House of Ashes Review: Σφαίρες, ερείπια και δαίμονες

Το The Dark Pictures Anthology: House of Ashes είναι ένα διαδραστικό survival horror βιντεοπαιχνίδι από την Supermassive Games. Αποτελεί την τρίτη από τις οκτώ προγραμματισμένες προσθήκες της σειράς The Dark Pictures Anthology, μετά το Man of Medan του 2019 και το Little Hope του 2020. Οι τίτλοι βασίζονται στις επιλογές του παίκτη κατά τη διάρκεια της πλοκής, οι οποίες επηρεάζουν τα γεγονότα καθώς και το τέλος του παιχνιδιού. Με λίγα λόγια πρόκειται για ένα interactive drama με την Supermassive Games να μας δίνει κάθε χρόνο και από μια φρέσκια και συναρπαστική horror ιστορία.

TL;DR

Θα το λατρέψεις αν:Δεν είναι για σένα αν:
– Αγαπάς τα survival horror games– Βαριέσαι τους διαλόγους
– Οι ατελείωτοι διάλογοι δεν σε ενοχλούν– Θες ένα linear παιχνίδι χωρίς επιλογές και διαφορετικά endings
– Είσαι οκ με τα πολλά quick-time events– Σε ενοχλεί το ότι τα λάθη σου μπορεί να σου στοιχίσουν
– Το interactive drama σε συναρπάζει

Πλοκή (spoiler-free)

Όπως και τα προηγούμενα παιχνίδια του Ανθολογίου, το House of Ashes παίρνει αληθινά γεγονότα και τα συνδυάζει με την φαντασία και το υπερφυσικό. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, βρισκόμαστε στο Ιράκ του 2003, κατά τη διάρκεια του πολέμου με τις ΗΠΑ. Μια στρατιωτική μονάδα των ιπτάμενων δυνάμεων ψάχνει στην περιοχή για χημικά όπλα, ωστόσο ανακαλύπτει κάτι πολύ πιο θανατηφόρο. Στα ερείπια ενός ναού των Σουμέριων θαμμένου βαθιά κάτω από την αραβική έρημο, μια κακόβουλη δύναμη έχει ξυπνήσει. Άγρια και ασταμάτητη, μια ομάδα αρχαίων και απόκοσμων πλασμάτων βρήκε το νέο της ανυποψίαστο θήραμα. Η παγιδευμένη στρατιωτική ομάδα θα έρθει αντιμέτωπη με φρικτές ανακαλύψεις και σχεδόν αδύνατες αποφάσεις στην προσπάθειά της να περιηγηθεί σε έναν υπόγειο λαβύρινθο και να ξεφύγουν από αυτήν την υπερφυσική απειλή.

Get hooked

Η πλοκή του House of Ashes για μια ακόμη φορά δεν απογοητεύει. Το ενδιαφέρον του παίκτη κεντρίζεται αμέσως, κυρίως μέσα από την έξυπνη εισαγωγή στη ιστορία. Μεταφερόμαστε από την αρχαιότητα στο ‘σήμερα’ (2003) με ομαλό τρόπο, χωρίς όμως να μας αποκαλύπτονται αμέσως τα μυστικά του παιχνιδιού. Έτσι η πλοκή καταφέρνει να σε κρατήσει σε εγρήγορση κάθε στιγμή. Επιπλέον, τα πράγματα είναι όσο μπερδεμένα θα έπρεπε να είναι. Με τις απαντήσεις να αποκαλύπτονται στον παίκτη σταδιακά και συχνά πριν να το μάθουν οι χαρακτήρες του παιχνιδιού. Αυτό το insight στα γεγονότα παίζει φυσικά το δικό του ρόλο αναφορικά με τις αποφάσεις που θα λάβεις, οι οποίες επηρεάζουν την εξέλιξη του παιχνιδιού.

Οι χαρακτήρες του παιχνιδιού είναι καλοσχεδιασμένοι. Ενώ ο καθένας διαθέτει συγκεκριμένα στοιχεία στον χαρακτήρα του τα οποία αν και μας αποκαλύπτονται από την αρχή, εκδηλώνονται εντονότερα και επιβεβαιώνονται στην πορεία του παιχνιδιού. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι χαρακτήρες είναι αρκετά ρεαλιστικοί από άποψη προσωπικότητας και η συμπεριφορά/στάση τους δικαιολογείται σε μεγάλο βαθμό από αυτήν. Βέβαια, δε μπορώ να πω ότι ταυτίστηκα και με κάποιον.

Γραφικά

Τα γραφικά, όπως μας έχει συνηθίσει το Dark Pictures, είναι εξαιρετικά και δεν απογοητεύουν σε κανένα σημείο. Ο σχεδιασμός του παιχνιδιού είναι άκρως ρεαλιστικός, με κάθε περιβάλλον που επισκέπτεσαι (που καταλήγεις, βασικά) να είναι σχεδιασμένο με κάθε λεπτομέρεια. Ο αρχαίος ναός των Σουμέριων ήταν για εμένα το καλύτερο σημείο.

Maxed-out ρεαλισμός

Άξια λόγου είναι τα γραφικά όσον αφορά τους χαρακτήρες. Έχει πέσει τρομερή δουλεία στον ακριβή σχεδιασμό και την μεταφορά των πραγματικών ηθοποιών μέσα στο παιχνίδι. Η χρήση του facial animation έχει βάλει σε σημαντικό βαθμό το χεράκι της, βοηθώντας κυρίως με τις αντιδράσεις και τις εκφράσεις των χαρακτήρων κατά τη διάρκεια των διαλόγων ή των σκηνών δράσης, όπου τα πλάνα ήταν κοντινά. Μπορείς όντως να δεις τον τρόμο στο πρόσωπό τους.

Παρόλα αυτά, παρατήρησα σημαντική πτώση των fps στο PS4 όσο έπαιζα, κυρίως στις σκηνές όπου το background εμπεριείχε σημαντική λεπτομέρεια. Δεν το παρατηρούσες εύκολα, αλλά ήταν εκεί. Είμαι σίγουρη ωστόσο ότι στο PS5 τα πράγματα θα τρέχουν πολύ πιο smoothly.

Ήχος / Μουσική

Η μουσική που επενδύει το House of Ashes ταιριάζει απόλυτα με το vibe του. Δράση και ένταση ή τρόμος και σιγή σε εκεί όπου χρειάζεται, ανάλογα με το τι συμβαίνει στην οθόνη. Οι ήχοι που ακούγονται στο παιχνίδι είναι αρκετά ρεαλιστικοί. Το gunfire που ακούγεται στις σκηνές μάχης είναι πειστικό, ενώ οι γενικότεροι ήχοι του πολέμου είναι αρκετά ρεαλιστικοί ώστε να σε μεταφέρουν στον ιρακινό πόλεμο. Αξιοσημείωτοι είναι και οι ήχοι των τεράτων. Άκρως ταιριαστοί στα αιμοβόρα πλάσματα με τα οποία έρχεσαι face-to-face, καθώς και άκρως πιστικοί, σε σημείο που όντως φοβάσαι ότι έρχεται το τέλος.

Το voice acting των ηθοποιών είναι επίσης εξαιρετικό δίνοντας άλλη μια ρεαλιστική όψη στους in-game χαρακτήρες. Τα lines των διαλόγων φαντάζουν αληθινά και δεν είναι καθόλου cheesy, ενώ όπως προαναφέρθηκε, οι ηθοποιοί έχουν φροντίσει να σου περάσουν μέσα από το acting τους την προσωπικότητα και το ταπεραμέντο κάθε χαρακτήρα.

Gameplay

Καλώς ή κακώς στο συγκεκριμένο τομέα δεν έχουμε κάποια ριζική αλλαγή. Το παιχνίδι εντάσσει τη λογική της διαδραστικότητας με εξαιρετικό τρόπο και εδώ, αφού και πάλι κάθε επιλογή του παίκτη έχει τις επιπτώσεις της. Οι επιλογές απαντήσεων στους διαλόγους επηρεάζει τις σχέσεις του κάθε χαρακτήρα με τους υπόλοιπους, καθώς και το πως νιώθει ο ίδιος εκείνη την ώρα. Παράλληλα, στο παιχνίδι συναντάμε ορισμένες στιγμές όπου οι αποφάσεις του παίκτη επηρεάζουν καθοριστικά τα γεγονότα της πλοκής. Kι αυτό αποδεικνύεται κάθε φορά που κοράκια γεμίζουν την οθόνη μετά από την ανάλογη απόφαση.

Choose wisely

Αν δεν είσαι φίλος των quick time events τότε too bad, γιατί η συγκεκριμένη σειρά αγαπάει αυτό το gameplay στυλ. Μια λάθος κίνηση τη λάθος στιγμή μπορεί να σου κοστίσει ακριβά, καθώς μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο ενός χαρακτήρα. Παράλληλα, οι παίκτες έχουν συχνά και τη δυνατότητα να επιλέξουν να μην λάβουν κάποια απόφαση ή να μιλήσουν.

Επιστροφή πραγματοποιούν και τα ρυθμικά breathing moments. Εδώ, όχι μόνο πρέπει να προγραμματίσεις ακριβώς κάθε σου κίνηση, αλλά η απόλυτη σιγή που επικρατεί μαζί με τον ήχο από χτυπήματα καρδιάς θα ανεβάσουν την αδρεναλίνη σου στο φουλ. Τέλος, το navigation και το exploring στις χαλαρές στιγμές παραμένουν τα ίδια. Ωστόσο, από τις λίγες αλλαγές που παρατήρησα ήταν το ότι η εναλλαγή χειρισμού των χαρακτήρων γίνεται πλέον τελείως απότομα και ‘αθόρυβα’. Στο Little Hope οι εναλλαγές από χαρακτήρα σε χαρακτήρα γίνονταν με δραματικές, slow-mo μεταβάσεις. Ενώ πλέον γίνονται άμεσα με μια γρήγορη αλλαγή πλάνου. Why did they change it? No idea.

Συμπέρασμα

Το House of Ashes καταφέρνει και πάλι να ικανοποιήσει τη δίψα μας για ένα συνταρακτικό survival horror game. Συνδυάζοντας αληθινά γεγονότα με το Λοβκραφτιανό στυλ μυθοπλασίας, το παιχνίδι κάνει τρομερή δουλειά στο να μας δώσει να βιώσουμε το πώς είναι να είσαι εγκλωβισμένος κάτω από τη γη, σε ένα σκοτεινό μέρος παρέα με εκατοντάδες δαιμονικά πλάσματα.

Αν αυτό δεν αρκεί στο να στείλει αμέτρητα chills στη ραχοκοκαλιά σου- fear not- θα το κάνουν τα απρόοπτα quick time events, καθώς και οι αμέτρητες αποφάσεις ζωής και θανάτου που θα κληθείς να λάβεις. Για μια ακόμη φορά η Supermassive Games δεν απογοητεύει φέρνοντάς μας την απόλυτη horror εμπειρία. Πολύ απλά, it keeps getting better every year.

Ευχαριστούμε τη Bandai Namco EU για την παροχή του review copy που χρησιμοποιήσαμε!

Greta Giatsou

Posts published: 46

Since 1999. MSc in New Media & Digital Marketing. Gamer, manga artist, editor in chief & escape room addict. Wears headphones 24/7.