Resident Evil 4 – Review: Θριαμβευτική επιστροφή στις ρίζες

To Resident Evil είναι ένα από τα λίγα franchise που πραγματικά έχει καταφέρει να αντέξει στο πέρασμα του χρόνου. Ξεκίνησε μεγαλοπρεπώς, νοηματοδωτόντας το survival horror είδος παιχνιδιών αλλά έχασε τον δρόμο του στην πορεία προσπαθώντας να ακολουθήσει τα trends. Η Capcom θα μπορούσε κάλλιστα να είχε αποδεχτεί την ήττα της το 2012 και να παρατούσε τη σειρά Resident Evil. Χαίρομαι πολύ που δεν το έκανε. Η σύγχρονη σειρά Resident Evil έχει επιστρέψει στις ρίζες, έχει βρει όλα αυτά που την κάνουν να ξεχωρίζει και τα έχει ανεβάσει στο 11. Τόσο το Biohazard, όσο και το Resident Evil Village είναι τεράστια βήματα προς την σωστή κατεύθυνση, αλλά τα remakes είναι αυτά που επιτρέπουν στους νέους fans να ενταχθούν ομαλά στην σειρά και στους βετεράνους να θυμηθουν τι ήταν όλα αυτά που τους έκαναν να ανατριχιάζουν. To Resident Evil 4 είναι ομόφωνα το πιο εμβληματικό κεφάλαιο της σειράς και χάρη στην CDMedia, είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε το πλήρες remake πριν την κυκλοφορία του.

Νωρίτερα μέσα στον μήνα, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ένα hands-off preview του RE4 από την Capcom, το οποίο έκανε πολύ καλή δουλειά στο να θέσει τις προσδοκίες μας για το συγκεκριμένο remake. Όσοι έχουν ήδη παίξει τα άκρως επιτυχημένα remakes των Resident Evil 2 & 3, θα βρουν τα πράγματα αρκετά γνώριμα, αφού η πορεία της Capcom παραμένει ίδια. Τα remakes είναι πιστά στο αρχικό υλικό, αλλά οι μηχανισμοί του gameplay είναι ανακατασκευασμένοι ώστε να δίνουν προτεραιότητα στο immersion. Ωστόσο, το Resident Evil 4 εμπεριέχει μια στροφή προς το καθαρό action gameplay, με το στοιχείο του τρόμου να μπαίνει στην θέση του συνοδηγού. Πόσο καλά καταφέρνει να το αναπαράγει αυτό η Capcom στο remake;

TL;DR

Το Resident Evil 4 πετυχαίνει την τέλεια ισορροπία ανάμεσα σε σύγχρονη ταινία τρόμου και vintage game design. Πρόκειται για ένα remake που σέβεται το source material και ταυτόχρονα δεν φοβάται να εξαντλήσει τα περιθώρια βελτίωσης.

Όλες οι εικόνες στο παρόν άρθρο είναι υλικό που μας έχει παραχωρηθεί από την Capcom Europe. Δεν μας επετράπη η δημοσίευση στιγμιοτύπων από το παιχνίδι πριν την κυκλοφορία του.

Resident Evil 4: Παρουσίαση

To Resident Evil 4 είναι οπτικά επιβλητικό. Μπορεί να ξέρουμε τι να περιμένουμε στην επόμενη γωνία, αλλά σίγουρα δεν θα είναι όπως το θυμόμαστε. Το remake του RE4 είναι πολύ μεγαλύτερο από ένα οπτικό facelift, και αν και σίγουρα χαίρομαι που αυτό το πορτοκαλί φίλτρο δεν υπάρχει πλεον στην οθόνη μου, οι αλλαγές επεκτείνονται σε όλους τους τομείς της οπτικής παρουσίασης. Όπως και τα υπόλοιπα remakes, το Resident Evil 4 επιτυγχάνει πλήρως στο να φέρει μια αγαπημένη ιστορία στη σύγχρονη εποχή και να την διαμορφώσει με τρόπο τέτοιο ώστε να βρίσκει την θέση της ανάμεσα στις μοντέρνες κυκλοφορίες. Το ύφος του Resident Evil 4 είναι πλέον στο ίδιο μήκος κύματος με τα Biohazard & Village. Η σειρά Resident Evil είναι πλεον συνεπής θεματικά: μπορεί κάποιοι τίτλοι να αφηγούνται αυτοτελείς ιστορίες, αλλά όλες διατηρούν τον ίδιο τόνο.

Κινηματογραφικό, κι όμως vintage

To Resident Evil 4 είναι ένα πραγματικά όμορφο παίχνιδι. Μπορεί αυτό να μην είναι κάτι καινούριο ούτε για το είδος αλλά ούτε και για την σειρά, όμως το να βλέπεις κάτι το οποίο θυμάσαι με αγάπη με ένα νέο, γυαλιστερό περιτύλιγμα το οποίο σέβεται την προέλευση του είναι ένα ιδιαίτερο συναίσθημα.

Τo remake έχει έναν πιο σοβαρό τόνο. Η οπτική παρουσίαση το φέρνει περισσότερο στα κυβικά μιας ταινίας τρόμου. Συνιστώ να παίξετε με το ray-tracing ενεργοποιημένο, καθώς οι πραγματικές σκιές ξεκλειδώνουν την αληθινά τρομακτική πλευρά αυτού του τίτλου. Το να βλέπεις το αμυδρό φως του ήλιου να περνάει ανάμεσα από τα φύλλα των δέντρων ενώ κρύβεσαι στις σκιές, είναι κάτι μαγευτικό. Η παλέτα χρωμάτων είναι ιδαίτερα μουντή, με αποχρώσεις του καφέ και του γκρι παντού, κάτι που ταιριάζει στο ύφος της ιστορίας. Μερικές φορές, μοιάζει σαν φίλτρο sepia, δίνοντας μια vintage αίσθηση.

Όλοι οι story-driven τίτλοι πλέον προσπαθούν να δώσουν μια cinematic αίσθηση στον οπτικό τομέα. Λίγοι το κάνουν καλά. Το Resident Evil 4 βρίσκεται κάπου στη μέση. Τα cinematics και το gameplay κυλούν αργά – και βασανιστικά θα έλεγε κανείς, με μεγάλες παύσεις που χτίζουν ένταση. Οι γωνίες της κάμερας στα cinematics είναι εξαιρετικές, καλύτερες από ότι θα βρεις στις περισσότερες σύγχρονες ταινίες τρόμου. Ωστόσο, η ιστορία παραμένει χωρισμένη σε chapters, κάτι που σου δίνει περιθώριο να πάρεις μια ανάσα προτού συνεχίσεις. Προσωπικά, θεωρώ ότι το συγκεκριμένο στυλ δουλεύει ιδιαίτερα καλά στο Resident Evil 4. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η Capcom κατάφερε να βρει την χρυσή τομή ανάμεσα στο μοντέρνο στυλ αφήγησης και το κλασικό game design της δεκαετίας του 2000.

Όσο γλαφυρό όσο ο τελευταίος σου εφιάλτης

Το γνωστό-άγνωστο χωριό επιστρέφει κι αυτή τη φορά δεν είναι στο GameCube. Πιο όμορφο από ποτέ, κατά μια απόκοσμη έννοια, ετοιμάζεται να γίνει το nightmare fuel σας για τις επόμενες εβδομάδες. Η τοποθεσία μπορεί να μην είναι από μόνη της τρομακτική, αλλά το πόσο ερειπωμένο είναι το χωριό και το περικείμενο στο οποίο τοποθετείται, είναι αρκετό για να σε κάνουν να θες να κάνεις nope the f- out of there όσο πιο γρήγορα γίνεται. Το ίδιο ισχύει και για τις γύρω περιοχές, στις οποίες όμως δεν επιτρέπεται να αναφερθώ εκτενώς, μιας και το συγκεκριμένο είναι ένα pre-release review.

Θα μπορούσα να μιλήσω για το character design, αλλά δεν νομίζω πως χρειάζεται. Η αγάπη της κοινότητας για τους εμβληματικούς χαρακτήρες του RE4 μιλάει από μονη της. Υπάρχει λόγος που όλοι αγαπούν τον Leon, την Ada, την Ashley ίσως όχι τόσο, but she’s up there. To remake δεν αλλάζει πολλά, πέρα από το να φέρει τα χαρακτηριστικά τους σε ένα πιο down-to-earth επίπεδο. Με λίγα λόγια, ο Leon είναι λιγότερο emo, ευτυχώς. Την ίδια στιγμή, ο Luis εμφανίζεται πιο χαρισματικός από ποτέ. Όσοι έχετε παίξει το παιχνίδι στο παρελθον, έχετε μια καλή ιδέα για το πότε κάνει την εμφάνιση του ο κάθε χαρακτήρας. Για εμένα, αυτές οι στιγμές συνοδεύονταν από ένα ξεφύσημα ανακούφισης, αφού οι χαρακτήρες είναι ακριβώς όπως τους θυμάσαι. Η Capcom, ευτυχώς, does not f- around και αυτό είναι σπάνιο στην εποχή που παίζουμε το ένα αποτυχημένο remake/remaster μετά το άλλο.

Ο σχεδιασμός των εχθρών παραμένει υποδειγματικός. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, τα “παράσιτα εγκεφάλου” ακούγονται περισσότερο αηδιαστικά από τρομαχτικά, μέχρι να τα δεις εν δράσει. Τα bosses από την άλλη, έχουν την ιδιότητα να κάνουν το δωμάτιο σου να παγώνει, ή ίσως απλά είναι οι ανατριχίλες που σου προκαλούν. Αν το χωριό γεμάτο από τύπους στα κεφάλια των οποίων κατοικούν περίεργα παράσιτα δεν σου κόβει την όρεξη για ύπνο, τότε σίγουρα ένας γιγάντιος, χλωμός παπάς που κάνει cosplay έναν νεκροθάφτη και ένας σατανικός αριστοκράτης με ύψος *checks notes* ένα μέτρο κι ένα Milko θα τα καταφέρουν σίγουρα. Κι αυτό δεν συμπεριλαμβάνει καν όλα τα άλλα τερατόμορφα πλάσματα πάνω στα οποία θα χρειατεί να αδιάσεις τους γεμιστήρες σου. Υπήρχαν πολλές φορές που χρειάστηκε να πατήσω pause και να πάρω μια βαθιά ανάσα.

Τρόμος υψηλού framerate

Το Resident Evil 4 είναι ένα απίστευτα σταθερό παιχνίδι. Σε όλη τη διάρκεια παιχνιδιού μου δεν αντιμετώπισα κανένα stutter, κανένα frame drop, κανένα σοβαρό bug. Δοκιμάσαμε το game στο PlayStation 5, στο οποίο έτρεχε απροβλημάτιστα και στις δύο ρυθμίσεις γραφικών. Ένα τεχνικά άρτιο remake.

Προσωπικά, είχα την καλύτερη εμπειρία παίζοντας στο Performance, με το ray-tracing ενεργοποιημένο. Ενώ στις μάχες θα χρειαστείς τα παραπάνω FPS, οι απίστευτα αληθοφανείς σκιές που προσφέρει το ray-tracing θα αναβαθμίσουν σημαντικά την εμπειρία. Εφόσον πρόκειται για ένα παιχνίδι τρόμου κατά κόρον, η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετικά σημαντική. Το Performance setting θα ρίξει την ποιότητα του rendering ώστε να έχεις σταθερά 60fps ακόμα και με ray-tracing, αλλά αν δεν παίζεις σε 4Κ monitor, δεν είναι κάτι που θα παρατρήσεις. Δοκιμάζοντας όλα αυτά σε ένα 2K monitor της BenQ (δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα προς στιγμή), δεν παρατήρησα σημαντική απώλεια ποιότητας.

Resident Evil 4: Πλοκή

Δεν θα σταθώ ιδιαίτερα στην ιστορία του Resident Evil 4. Πρόκειται για μια από τις πιο διασκεδαστικές ιστορίες του είδους και ενώ είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους τους gamers που σέβονται τον εαυτό τους, υπάρχουν μερικές αλλαγές στο remake, τις οποίες δεν μπορώ να αποκαλύψω αλλά βρήκα να έχουν θετικό αντίκτυπο στην έκβαση των γεγονότων. Γεμίζουν τα plot holes του αρχικού σεναρίου. Θεωρώ θετικό ότι η Capcom δεν άφησε ακέραιη μια συνταγή που ήταν ήδη επιτυχημένη, αλλά προσπάθησε ενεργά να την βελτιώσει. Δεν πρόκειται για κάποιο low-effort remake.

Πάσχα στο χωριό

Η ιστορία ξεκινάει λίγο μετά τα γεγονότα του Resident Evil 2. O Leon είναι για άλλη μια φορά σε πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά αυτή τη φορά ως πράκτορας ειδικών δυνάμεων και όχι απλός αστυνομικός. Η αποστολή που καλείται να φέρει εις πέρας είναι να εντοπίσει την κόρη του Προέδρου των ΗΠΑ, η οποία έχει πέσει θύμα απαγωγής. Χάρη στην υποστήριξη της Ingrid, της handler του, καταφέρνει να εντοπίσει τα ίχνη της κοπέλας σε ένα μικρό χωριό στην Ισπανία. Φτάνοντας εκεί, ο Leon αντικρίζει τους κατοίκους να φέρονται όπως σε οποιοδήποτε ελληνικό χωριό: να καίνε κάποιον στην πλατεία του χωριού. Αρκετά περίεργη συμπεριφορά, αν σκεφτείς ότι βρισκόμαστε στην Ισπανία.

Τα πράγματα αρχίζουν να φαντάζουν πιο επικίνδυνα όταν οι χωρικοί αρχίσουν να κυνηγούν τον Leon μέσα στο χωριό, ψελλίζοντας αρχαίες κατάρες και πετώντας του από τσεκούρια μέχρι φλεγόμενα βέλη. Με το που ηχήσουν οι καμπάνες της κεντρικής εκκλησίας όμως, σαν υπνωτισμένοι, όλοι οι χωρικοί τα ξεχνούν όλα και αρχίζουν να κατευθύνονται εντός της εκκλησίας. Ο Leon, έχοντας άλλες προτεραιότητες, αποφασίζει να μην ασχοληθεί ιδιαίτερα και να ακολουθήσει τα ίχνη του πραγματικού του στόχου. Απ’ ότι σύντομα ανακαλύπτει όμως, τα δύο αυτά θέματα συνδέονται αρκετά στενά μεταξύ τους, καθώς αυτοί που ελέγχουν τους χωρικούς φαίνεται να βρίσκονται πίσω από την απαγωγή της κόρης του Προέδρου.

Αγαπητή από όλους, για σωστούς λόγους

Το Resident Evil 4 είναι ένα από τα πιο αγαπημένα games της κοινότητας, και παίζοντας το συγκεκριμένο remake, ακόμη κι αν δεν είχες εμπειρία με το original, είναι εύκολο να καταλάβεις γιατί. Ενώ η στροφή προς το action στοιχείο στον συγκεκριμένο τίτλο (και στους μετέπειτα) είναι κάτι που δεν εκτιμούν όλοι, είναι δύσκολο να πεις ότι η ιστορια του RE4 δεν είναι καλογραμμένη. Η αφήγηση έχει αντέξει στο πέρασμα του χρόνου, και παραμένει μία από τις πιο engaging ιστορίες τρόμου. Παντρεύει αποτελεσματικά το μυστήριο, τους over-the-top χαρακτήρες με ένα συναρπαστικό σκηνικό που ακόμη και οι πιο λιγόψυχοι μπορούν να εκτιμήσουν.

Όπως αναφέρθηκε και νωρίτερα, η ιστορία παρουσιάζει μερικές αλλαγές, σε μεμονωμένα στοιχεία της πλοκής αλλά και στην σειρά με την οποία συμβαίνουν τα γεγονότα, όμως ο βασικός κορμός παραμένει ίδιος. Αν παίζετε το Resident Evil 4 για πρώτη φορά, θα βρείτε τα ξαφνικά plot twists να παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το αίσθημα της έκπληξης είναι πολύ δυνατό στοιχείο για την συγκεκριμένη ιστορία. Ταυτόχρονα, αν έχετε παίξει τα προηγούμενα remakes, θα χαρείτε όταν δείτε πως μερικοί χαρακτήρες επιστρέφουν, ο Leon πρώτος και κύριος, κάτι που πλέκει ένα διευρυμένο σύμπαν Resident Evil. Τα τελευταία χρόνα, η Capcom προσπαθεί ενεργά να ενώσει το σύμπαν του Resident Evil με τα remakes. Ενώ δεν χρειάζεται να έχετε παίξει το Resident Evil 2 (πόσο μάλλον το 3) για να απολαύσετε την ιστορία του 4, σύντομα θα πιάσετε περισσότερες από τις αναφορές στους προηγούμενους τίτλους αν έχετε ακολουθήσει το franchise.

Η αφήγηση δεν βιάζεται. Προχωρά αργά αλλά σταθερά, χτίζοντας ένταση. Το δίπτυχο του build-up και pay-off χρησιμοποιείται στο έπακρο, και πολύ επιτυχημένα μάλιστα. Όσο κάνεις διάλειμμα από την πλοκή λύνοντας γρίφους, θέτεις τη σκηνή για την επόμενη μεγάλη στιγμή του σεναρίου. Είναι πολύ αποτελεσματικό, το gameplay σε αναγκάζει να δουλέψεις για να μάθεις τι γίνεται στη συνέχεια, αλλά ποτέ σε σημείο που να σε κουράζει. Η ιστορία χωρίζεται σε chapters τα οποία έχουν επεισοδιακό χαρακτήρα (obviously), και κάνουν εύκολο το να “καταναλώνεις” την πλοκή ένα chapter την φορά, πράγμα που θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα όσοι έχουν περιορισμένο χρόνο ανά ημέρα για να ξοδέψουν στο gaming.

Resident Evil 4: Gameplay

Σε αντίθεση με τους προηγούμενους τίτλους της σειρά, το Resident Evil 4 παρουσιάζει μια στροφή στο gameplay που πλέον προσανατολίζεται περισσότερο στη δράση, παρά στο survival στοιχείο. Αυτή η αλλαγή προσανατολισμού αντανακλάται έντονα και στο remake, μόνο που αυτή τη φορά γίνεται πιο ομαλά από ότι στο αρχικό προϊόν.

Γάζωσε ότι σε τρομάζει

Υπάρχει μεγάλη ποικιλία από action set-pieces για όλα τα γούστα. Αυτό που κάνει το remake να διαφέρει από το original είναι το ότι μπορείς να προσεγγίσεις κάθε κατάσταση με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Η ελευθερία που σου δίνει το νέο engine είναι αξιοθαύμαστη. Κάθε φορά που χρειάζεται να ξαναπεράσεις κάποιο σημείο (αφού πεθάνεις για παράδειγμα), η τροπή που θα πάρει η μάχη θα είναι διαφορετική από την προηγούμενη. Η εμπειρία μοιάζει λιγότερο καθοφηγούμενη, on-the-rails κοινώς, δίχως αυτό σημαίνει ότι είναι κιόλας.

Μπορείς να αντιμετωπίσεις κάθε set piece χρησιμοποιώντας stealth. Ο πιο εύκολος δρόμος, όπως πάντα, είναι αυτός της βίας. Σε αυτό βοηθάει σημαντικά το τεράστιο οπλοστάσιο που έχεις στην διάθεση σου στο Resident Evil 4. Ο καλός σου φίλος, ο Merchant, θα ικανοποιήσει τις ανάγκες σου για πυροβολισμούς και εκρήξεις και με το παραπάνω, προσφέροντας σου ένα πλήρες οπλοστάσιο που ξεκινά από κουζινομάχαιρα και καταλήγει σε κάθε λογής σρατιωτικού τύπου εκρηκτικό. Σπάνια θα βρεις τον εαυτό σου να ξεμένει από πυρομαχικά (τουλάχιστον στην Normal δυσκολία), καθώς μπορείς να βρεις πολλές σφαίρες διάσπαρτες μέσα σε βαρέλια ή σεντούκια, ενώ μπορείς πολύ εύκολα να κάνεις craft ο ίδιος ότι χρειάζεσαι. Ταυτόχρονα, το μαχαίρι σου θα είναι ο πιο πιστός σου σύντροφος, που μπορείς να χρησιμοποιήσεις ακόμα και για να σταματήσεις αλυσοπρίονο (?).

Ο inventory χώρος της εμβληματικής βαλίτσας σου είναι όμως περιορισμένος, οπότε κάνε τα κουμάντα σου σωστά. Το inventory ζώνης μπορεί γίνεται κάπως tedious αν δεν χρησιμοποείται, αλλά είναι κάτι που πιστεύω λείπει από το μοντέρνο game design, ιδιαίτερα σε survival είδους τίτλους.

Ή και όχι

Το γεγονός ότι το ότι δεν ξεμένεις εύκολα από πολεμοφόδια, δεν πάει να πει ότι το remake είναι πολύ εύκολο. Ο Leon είναι άνθρωπος (for the most part) και υπάρχει ταβάνι στο πόσα χτυπήματα μπορεί να αντέξει. Γενικά, είναι πιο εύκολο να πεθάνεις πάρα να σκοτώσεις όλους τους εχθρούς ανά πάσα στιγμή, οπότε το να μπαίνεις σε μια νέα περιοχή και να πυροβολάς ό,τι είναι ζωντανό, σπάνια θα δουλέψει. Τα healing items δεν είναι ιδιαίτερα σπάνια, αλλά για να είναι όντως αποτελεσματικά, θα πρέπει να κάνεις craft ειδικά potions (I guess), συνδυάζοντας τα βότανα που βρίσκεις στον δρόμο σου. Ωστόσο, οι πιο αποτελεσματικοί συνδιασμοί herbs δεν είναι εύκολο να βρεθούν, οπότε tread carefully. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, το να είσαι προσεκτικός είναι η πιο αποτελεσματική τακτική.

Ακόμα και να πεθάνεις όμως, δεν θα χρειαστεί να γυρίσεις πολύ πίσω από το σημείο που είδες το απεχθες game over screen. Η προσθήκη του autosave είναι ένα quality of life χαρακτηριστικό, σχεδόν αναπόσπαστο από το σημερινό game design. Κι όμως, θεωρώ ότι στο συγκεκριμένο game, κάνει περισσότερο κακό από ότι κάνει καλό. Το να χάνεις σε ένα τέτοιου είδους παιχνίδι, πρέπει να έχει κάποιες επιπτώσεις. Πρέπει να σε ωθεί να σκέφτεσαι πριν ξαναμπεις στην περιοχή που σε κατέκτησε την τελευταία φορά που την επισκέφθηκες. Οι γραφομηχανές υπάρχουν ακόμα για να αποθηκεύσεις το game σου, αλλά πλέον δεν δίνουν το αίσθημα ανακούφισης που σου έδιναν στο PS2.

Τα boss fights παραμένουν το αδιαμφισβήτητο highlight του gameplay. To ένα πιο αξέχαστο από το άλλο, κουφώνουν την δράση και κάνουν φοβερή δουλειά στο να αναδεικνύουν τα δυνατά σημεία του combat, ακόμα και για ένα horror game. Πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, τα καθηλωτικά boss fights είναι κάτι που λείπει από τις σύγχρονες κυκλοφορίες. Υπό αυτό το πρίσμα, το RE4 είναι μια άκρως καλοδεχούμενη – και ίσως αναγκαία – αναδρομή στο παρελθόν.

Εξαντλώντας τα περιθώρια

Τo Resident Evil 4 δεν έχει πολλά να προσφέρει από θέμα εξερεύνησης και αυτό είναι okay. Το gameplay παραμένει εστιασμένο στο να επιτύχει έναν σκοπό και να σε οδηγήσει από το ένα story beat στο επόμενο. Θα χρειαστεί όμως να εξερευνήσετε συχνά πυκνά τις περιοχές στις οποίες τοποθετείστε, ώστε να βρείτε λύσεις για τους γρίφους που στέκονται εμπόδιο στο να προχωρήσετε στην ιστορία. Συνήθως, δεν υπάρχουν πολλά να ανακαλύψετε, πέρα από αυτό που χρειάζεστε. Υπάρχουν όμως side missions (κάτα κάποιον τρόπο) υπό την μορφή requests. Τα requests αυτά αναλαμβάνονται από επικυρήξεις που μπορείς να βρεις συνήθως κοντά στον Merchant και όταν τις ολοκληρώσεις μπορείς να εισπράξεις την αμοιβή σου επίσης από αυτόν.

Υπάρχουν διάφορα cosmetics που μπορείς να ξεκλειδώσεις, είτε μέσα από το game, είτε από το Main Menu χρησιμοποιώντας τα CP που μαζεύεις ολοκληρώνοντας challenges ενώ παίζεις. Αυτά ποικίλουν από charms για την βαλίτσα και skins για τους πρωταγωνιστές μέχρι concept arts και character models. Προσθέτουν μια ευχάριστη πινελιά στο παιχνίδι και έχεις κάτι πρόσθετο να κρατάει το ενδιαφέρον σου αμείωτο. Ωστόσο, είναι λίγο δύσκολο να ξεκλειδώσεις τα πάντα σε ένα run. Σε αυτό θα φανεί εξαιρετικά χρήσιμο το New Game+ mode.

Resident Evil 4: Τελικές σκέψεις

To remake του Resident Evil 4 δικαιώνει απόλυτα την καταλυτική θέση του τίτλου στην ιστορία του gaming και παγιώνει το status του ως must-play. Πρόκειται για ένα remake που όχι απλά μεταφέρει το αρχικό υλικό στο 2023, αλλά το βελτιώνει σε πολλούς τομείς, δίχως να αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά που το έκαναν να ξεχωρίζει στο μακρινό 2005. Η πλοκή παρουσιάζεται πιο αποτελεσματικά από ποτέ, η δράση είναι πιο καταιγιστική και το οπτικό κομμάτι διαπρέπει στο να θέτει την σωστή ατμόσφαιρα.

Για τους παλιούς, το Resident Evil 4 θα αποτελέσει ευχάριστο ταξίδι στο παρελθόν όπου το game που θυμούνται τόσο ζωηρά αποδεικνύεται καλύτερο από ότι περίμεναν. Για τους καινούριους, η καλύτερη ευκαιρία να απολαύσουν έναν τίτλο που επηρέασε την gaming βιομηχανία όσο λίγα κατάφεραν.

Η λεπτομερής δουλειά της Capcom πάντα αποδίδει, και το συγκεκριμένο remake είναι τρανή απόδειξη. Ανυπομονούμε να δουμε τι εκπλήξεις μας επιφυλάσσει στην συνέχεια του έτους, τόσο για τις σειρές Monster Hunter και Street Fighter, αλλά ιδιαίτερα για νέα εγχειρήματα, όπως το Pragmata.

Ευχαριστούμε θερμά την CDMedia για την παροχή του review copy.