι το δυνατότερο χαρτί αυτού του τίτλου. Το lore και οι χαρακτήρες; Σίγουρα, αυτά είναι πράγματι πολύ ενδιαφέροντα. Αλλά το main story εξακολουθεί να είναι πολύ επικεντρωμένο στην πρωταγωνίστρια, ενώ δεν νομίζω ότι θα έπρεπε. Βλέπετε, δεν μιλάμε ούτε για το God of War ούτε για το Uncharted. Το Horizon δεν αφηγείται μια ιστορία που μπορεί να λειτουργήσει εστιάζοντας σε έναν μόνο χαρακτήρα. Αν μη τι άλλο, πιστεύω ότι αυτό που πρέπει να έχει περισσότερο screen-time είναι η εσωτερική πάλη της Aloy, και όχι το πόσο περιστρέφονται όλα γύρω της.

Το Zero Dawn δεν ήταν παρά η αρχή

Το Horizon Forbidden West ξεκινά λίγο μετά το τέλος του Zero Dawn, οπότε είναι καλύτερο να παίξετε το πρώτο της σειράς προτού παίξετε το sequel. Υπάρχει ένα cinematic recap της ιστορίας στην αρχή, αλλά ακουμπά μόνο επιφανειακά την πλοκή του Zero Dawn. Η ουσία της πλοκής του Forbidden West είναι ότι κυνηγάς τον Sylens και να προσπαθείς να βρεις ένα backup της GAIA για να αποκαταστήσεις τα terraforming συστήματα. Μικρό κορίτσι εναντίον world-ending γεγονότων, για άλλη μια φορά. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, η όλη υπόθεση φαίνεται ορθότερα δομημένη. Ενώ όλοι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την Aloy ως την «σωτήρα», ξεκαθαρίζουν ότι μπορεί να πληγώσει τα συναισθήματά τους. Παρόλο που οι κύριες αποστολές εξακολουθούν να είναι επικεντρωμένες στην Aloy, οι υπόλοιπες δραστηριότητες δεν είναι, και αυτό μου άρεσε πολύ.

Το pacing στο Zero Dawn ήταν all over the place, ευτυχώς αυτό δεν συμβαίνει εδώ. Το Forbidden West παραμένει αργό, ειδικά στην αρχή, αλλά το σταδικό build-up είναι δικαιολογημένη. Υπάρχει μια πολύ πιο ξεκάθαρη έμφαση στα side-quests. Στο πρώτο παιχνίδι, δεν γνώριζες ποια άξιζαν πραγματικά τον χρόνο σου ή ήταν απλώς βαρετό filler content. Η ποιότητα έχει αυξηθεί δραματικά και οι ιστορίες πίσω από τις δραστηριότητες δίνουν στον κόσμο μια νέα διάσταση. Πάντα έβρισκα τους χαρακτήρες να είναι η πιο ενδιαφέρουσα πτυχή κάθε ιστορίας, κυρίως επειδή οι κοινωνικές σχέσεις και το ανθρώπινο συναίσθημα είναι ο εφιάλτης κάθε συγγραφέα. Όταν τελειώνεις ένα παιχνίδι, οι χαρακτήρες και οι αναμνήσεις που δημιούργησες μαζί τους είναι αυτό που κουβαλάς μαζί σου. Είναι φυσικό να θες να περάσετε περισσότερο χρόνο με αυτούς. Το Forbidden West σου επιτρέπει να κάνεις ακριβώς αυτό και το αποτέλεσμα είναι μερικές πραγματικά αξέχαστες στιγμές.

Τόξο, βέλος, λέιζερ;

Το Zero Dawn κορυφώθηκε σε ένα όχι και τόσο βαριά sci-fi τέλος, και όπως ακριβώς περιέγραψα σε προηγούμενες ενότητες αυτής της κριτικής, ήταν μόνο η αρχή. Το Forbidden West πηγαίνει σε νέα άκρα για τη σειρά Horizon, και ειλικρινά, με εξέπληξε αρκετά. Η Guerilla θα μπορούσε απλώς να έχει συνεχίσει με την primal ιστορία που είχαν αρχικά στήσει, και αυτό το παιχνίδι θα ήταν ακόμα καλό, αλλά απ’ ότι φαίνεται δεν ήταν αυτή η ιστορία που ήθελαν να αφηγηθούν. Αντίθετα, καταπιάνονται με περισσότερα στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και τη μετατρέπουν σε μια ιστορία για την ανακατασκευή ενός πανίσχυρου ΑΙ και την άμυνα ενάντια σε hyper-advanced εξωγήινους. Στους περισσότερους κριτικούς έμοιασε σαν μια ξαφνική αλλαγή κατεύθυνσης. Εγώ, ειλικρινά, απόλαυσα αυτή την κάπως bumpy ride, μιας και με έπιασε εντελώς απροετοίμαστο.

Το χειρίστηκαν τέλεια; Not really. Το Forbidden West χάνει την εστίασή του μερικές φορές, προσπαθώντας να εξισορροπήσει το main questline με όλο τα side-content με το οποίο είναι γεμάτος αυτός ο τεράστιος κόσμος. Ωστόσο, το story εξακολουθεί να είναι πιο στιβαρά στημένο από το Zero Dawn. Η ροή στην ιστορία μπορεί ακόμα να είναι κάπως περίεργη επειδή βουλιάζει από ατελείωτες επιλογές διαλόγου που καταλήγουν συνήθως σε… τίποτα ενδιαφέρον. Εάν παραλείψεις τις επιπλέον επιλογές διαλόγου, η ιστορία γίνεται πιο tight. Υπό αυτή την έννοια, εκτιμώ την επιλογή που δίνει η Guerilla. Αν θες να μάθεις περισσότερα για τους χαρακτήρες και το lroe, μπορείς να το κάνεις, αν δεν σε πειράζει να γίνει το όλο πράγμα κάπως πιο αργό. Αν όχι, η εμπειρία είναι πολύ πιο προσαρμοσμένη.

Τα side-quests είναι καλύτερα από ποτέ

Το main story μπορεί να μην είναι ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματα του Forbidden West, αλλά το side content σίγουρα είναι. Ακόμα κι αν δεν είσαι λάτρης της στροφής προς sci-fi που παίρνει η ιστορία, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα απολαύσετε το Forbidden West. Τα side-quests είναι πιο σημαντικά σε αυτό το παιχνίδι, καθώς είναι το κύριο μέσο αλληλεπίδρασης με τον κόσμο γύρω σου, εκτός από την εξερεύνηση. Μπορείς να βρείτε μερικά πολύ καλοστημένα story beats που πραγματικά κάνουν τον κόσμο να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια σου. Θα πέσεις πάνω σε μερικές ενδιαφέρουσες φιγούρες που επιστρέφουν από το Zero Dawn, μαζί με νέες, που σίγουρα θα σου κεντρίσουν το ενδιαφέρον.

Η αλληλεπίδραση με τους συντρόφους είναι σημαντικό μέρος του παιχνιδιού και έχεις ακόμη και τη δική σου βάση για να αράζεις μετά τα quests. Η εξερεύνηση ενθαρρύνεται περαιτέρω μέσω questing, καθώς τα πάντα είναι οργανωμένα σε υποκατηγορίες και η κάθε μία έρχεται με τις δικά της rewards. Το να κατακτάς τα Tallnecks είναι πιο απαιτητικο αυτή τη φορά, καθώς πρέπει να λύσεις puzzles για να ανοίξεις τον δρόμο προς αυτά. Τα Cauldrons είναι μια από τις καλύτερες προσθήκες που κάνει αυτό το παιχνίδι. Είναι τεράστια bays στα οποια κατασκευάζονται μηχανές, σαν απομεινάρια του Παλιού Κόσμου, που μπορείς να εξερευνήσεις και στη συνέχεια να κάνες override.

Gameplay

Το gameplay ήταν οπωσδήποτε το αποκορύφωμα του Zero Dawn, αλλά είχε και πάλι αρκετές αδυναμίες. Το inventory management ήταν τέρμα αγγαρεία, μπορούσες κερδίσεις κάθε μάχη spamάροντας βέλη, οι μηχανές ήταν είτε γελοία εύκολες είτε arrow-sponges και τα dialogue choices σου δεν είχαν καμία ουσιώδη επίδραση. Και τα μαλλιά της Aloy χοροπηδούσαςν συνεχώς. Το τελευταίο είναι το μόνο που υπάρχει ακόμα.

Combat; όχι new, αλλά σίγουρα improved

Θυμάσαι πόσο εύκολο ήταν να σκοτώσεις τους watchers στο Zero Dawn; Λοιπόν, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό πια. Απ’ ότι φαίνεται, ακόμη και οι πιο αδύναμες μηχανές μπορούν εύκολα να ρίξουν ξύλο σε ένα έφηβο κορίτσι. Σοβαρά όμως, ξέρουν ότι θέλετε να τα σκοτώσετε, οπότε προσπαθούν κι αυτά να σας σκοτώσουν. Η δυσκολία έχει αυξηθεί αρκετά, ακόμη και όταν παίζετε στο Normal. Αυτό σας κάνει να προσεγγίζετε την κάθε μάχη πιο προσεκτικά. Η Aloy μπορεί να αντέξει λιγότερα χτυπήματα και επομένως χρειάζεστε περισσότερα healing items. Από την άλλη πλευρά, έχετε περισσότερα όπλα από ποτέ στη διάθεσή, σας και οι μηχανές έχουν περισσότερα αδύνατα σημεία που μπορείτε να εκμεταλλευτείτε, παρόλο που είναι πιο δύσκολο να τα χτυπήσετε. Είναι άρτια ισορροπημένο.

Αυτό που με προβληματίζει, ωστόσο, είναι ότι ακόμα χρειάζεται να κάνεις craft βέλη και λοιπά πυρομαχικά στη μέση της μάχης. Τι φάση; Το όλο θέμα ήταν να μπαίνεις προετοιμασμένος στη μάχη, αλλά όταν συνεχώς σου τελειώνουν τα πυρομαχικά και πρέπει να τα αναπληρώσεις πατώντας Χ στο weapon wheel, ποιος ο λόγος να χρησιμοποιήσεις τα υπόλοιπα όπλα σου;

Το Melee Combat έχει επανασχεδιαστεί και είναι πλέον αποτελεί βιώσιμο στυλ μάχης. Χρειάζεστε καλά αντανακλαστικά όμως, καθώς συνήθως πολεμάς πολλές μηχανές ταυτόχρονα. Τα Valor Surges δίνουν μια νέα διάσταση στο game, δίνοντας σου timed boosts. Το inventory management έχει απλοποιηθεί πολύ, αν και εξακολουθείς να συσσωρεύεις αντικείμενα σαν να μην υπάρχει αύριο. Το skill tree έχει ανανεωθεί, προσφέροντας πλέον παθητικές και ενεργητικές ικανότητες, καθώς και stat boosts. Χωρίζεται σε κατηγορίες, καθεμία από τις οποίες ευνοεί ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού. Το Crafting έχει επίσης ενημερωθεί και τώρα πρέπει να χρησιμοποιείτε crafting benches για να τροποποιήσετε τα όπλα σας.

Bigger map, better traversal

Ο χάρτης στο προηγούμενο παιχνίδι ήταν τόσο τεράστιος, που χρειαζόταν να βάλουν παντού campfires για fast-travel ώστε να αποφύγουν το υψηλό downtime. Μην μπερδεύεστε, τα campfires είναι ακόμα εδώ, αλλά ο τρόπος με τον οποίο μπορείς να ταξιδέψεις στον κόσμο είναι πολύ καλύτερος. Χρειάζεται να είναι, μιας και ο χάρτης είναι ακόμα μεγαλύτερος. Τόσο μεγάλος, στην πραγματικότητα, που δεν μπορεί να χωρέσει σε ένα μόνο screencap. Το Τα Striders και τα Chargers είναι πολύ καλύτερα, κυρίως χάρη στον tighter χειρισμό και την δόνηση ακριβείας του DualSense. Το Horizon Forbidden West είναι ένα από τα λίγα παιχνίδια που εκμεταλλεύονται πλήρως το νέο χειριστήριο του PS5 και αξιοποιούν πλήρως τις δυνατότητές του.

Τι εννοώ: όλα όσα βλέπεις γύρω σου είναι αναρριχώμενα. Χρειάζεται μόνο να τα scanάρεις με το Focus σου. Ξαφνικά, εμφανίζονται μπάρεις και σημεία που μπορείς να πιαστείς και η Aloy μπορεί να σκαρφαλώσει στα βράχια με ευκολία. Το Forbidden West προσφέρει πολλή καθετότητα στο τοπίο. Υπάρχουν νέα εργαλεία στο οπλοστάσιό σας που διευκολύνουν την όλη εμπειρία αναρρίχησης, όπως το Glider και το Ropecaster που σε βοηθά να τραβήξεις τα πράγματα πιο κοντά ή ακόμα και να τραβήξεις την Aloy σας προς ορισμένα σημεία.

Συμπέρασμα

Το Horizon Forbidden West είναι, αν μη τι άλλο, ένα τεχνολογικό θαύμα. Ο ανοιχτός κόσμος που μπορείτε να εξερευνήσετε προκαλεί δέος και η απρόσκοπτη αίσθηση που προσφέρει δεν μοιάζει με τίποτα άλλο. Αυτός δεν είναι ένας ανοιχτός κόσμος που φτιάχτηκε για να τον θαυμάσετε, αλλά για να τον εξερευνήσετε. Συμπαθητικοί χαρακτήρες, ρεαλιστικό animation και εξαιρετικό voice acting στήνουν μια συναρπαστική, αν και πρωταγωνιστοκεντρική, ιστορία. Πρόκειται για ένα sequel που βελτιώνει κάθε αδυναμία του προκατόχου του και αξιοποιεί σε μεγάλο βαθμό όλα τα δυνατά του σημεία.

Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι τα PlayStation Studios ξέρουν πώς να φτιάχνουν ποιοτικά παιχνίδια, το έχουν αποδείξει ξανά και ξανά. Ωστόσο, κατά κάποιο τρόπο το Forbidden West καταφέρνει να νιώθει σαν την αρχή ενός νέου κεφαλαίου, μια σημαντική αύξηση στην γραφική ποιότητα, στην τεχνογνωσία. Η πιο πρόσφατη περιπέτεια της Aloy μοιάζει το μόνο παιχνίδι που εκμεταλλεύεται πλήρως την ωμή δύναμη του PS5 και τη χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει μια αδάμαστη Forbidden West. Εμείς, πορούμε μόνο να απολαύσουμε την εμπειρία που έχουν δημιουργήσει με τόσο πάθος τα παιδιά στην Guerilla Games.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την PlayStation Ελλάδος για το early-access κλειδί που χρησιμοποιήσαμε για αυτό το review!