Το Ratchet and Clank ήταν ένα από τα δίδυμα που έχουν σημαδέψει την παιδική ηλικία όσων αγαπούσαν τα platform shooters. Ειδικότερα για αυτό τον τίτλο, όταν κάτι ξυπνάει nostalgia πολύ σπάνια να φέρει και το ίδιο ακριβώς συναίσθημα που είχες κατά νου. Το Rift Apart παραδόξως, το πετυχαίνει αυτό αριστοτεχνικά. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που αυτό το παιχνίδι μπορεί να θεωρηθεί εξαιρετικό. Ας δούμε αναλυτικά τι συμβαίνει.
| Θα το λατρέψετε αν | Μάλλον όχι για εσάς αν |
|---|---|
| – Είστε φαν της σειράς Ratcet & Clank | |
| – Σας αρέσουν τα platformers και η έντονη δράση | – Ψάχνετε για ένα game με πολύ μεγάλη διάρκεια |
| – Ψάχνετε για υψηλής ποιότητας παιχνίδια | – Θέλετε μεγάλο αριθμό από collectibles |
| – Θέλετε να τεστάρετε τις δυνατότητες του PS5 |
Γραφικά
Όπως πάντα, ξεκινώντας από το προφανέστερο σημείο αναφοράς, τα γραφικά στο Rift Apart διαπρέπουν σε πολλούς τομείς. Αρχικά στο θέμα Ray Tracing: must για μια πραγματική next-gen εμπειρία. Το παιχνίδι τρέχει απίστευτα καλά και είναι οπτικά πανέμορφο. Αντανακλάσεις παντού όπου εφαρμόζεται το Ray Tracing, σκιές που παρουσιάζουν αυτό που πρέπει όπου πρέπει και μια smooth αίσθηση καθ’ολη την διάρκεια του Gameplay. Είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα πιο όμορφα games που έχουμε δει ως τώρα.
Το Rift Apart διαθέτει τρείς διαφορετικές επιλογές στα γραφικά, έτσι ώστε να ρυθμίζεις εσύ στο τι θα δοθεί προτεραιότητα. Τo Performance mode κλείνει το Ray Tracing, “αραιώνει τα σκηνικά”, ρίχνει την ανάλυση (όχι πιο κάτω από 1080p) ώστε να πιάνει τα 60 frames per second. Δεν τα καταφέρνει πάντα, αλλά η γενική εμπειρία είναι πολύ smooth. Έπειτα είναι το fidelity mode, όπου το game απλά μπαίνει σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο γραφικών, όπου ακόμα και οι τρίχες του Ratchet μοιάζουν αληθινές. This is definitely the way Insomniac meant for this game to be played. Αν δεν σας ενοχλεί το cap στα 30 fps βέβαια. Τέλος, μια νεοεμφανιζόμενη “σκάλα” γραφικών, το Performance RT αποτελει μια μίξη του Performance mode με Ray Tracing. Σε αυτή τη λειτουργία το game τρέχει συνήθως σε 1440p, το οποίο είναι πολύ ικανοποιητικό αν σκεφτείς το βάθος που προσθέτει το Ray Tracing.
Δεν είναι όλα όμως μόνο τρίχες, καρέ και αναλύσεις. Δεν μπορώ να θυμηθώ αν ήταν τόσο εντυπωσιακό στα παλαιότερα games της σειράς (PS2 εποχές), αλλά τα χρώματα έχουν πολύ δεμένο και όμορφο σχεδιασμό. Μιλώντας για το γενικότερο Design, η ατμόσφαιρα πάντα ταιριάζει γάντι με την ανάλογη, ζωηρή πάντα, χρωματική παλέτα. Ακόμα και για ένα παιχνίδι με σχεδιαστικό στυλ που πλησιάζει αυτο ενός καρτούν, η χρωματική αρμονία είναι υποδειγματική. Οι σκηνές εμφανίζονται όσο outlandish όσο και οι καταστάσεις στις οποίες βρίσκουν τους εαυτούς τους οι χαρακτήρες μας. Ο έντονος, ζωηρός, χαρακτήρας του Rift Apart δεν κρύβεται.
Source: Insomniac
H παρουσίαση των οπτικών πληροφοριών είναι επίσης άριστη. Το Rift Apart είναι από τα λίγα παιχνίδια που ο σχεδιασμός του δεν πνίγει τον παίκτη σε πληροφορία. Ενώ υπάρχει τεράστιο βαθμός πληροφοριών στην οθόνη και ειδικά στις μάχες, ακόμα και με μεγάλο αριθμό αντιπάλων, όσο fast-paced κι αν είναι το combat, ποτέ δεν ασφυκτιείς. Εκεί φαίνεται και ο καλύτερος σχεδιασμός καθώς ο παίκτης καταλαβαίνει τι συμβαίνει στην διάρκεια της μάχης ακόμα. Δεν χάνεσαι στην οθόνη ακόμη κι όταν ο Ratchet περνάει μέσα από τα portals, ή τρέχει από τη μία πλευρά του πεδίου μάχης στην άλλη. Τα ποιοτικότατα animations τα κάνουν όλα αυτά δυνατά.
Το level design είναι πολύ ενδιαφέρον. Όταν ο Ratchet περνάει μέσα από τα portals, περνάς κι εσύ μαζί του. Το immersion παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στα story-driven games και το Rift Apart δεν υστερεί. Κάθε level μοιάζει σαν να βγήκε από μια μείξη παιδικού ονείρου με σκηνικό του Rick and Morty. Ain’t this something. Όχι μόνο φαίνονται φοβερά όμως, έτσι “παίζουν” κιόλας. Τα levels είναι πολυδιάστατα, έχουν μπόλικο verticality και σου επιτρέπουν να μετακινείσαι ελεύθερα στον χώρο σε παραπάνω από ένα κάθετο επίπεδο. Αυτό δεν είναι κάτι που έχουμε συνηθίσει από τα περισσότερα ΑΑΑ games, αφού στοχεύουν περισσότερο στον εντυπωσιασμό παρά στην λειτουργικότητα. Πάλι καλά, η Insomiac όπως και με το Spider-Man, έτσι κι εδώ το πετυχαίνει άψογα.
Ενώ όλα αυτά ακούγονται ωραία μεμονωμένα, η μαγεία του Rift Apart είναι στο πώς δένουν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά μεταξύ τους. Συνθέτουν μια πολύχρωμη εμπειρία που ταυτίζεται με το όραμα της Insomniac. This game has so much character, it’s unreal. Το PS5 μας μεταφέρει ανάμεσα στις διαφορετικές διαστάσεις χωρίς καν να “ιδρώσει” και ενώ εγώ προσωπικά βρήκα το Fidelity mode να είναι το πιο απολαυστικό οπτικά, αν θέλετε να απολαύσετε το fast-paced gameplay, έχετε την επιλογή. Πάντως η Insomniac ξέρει πόσο φοβερό είναι το παιχνίδι τους, και δεν διστάζουν σε πολλά σημεία να σου “πάρουν το χειριστήριο” και να σου πουν “για δες εδώ”, ενώ πετάνε τον Ratchet σε μια διαφορετική διάσταση σε slow motion, flexάροντας ωμή γραφική ιπποδύναμη. Good for them.
Source: Insomniac
Ήχος – Μουσική
Ο ήχος πλαισιώνει όλα τα στοιχεία του παιχνιδιού σε απίστευτο βαθμό. Τα επίπεδα του ήχου στο γενικότερο Design ήταν εκεί που έπρεπε όποτε έπρεπε. Άρτια και καλοδουλεμένα ηχητικά εφέ. Έντονα thuums, ambient sound και άψογο voice acting. Αυτό που ξεκινά η γραφική παρουσίαση, το τελειοποιεί ο ηχητικός σχεδιασμός. Τίποτα δεν ξένιζε, όλα συνέθεταν ένα ενιαίο σύμπαν γύρω από τους πρωταγωνιστές μας. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως οι ήχοι έχουν σχεδιαστεί ώστε να λειτουργούνν άψογα στο 3D soundscape που παράγει το PS5. Με ένα καλό headset (wink wink, Arctis 7p) θα χάνεσαι μέσα στα πυρά της μάχης. Ενθουσιάστηκα με την λεπτομέρεια στην χαρτογράφηση του ήχου. Τό ίδιο ισχύει και για τους πιο “σταθερούς” ήχους, όπως οι ήχοι των όπλων, περιβαλλοντικά cues και άλλα στοιχεία του παιχνιδιού.
Αναλυτικότερα, ξεκινώντας από την μουσική, γεμίζε πάρα πολύ όμορφα το παιχνίδι. Γενικότερα, στόχος της μουσικής είναι να επενδύει το περιβάλον και να βάζει στην ανάλογη ατμόσφαιρα τον παίκτη. Μέσα από τις μελωδίες του Mark Mothersbaugh (Thor: Ragnarok) μπορούμε να πούμε σίγουρα οτι αυτό επιτυγχάνεται σε ικανοποιητικό βαθμό. Οι μεταβάσεις των μουσικών θεμάτων σίγουρα δίνουν μια νότα Hollywood. Η μουσική με λίγα λόγια συνοδεύει τέλεια την εικόνα χωρίς να πνίγει τον παίκτη στο σύνολο των ηχητικών cues που υπάρχουν.
Μέσα στο sci-fi genre, μπορεί ο σχεδιαστής να δημιουργήσει ότι θέλει. Στο Rift Apart υπάρχουν μεγαλειώδης εκρήξεις, ζωντανές αντιδράσεις με το περιβάλλον και όλα δένουν τέλεια. Και αυτό το καταλαβαίνεις από τα συντρίμια που αφήνεις στο πέρασμα σου. Οι μάχες δεν είναι αστεία εδώ πέρα, παίζεις βρωμόξυλο με τους διαστημικούς μπράβους του Dr. Nefarious και καμιά φορά χρειάζεται να καταστρέψεις τα πάντα στο πέρασμα σου. You have to hear it for yourself.
Τέλος έρχεται το Voice Acting. Προσωπικά, λατρεύω τα παιχνίδια που υπάρχει τακτικό και αστείο voice acting από τους αντιπάλους αλλά καί από τους ήρωες. Αυτό που δεν πετυχαίνει πάντα είναι η υπερβολή των διαλόγων. Αλλά τα Ratchet & Clank games πάντα είχαν μια δόση παρωδίας. Ίσως περισσότερη από ότι θα περίμενες με την πρώτη ματιά. Αυτό δεν αλλάζει εδώ. Το Rift Apart θα ειρωνευτεί τους πάντες, Insomniac takes no prisoners. Και συνήθως όταν ένα game “προσπαθεί υπερβολικά”, κάπου χάνει τη μπάλα. Αλλά το Rift Apart είναι ένα από τα λίγα games στα οποία όντως θα χαχανίζεις σαν βλάκας με τα cheeky αστεία. Επίσης η ποιότητα των φωνών είναι εξαιρετική. Είναι μεν καλογραμμένοι οι διάλογοι, αλλά και πάρα πολύ καλή απόδοση από τους Voice Actors.
Source: Insomniac
Πλοκή
Aκολουθούν μικρά spoilers.
Και το story του Rift Apart ουσιαστικά ξεκινάει όσο εντυπωσιακά θα περίμενε κανείς. Η ιστορία μας ξεκινάει με τον Ratchet & Clank να γιορτάζουν το πόσο δεμένοι είναι σε ένα τεράστιο event. Εκεί ο Clank δίνει στον Ratchet ένα ειδικό δώρο, το Dimmensionator. Στην ουσία είναι μια συσκευή που επιτρέπει να ταξιδεύει σε άλλες διαστάσεις, ώστε να βρεί την υπόλοιπη οικογένεια του. Και κάπου εκεί σκάει μύτη ο Dr. Nefarious, αποκαλύπτωντας το μεγαλεπίβολο σχέδιο του: να χρησιμοποιήσει το Dimmensionator ώστε να βρει την διάσταση στην οποία βγαίνει νικητής. Κάτι σαν τον Doctor Strange στο Infinity War.
Μετά από την εξέλιξη του παιχνιδιού οι ήρωες μας βρίσκουν την Rivet, το θηλυκό Lombrak που μάχεται στο πλευρό του Clank αφού αποχωρίζεται από τον Ratchet. Η Rivet προέρχεται από μια διάσταση στην οποία γνωρίζουν τον Dr. Nefarious ως Emperor Nefarious. Εκεί ξεκινάει και το μεγαλύτερο μέρος της περιπέτειας, προσπαθώντας να σταματήσουν για άλλη μια φορά τον Nefarious. Ο Dr. Nefarious δεν είναι άγνωστος σε όσους έχουν παίξει παλαιότερους τίτλους της σειράς. Θα θέλαμε να δούμε κάτι διαφορετικό σε αυτόν τον τομέα, καθώς εδώ είναι ίσως το μόνο σημείο στο οποίο η Insomniac παίρνει το ασφαλές μονοπάτι.
Το κυνήγι ανάμεσα στις διαφορετικές διαστάσεις είναι ενδιαφέρον σαν υπόβαθρο πάντος. Από την αρχή του παιχνιδιού φαίνεται που βαδίζει η συγκεκριμένη ιστορία. Πραγματικά όμως είναι αυτό ακριβώς που κάνει αγαπητό το παιχνίδι μέσα από το στόρυ του. Μια δύσκολη κατάσταση που βρίσκονται αγαπημένοι χαρακτήρες και ένα ενδιαφέρον pace που σε κρατάει αφοσιωμένο. Rivet is pretty cool too. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι λίγο meh, αλλά η συγκεκριμένη είναι μια ενδιαφέρουσα προσθήκη στην ομάδα.
Source: Insomniac
Gameplay
Και εδώ έρχεται η ίντριγκα ενός Third Person Platform Shooter. Προφανώς και το Rift Apart θα έχει μια μεγάλη ποικιλία από όπλα. Συγκεκριμένα, τα όπλα αξίζουν αναφορά γιατί ο χαρακτήρας των Platform παιχνιδιών αναγκαστικά και μή εμπλουτίζεται από τα υπόλοιπα στοιχεία που το απαρτίζουν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση από το περιβάλλον, το στόρυ και τα όπλα που αλλάζουν το gameplay αναλόγως.
Υπάρχει κάτι για κάθε γούστο. Όπλα που βγάζουν ένα τεράστιο block πάγου για να κρυφτείς από πίσω ή κεραυνούς που απλά κάνουν τεράστιο damage στους αντιπάλους. Grenade launchers που κάνουν φυτό τον αντίπαλο ακινητοποιώντας τον, εκρηκτικές συσκευές και φυσικά το σφυρί για να τους κάνεις bonk. Το αγαπημένο μου προσωπικά ήταν αυτό που έβγαζε πολλά μικρά ρομπότ τα οποία τρέχανε να φάνε τον εχθρό.
Φυσικά, δεν θα παίζεις με όλα τα όπλα. Για αυτό μπορείς να κάνεις upgrade τα αγαπημένα σου, ώστε να γίνονται πιο δυνατά όσο προχωράς. Όλα τα upgrades γενικά γίνονται με τα “λεφτά” του παιχνιδιού αλλά γενικά το να ανεβάσεις επίπεδο τα όπλα φαίνεται σχετικά εύκολο. Κλασσικά υπάρχει ένα upgrade tree που αφορά ammo, rate of fire και τα κλασικά shooter attributes.
Κινησιολογικά ισχύει η βασική αρχή του Platformer, πυροβολάμε τον αντίπαλο αποφεύγοντας ότι πετάει προς το μέρος μας. Το dimension whip δίνει μια διαφορετική γεύση δίνοντας την ικανότητα να κινηθεί ο παίκτης όπου υπάρχει πύλη κοντά. Έχουμε ξανα συναντήσει παρόμοιο mechanic και σε άλλα παιχνίδια, αλλά πουθενά δεν ήταν integrated σε τόσο ικανοποιητικό βαθμό. Είναι μέρος του παιχνιδιού, όχι κάτι που πρόσθεσαν μετά επειδή “γιατί όχι”. Δένει πολύ ωραία και αλλάζει λίγο την μορφή του παιχνιδιού. Προσοχή – βολεύει όταν σε πετάει πίσω από εχθρούς, αλλά δεν βολεύει όταν σε εμφανίζει ακριβώς μπροστά τους.
Next Gen
Η λογική της κονσόλας ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο που ήθελα να αναφερθώ τόσο στο PS5 όσο και στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Γενικά μόνο αν πάιξεις το συγκεκριμένο παιχνίδι μπορεί να γίνει κατανοητό πόσο λαμπρό παράδειγμα ενός next gen παιχνιδιού είναι. Από γραφικής άποψης, το Rift Apart είναι ασυναγώνιστο ως τώρα. Η χειμερινή Νέα Υόρκη του Miles Morales ήταν ίσως ο μόνος κόσμος που πλησιάζει στο Rift Apart από θέμα γραφικής απεικόνισης. Παρ’ όλα αυτά, το Rift Apart δεν είναι open-world game. Και δεν χρειάζεται να είναι. Είναι σε μεγάλο βαθμό μια καθοδηγούμενη εμπειρία. Και δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Δεν είναι ανάγκη να είναι όλα open-world games, και το Rift Apart είναι ίσως η απόδειξη αυτού του επιχειρήματος.
Εξίσου καλά λειτουργεί και το Haptive feedback στο θέμα του controller. Δονήσεις πολλαπλών επιπέδων, σε όλα τα σημεία του χειριστηρίου. Όμως, η όλη εμπειρία του Dualsense, ενώ υπάρχει μεν, σε όλα τα επίπεδα που θα μπορούσες να περιμένεις, δεν ήταν τόσο έντονη όσο στο Returnal, για παράδειγμα. Απομυθοποίηση; Όχι ακριβώς, δεν είναι κάτι game-breaking, ίσα ίσα που απλά θα ήταν ένα ωραίο πρόσθετο σε μια ήδη πολύπλευρη εμπειρία; Μας έλειψε μια πιο γεμάτη εμπειρία Dualsense; Όχι. Θα θέλαμε να ήταν καλύτερη; Ναι.
Source: Insomniac
Συνοψίζοντας
Το Ratchet & Clank Rift Apart είναι ένα φοβερό παιχνίδι, από όποια πλευρά κι αν το κοιτάξεις. Αν χρειαστεί ποτέ να προσδιορίσεις τι ακριβώς άλλαξε από την προηγούμενη γενιά κονσολών στο gaming, απλά δείξε στους φίλους σου αυτό το game. Ευχαριστήθηκα κάθε πτυχή του παιχνιδιού όπως ενδέχεται να έχετε καταλάβει αν διαβάσατε ως εδώ. Ιδανικά παίξτε το Rift Apart με ένα καλό headset σε 4Κ χρησιμοιποιώντας το Fidelity mode ώστε να μην χαθεί τίποτα από αυτά που έχει να προσφέρει το παιχνίδι. Δεν είμαι μηχανικός, but you’ll have to trust me on that.
Η διάρκεια του παιχνιδιού ίσως θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη, ειδικά σε σχέση με αυτό που περιμέναμε, αλλά εδώ αξίζει να να αφερθεί κάτι που ίσως δεν περνάει από το μυαλό των περισσότερων. Το παιχνίδι είναι άριστο σε πολλά σημεία. Ας μην ξεχνάμε ότι η Insomniac μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κυκλοφόρησε το Marvel’s Spider-Man: Miles Morales και μετά από λίγο το Rift Apart, και τα δύο σε άριστη κατάσταση. Μπορούμε στ’ αλήθεια να έχουμε παράπονο;
Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την PlayStation Greece για την παροχή αυτού του review unit και την στήριξη της.