Sifu Review: Το ξύλο δεν βγήκε απ’ τον παράδεισο

Θυμάστε που σας είπα ότι υπήρχαν πάρα πολλά παιχνίδια όπως το Horizon Forbidden West, αλλά κανένα δεν μπορούσε να το φτάσει; Λοιπόν, ήρθε η ώρα για κάτι διαφορά. Ώρα να ανεβάσουμε ταχύτητα. Γιατί σίγουρα δεν υπάρχει άλλο game όπως το Sifu. Τα fighting games είναι ένα ιδιόμορφο είδος. Πάντα φαίνονται όμορφα, σε κάνουν να νιώθεις ωραία όταν κερδίζεις και όταν χάνεις ξέρεις πάντα ότι οφείλεται σε δικό σου λάθος. Ωστόσο, φαίνονται όλα ίδια στα δικά μου μάτια. Ίσως φταίει το εξαιρετικά μικρό attention span μου ή το γεγονός ότι είμαι Gen Z, αλλά τα παιχνίδια μάχης δεν κατάφεραν ποτέ να κρατήσουν την προσοχή μου για πολύ. Το Sifu όμως τα έκανε. Η Sloclap κατάφερε να βρει αυτή τη μυστική συνταγή της καβουροπάτι, και έβαλαν ακόμη και κι εκείνη τη Szechuan sauce των McDonald’s. Δημιούργησαν ένα πραγματικά καλό fighting game. Hear me out:

TL;DR

Το Sifu βρίσκει την υπεροχή στην απλότητα. Πρόκειται για μια εξαιρετικά straightforward προσέγγιση των videogames σε μια βιομηχανία που έχει εμμονή με την πολυπλοκότητα.

Όλες οι εικόνες σε αυτό το άρθρο αποτελούν in-game screenshots, τραβηγμένα από το Sifu στο PS5.

Γραφικά

Η ποιότητα των γραφικών είναι all the rage αυόν τον καιρό. Κι άλλα πολύγωνα. Περισσότερα particles. Μεγαλύτερο draw distance. Πιο sharp edges. Τα παιδιά στη Sloclap δεν ασχολήθηκαν με τίποτα από όλα αυτά. Το Sifu είναι πολύ απλό στην προσέγγισή του στα γραφικά. Προσφέρει ένα μοναδικό στυλ, που βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε cel-shaded και υψηλής ποιότητας ταινίες κινουμένων σχεδίων. Η απλότητα είναι κομψή και δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσε να περιγράψει την εμπειρία του Sifu με μεγαλύτερη ακρίβεια. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα περιέγραφα ένα fighting game ως κομψό. Ζωντανά χρώματα, μοναδική αισθητική και ρευστό animation. Είναι απλό, είναι minimal και είναι ευχάριστο. Αυτό το παιχνίδι είναι τόσο ευχάριστο να το βλέπεις, που σε κάνει να λαχταράς να δεις περισσότερα από αυτό. Αλλά φυσικά, υπάρχει και μια παγίδα. Για να δεις περισσότερα από το παιχνίδι, you have to earn it.

Μη χάνεσαι

Υπάρχουν πέντε διαφορετικές περιοχές για να εξερευνήσεις, καθεμία από τις οποίες είναι το κρησφύγετο ενός συγκεκριμένου boss που πρέπει να νικήσεις. Προφανώς, πρόκειται για linear levels και σπάνια μπορείς να επιστρέψεις εκεί από όπου ήρθες. Ωστόσο, τα επίπεδα ανοίγουν καθώς προχωρας στο παιχνίδι και ξεκλειδώνεις κρυμμένα μονοπάτια ή μυστικά αντικείμενα. Και πιστέψε με, θα επισκεφθείς ξανά όλα τα επίπεδα πολλές φορές. Κάθε επίπεδο έχει το δικό του theme, εμπνευσμένο από το τελικό boss των επιπέδων. Έχεις επίσης το δικό σου dojo στο οποίο μπορείς να επιστρέψεις αφού περάσεις από κάθε επίπεδο, για να βρείς την ψυχραιμία σου, να εξετάσεις τα στοιχεία που έχεις μαζέψει ή ακόμα και να εξασκηθεις πριν κατευθυνθεις στην επόμενη αποστολή σου.

Όλα τα levels είναι εξαιρετικά σχεδιασμένα. Φαίνονται απίστευτα, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι σου καλλιεργούν την περιέργεια. Δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς τι κρύβεται πίσω από την επόμενη πόρτα. Τα animation είναι απίστευτα smooth και το μοναδικό art style θα σας κάνει να πατάτε κάθε finisher, ακόμα κι αν δεν είναι η πιο έξυπνη επιλογή. Και υπάρχει και μεγάλη ποικιλία. Μπορείς να συνδέσεις πολλά finishers σε διαφορετικούς εχθρούς και θα πάρεις πολλά διαφορετικά animation. Αισθάνεται ότι είναι σχεδόν δυναμικά, παρόλο που σίγουρα δεν είναι.

Interactive, χωρίς να σου αποσπούν την προσοχή

To UI εδώ προσφέρει μια hands-off προσέγγιση. Θα το δείτε μόνο όταν χρειάζεται, και αυτό είναι κυρίως όταν βρίσκεσαι σε μάχη. Ακόμα και τότε, δείχνει όσο το δυνατόν λιγότερες πληροφορίες, αλλά εξακολουθεί να είναι πολύ κατατοπιστικό. Το μόνο πράγμα που πρέπει πραγματικά να γνωρίζεις είναι το HP σου, η ηλικία σου (βασικός μηχανικός παιχνιδιού, θα το εξηγήσω σε λίγο), το score, το focus και το structure meter. That’s it Θα έχεις το περιστασιακό button prompt για αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, καθώς και finisher prompts. Αλλά το Sifu πραγματικά δεν σου κρατάει καθόλου το χέρι.

Story

Το story είναι αρκετά απλό και βρίσκεται εδώ κυρίως για να σε ψήσει να ξεκινήσεις. Είναι καλά υλοποιημένο όμως, με μερικά απίστευτα cinematics. Όταν ο πρωταγωνιστής ήταν 12 ετών, το dojo του δέχτηκε επίθεση από μια συμμορία που σκότωσαν τον δάσκαλο του, τον Sifu. Μεγαλώνοντας, ο πρωταγωνιστής ορκίστηκε να πάρει εκδίκηση για τον δάσκαλο του και περάσε 8 χρόνια σε εκπαίδευση, προκειμένου να σκοτώσει και το τελευταίο μέλος της συμμορίας. Υπήρχαν πέντε μέλη, και τώρα, το καθένα έχει το δικό του κρησφύγετο και τα τσιράκια του που πρέπει να νικήσεις. Περνώντας από κάθε κρησφύγετο, συγκεντρώνεις στοιχεία που βοηθούν να στήσεις το background του κάθε boss ενώ παράλληλα χτίζονται και οι χαρακτήρες τους. Δεν υπάρχουν πολλά περισσότερα να πούμε χωρίς να κάνουμε spoil κάτι σημαντικό.

Gameplay

Οι περισσότεροι περιμένουν να αγοράσουν αυτό το game και να πάρουν 8-10 ώρες με καλό fighting και υπέροχα γραφικά. Λίγη καλή διασκέδαση για να χαλαρώσεις μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά. Το Sifu δεν είναι αυτού του είδους game όμως. Δεν θα διστάσει να σας σπάσει στο ξύλο. Θα τεστάρει τα αντανακλαστικά σου, θα τραβήξει την αντοχή σου, αλλά πάνω από όλα θα δοκιμάσει την υπομονή σου. Είναι ένα δύσκολο παιχνίδι. Ο Sifu τιμωρεί τα λάθη σας όχι πάντα αμέσως, αλλά μακροπρόθεσμα. Θα σας αναγκάσει να προσπαθήσετε να τα πηγαίνετε καλύτερα σε κάθε τρέξιμο. Γιατί δεν έχετε άλλη επιλογή αν θέλετε να κερδίσετε το παιχνίδι.

Από δύο κουμπιά σε περίπλοκα combos

Το Sifu ξεκινά χτίζοντας μια αρκετά εύκολη δομή για combos. Μπορείς να συνδυάσεις light και heavy attacks για να φτιάξεις μερικά πραγματικά καταστροφικά combos. Μπορείς προφανώς να κάνεις block και dodge, ακόμα και να αντεπιτεθείς αν το πετύχεις σωστά. Ο στόχος είναι να χαμηλώσεις το structure meter των αντιπάλων αρκετά ώστε να χρησιμοποιήσεις κάποια από τις κινήσεις finisher. Κάθε φορά που βγάζεις νοκ άουτ κάποιον, κερδίζεις λίγη HP. Σας είπα, το να είσαι καλός σε αυτό το παιχνίδι σε επιβραβεύει σε μεγάλο βθμό. Σύντομα θα αρχίσεις να εστιάζεις σε επιθέσεις που απαιτούν charge για να τις χρησιμοποιήσεις, καθώς και όλα τα διαφορετικά είδη melee όπλων, που έχουν τόσο διαφορετικά επίπεδα αντοχής όσο και διαφορετικές χρήσεις/επιθέσεις.

Προσέξτε, ωστόσο, γιατί ακόμη και οι πιο αδύναμοι εχθροί έχουν τις ίδιες ακριβώς ικανότητες με εσάς. Θα σε χτυπήσουν με τα ίδια όπλα και τις ίδιες τεχνικές. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν ατελείωτα waves εχθρών και είσαι μόνος σου. Δεν είναι ακριβώς balanced, αλλά σίγουρα σε κάνει να νιώθεις φοβερά όταν κερδίζεις. Υπάρχει ένα απότομο difficulty curve όταν φτάσεις στα boss, ειδικά στο δεύτερο. Κάθε εχθρός έχει ένα συγκεκριμένο μοτίβο επιθέσεων, στο οποίο συνηθίζεις μετά από λίγο. Τα boss όμως, δεν λειτουργούν πάντα έτσι και δεν φταίει πάντα η “χορογραφία”. Τις περισσότερες φορές, οι χειρισμοί είναι αυτά που αποτυγχάνουν, αλλά θα φτάσουμε κι εκεί.

Στην κόλαση και πίσω ξανά

Αλλά ας μιλήσουμε λίγο για τους βασικά gameplay mechanics αυτού του παιχνιδιού. Είναι αυτά που το ξεχωρίζουν από τον ανταγωνισμό εξάλλου. Κάθε φορά που πεθαίνεις στο Sifu, μπορείς να ξανασηκωθείς, γερνώντας λίγο. Το πόσο γερνάτε επηρεάζεται από το σερί θανάτου σας. Κάθε φορά που πεθαίνεις, το σερί θανάτου σου προστίθεται στην ηλικία σου. Ξεκινάς από την ηλικία των 20 ετών και μπορείς να φτάσετε μέχρι τα 70 περίπου. Με κάθε δεκαετία που περνάει, χάνεις λίγο αρχικό HP αλλά κερδίζεις αρχικό damage. Είναι ένα δίκοπο μαχαίρι, γίνεσαι πιο εύθραυστος, αλλά και πιο θανατηφόρος όσο μεγαλώνεις.

Μην μπερδεύεστε αυτό δεν σημαίνει ότι το Sifu ανέχεται τα λάθη. Πρέπει να προσέχεις την ηλικία σου. Εάν νικήσεις ένα boss και προχωρήσετε στο επόμενο level, θα ξεκινάς πάντα το νέο level από την νεαρότερη ηλικία στην οποία το ξεκλείδωσες. Επιπλέον, εξακολουθείς να έχετε το ανώτατο όριο ηλικίας των 70 ετών και το deathstreak σου παραμένει. Ωστόσο, η αποτυχία είναι κάτι που ενθαρρύνεται σε αυτό το παιχνίδι. Αν έμαθα κάτι από το Karate Kid είναι ότι δεν υπάρχουν αποτυχίες, μόνο μαθήματα. Και αυτό ακριβώς αντικατοπτρίζει η προσέγγιση του Sifu.

Βλέπεις, μπορείς να ξεκλειδώσεις ικανότητες κάθε φορά που πεθάνεις ξοδεύοντας τους πόντους σου. Οι περισσότερες ικανότητες έχουν όρια ηλικίας και μπορούν να ξεκλειδωθούν μόνο πριν φτάσεις σε μια συγκεκριμένη ηλικία. Μπορείς να διατηρήσεις τις ικανότητές σου μόνο για το run κατά το οποίο τις ξεκλειδώσες. Για να τις διατηρήσεις επ’ αόριστον, πρέπει να τις ξεκλειδώσεις μόνιμα, ξοδεύοντας πέντε φορές το σκορ που χρειάζονται για να τις ξεκλειδώσεις μία φορά. Προφανώς, το ξεκλείδωμα των πιο ισχυρών ικανοτήτων κοστίζει περισσότερο. Ωστόσο, τα μόνιμα ξεκλειδώματα είναι ο μόνος βιώσιμος τρόπος, αφού θα πρέπει να επιχειρήσεις πολλά runs από το πρώτο επίπεδο για να έχεις τα βέλτιστα αποτελέσματα. Και πιίστεψε με, δεν θες να το περάσεις αυτό χωρίς αρκετές ικανότητες.

Φοβερό όταν δουλεύει, αλλά δεν δουλεύει πάντα

Tο Sifu είναι ένα απαιτητικό παιχνίδι. Κάθε hit θα μπορούσε μειώσει σημαντικά το HP σου ή ακόμα και να σε βγάλει νοκ άουτ. Αυτό που κάνει τη διαφορά σε αυτού του είδους τα games είναι ο χειρισμός. Και αυτό είναι πολύ hit or miss στο συγκεκριμένο. Όταν δουλεύει, είναι υπέροχο, αλλά όταν όχι, σε κάνει να θέλεις να περάσεις το χειριστήριό σου μέσα από την οθόνη. Μερικές φορές, οι εντολές δεν καταχωρούνται καν και δεν μπορείς να καταλάβετε αν οφείλεται στο animation, ή αν βρίσκεσαι κλειδωμένος σε κάποιο combo ή ακόμα και αν το πάτημα του κουμπιού δεν πέρασε. Και αυτό είναι εντελώς τυχαίο, δεν είναι ένα bug που είναι εύκολο να αναπαραχθεί, παρόλο που συμβαίνει συνήθως με τα bosses.

Και μετά υπάρχουν τα οπτικά bugs. Υπήρξαν στιγμές που έμπαινα σε ένα δωμάτιο και αυτό δεν έχει καν φορτωθεί, και απλώς κολλούσα εκεί. Είτε το παιχνίδι περιμένει κάποιο cinematic cue, είτε κλείνει κάποια πόρτα πίσω σου, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος εκτός από την επανεκκίνηση του level. Κι αυτό μπορεί να γίνει εξοργιστικό. Ας μην ξεχάσουμε το clipping μέσα σε αντικείμενα κατά τη διάρκεια των fights. Οι κολώνες θα γίνουν ο μεγαλύτερος εχθρός σας. Δεν μπορείς να κινηθείς, δεν μπορείς να μπλοκάρεις, δεν μπορείς να αποφύγεις και δεν μπορείς να χτυπήσεις. Μπορείς μόνο να υποφέρεις μόνο μέχρι να σε ρίξουν κάτω ή να σε βγάλουν νοκ άουτ.

Η Sloclap είναι γρήγορη

Παρόλο που είχα έτοιμο το μεγαλύτερο μέρος αυτής της κριτικής πριν ξεκινήσω το review του Horizon Forbidden West και το Sifu έχει λάβει ένα patch από τότε, οπότε τουλάχιστον η συχνότητα αυτών των προβλημάτων μπορεί να έχει ήδη μειωθεί. Τα σφάλματα αυτά δεν είναι σε καμία περίπτωση dealbreakers, αλλά σίγουρα μπορεί να γίνουν εξαιρετικά ενοχλητικά.

Οι φωτογραφίες φαίνονται πιο θολές απ’ ότι συνήθως καθώς η συμπίεση του WordPress και το cinematic grain φίλτρο του Sifu δεν τα πάνε και πολύ καλά.

Συμπέρασμα

Το Sifu είναι ένα πολύ συναρπαστικό game. Όχι μόνο λόγω του μοναδικού art style και της συναρπαστικού gameplay loop, αλλά και του τρόπου με τον οποίο σας δελεάζει να συνεχίσετε να προσπαθείτε να τα πάτε καλύτερα. Δεν είναι ένας αγώνας ενάντια στις ομάδες των ΑΙ εχθρών, ή ακόμα και των bosses, αλλά ένας αγώνας εναντίον του εαυτού σου, δοκιμάζοντας πόσο μπορείς να αντέξεις, πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις κάθε φορά. Όλο το παιχνίδι είναι στημένο με τέτοιο τρόπο που σου προσφέρει συνεχώς σκούμπι σνακς και σε κάνει να θέλεις να κάνεις κι άλλα κόλπα για να κερδίσεις περισσότερα. Είναι ιδιοφυές και τα καταφέρνει όλα αυτά σε ένα παιχνίδι που δεν σπάει ποτέ τον χαρακτήρα και δεν συμμορφώνεται με τα πρότυπα της βιομηχανίας.

Αν είσαι αρκετά καλός, μπορείς να τελειώσεις αυτό το game ακόμη και σε 7-8 ώρες. Αν δεν έχεις στον ήλιο μοίρα σε τέτοια games, όπως καλή ώρα εγώ, μπορεί να έχεις φτάσει τις 20 ώρες κι ακόμα να τα βρίσκεις σκούρα στο τελευταίο boss. Όπως και να έχει πέρασα φανταστικά παίζοντας το Sifu. Η Sloclap έχει κάνει μια απίστευτη δουλειά εδώ πέρα.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την Sloclap για την παροχή του reveiw copy που χρησιμοποιήσαμε.