Steelrising Review: Steampunk ατμόσφαιρα σε Soulslike gameplay!

Steelrising, λοιπόν, από την Spiders, ένας RPG τίτλος που είχε σχετικά αρκετό hype. Δεν είναι ο πρώτος RPG τίτλος της συγκεκριμένη εταιρείας. Το Steelrising βέβαια βγάζει επιτόπου Bloodborne αίσθημα και πληθώρα Soulslike στοιχείων. Όσοι ξέρετε λοιπόν από αυτούς τους τίτλους, αλλά και όσοι δεν έχετε ιδέα, ας δούμε τι έχει να προσφέρει αναλυτικά:

Steelrising: Τρομερή αισθητική αλλά εκτός σαν εκτέλεση

Ξεκινώντας με μια γενική περιγραφή θα δείτε τα κλασικά στοιχεία που απαρτίζουν το Elden Ring, τα Dark Souls και τα Bloodbourne παιχνίδια. Ένα Single Player RPG για skilled παίχτες. Σίγουρα με την δική του αισθητική η οποία βασίζεται στις αρχές της Γαλλική επανάστασης. H συνταγή βέβαια των soulslike είναι δοκιμασμένη οπότε όλα κρίνονται στην εφαρμογή του.

Γραφικά – Visuals

Ίσως το δυνατότερο στοιχείο του παιχνιδιού σχετικά με την ατμόσφαιρα και την αισθητική. Η ατμόσφαιρα του Παρισίου το 1789 είναι πάρα πολύ όμορφη και σαν γενικότερο design δεν βρήκα κάποιο επαναλαμβανόμενο μοτίβο στο σχεδιασμό του χάρτη. Οι επί μέρους περιοχές είναι πολύ όμορφα δομημένες. Δίνοντας λίγη μεγαλύτερη προσοχή, τα σκηνικά είναι πολύ καλοδουλεμένα με λεπτομέρειες τις οποίες θα δει και ένα χαμηλότερων προδιαγραφών PC. Τα δυνατότερα μηχανήματα θα διαπρέψουν προφανώς.

Πηγαίνοντας σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια σχετικά με την ατμόσφαιρα, τα γραφικά τρέχαν αρκετά ομαλά και οι διαφοροποιήσεις σε σκιές και φωτισμούς ήταν επίσης πολύ καλά. Fog effects, γρήγορες κινήσεις και special effects δεν ρίχναν την απόδοση με συνέπεια να βλέπεις την ροή και να ευχαριστιέσαι την λεπτομέρεια. Το performance ήταν απροβλημάτιστο.

Μιλώντας για λεπτομέρεια…

Δεν υπήρχε καλύτερο μέρος στο παιχνίδι από τους καλοσχεδιασμένους χαρακτήρες και τα όπλα είτε στα cinematic είτε στο in-gameplay. Μπορεί το παιχνίδι να έχανε σε άλλους τομείς, όπως θα εξετάσουμε παρακάτω, αλλά οι engraved επιγραφές πάνω στα μέταλλα, τα καλοδουλεμένα όπλα και οι υπόλοιποι NPCs με τα στοιχεία τους τους ήταν πολύ όμορφα.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ένα ρομπότ manequin. Έχει καλά σχεδιασμένη κίνηση και το animation δεν το αδικεί. Είναι όπως πρέπει να είναι και φέρνει επίσης πολλές λεπτομέρειες. Αυτή η creepy αλλά ταυτόχρονη φιλική φάτσα θα είναι σας συντροφεύει σε όλο το παιχνίδι.

Story

Σε αυτό το κομμάτι, όπως κάθε φορά, δεν θα αποκαλύψουμε πολλά. Η πλοκή σε δυο κουβέντες: θα κόβετε βόλτες στη Γαλλία σφάζοντας ρομπότ! Τίμιο.

Όλη η πόλη είναι σε ένα χάος. Αίματα, πτώματα και ρομπότ με διάφορες ιδιότητες στολίζουν κάθε διδρομή της πόλης. Όλα εξαιτίας της τρέλας του King Lous XVI (16ου). Ο χαρακτήρας σας, η Aegis, ένα automaton δημιούργημα του Vaucanson, είναι η σωματοφύλακας της βασίλισσας. Μέσα από τις πράξεις σας θα κυμανθεί και η εξέλιξη της περίφημης Γαλλικής επανάστασης, με μια πιο sci-fi νότα.

Όπως προχωράτε μέσα στο Παρίσι έρχεστε αντιμέτωποι με τις στρατιές του King Louis. Όσο περισσότερο εμβαθύνετε στο στόρυ τόσο πιο πολλά automatons με διαφορετικές ιδιότητες συναντάτε. Όλα αυτά μέσα από τα διαφορετικά playstyle και quests που απαρτίζουν την ιστορία. Πρακτικά η Aegis είναι τα μάτια της Μαρίας Αντουανέτας, που όσο περίεργο και αν ακούγεται ιστορικά, παλεύει να βοηθήσουν την επανάσταση.

Μουσική – Sound Design

Δεν μπορώ να πω τα καλύτερα λόγια για αυτό το σημείο. Το βασικό μου παράπονο είναι ότι όλοι οι μεταλλικοί ήχοι δεν διαφοροποιόντουσαν όσο θα ήθελα. Θα μου πεις “oκ αδερφέ, είσαι σε steampunk κατάσταση”. Δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν άκουγα διαφορά στα footprints και στα hits που έριχνε η Αegis. Πέρα από αυτό την διαφορά την έχανες γενικά με τους ήχους που δυστυχώς, αν δεν υπήρχαν πράγματα εκεί να τεκμηριώνουν την παρουσία τους πάλι δεν θα καταλάβαινες τι συμβαίνει. Σαν παράδειγμα μερικά συντριβάνια ακουγόντουσαν λες και είσαι δίπλα σε ποτάμι…που πρακτικά είσαι δίπλα στο Σικουάνα αλλά you get the point…

Πέρα από αυτό έχανα τον προσανατολισμό σε σχέση με τους εχθρούς. Δεν κατάλαβα αν κάποιο ήχοι έπρεπε να υπερισχύουν τόσο πολύ και ποιοί δεν υπήρχαν καθόλου. Για παράδειγμα υπήρχαν περιπολίες από npc’s που ήταν πέρα από τον τοίχο αλλά τους άκουγες δίπλα σου. Χανόταν το διηγηματικό στοιχείο δηλαδή. Ίσως κάποια πράγματα έπρεπε να μην υπάρχουν και να υπάρχουν επίτηδες αλλά αυτό δεν παύει να με κάνει να έχανα τον κόσμο γύρω μου.

Το voice acting κυρίως της Aegis είναι ελαφρώς αμήχανο (pun intended). Ωστόσο βγάζει εκείνο το ρομπο-αναίσθητο-googlevoice-περίεργο ομιλητικό μοτίβο, που σε άλλες περιπτώσεις πετυχαίνει και σε άλλες όχι. Έδινε πιο πολύ το μοτίβο της creepy κούκλας παρά της κουρδισμένης μηχανής.

Steelrising: Gameplay

Και κάπου εδώ ξεκινάνε τα πιο σημαντικά του τίτλου. Όπως είπαμε στην αρχή το Steelrising είναι πολύ σε μεγάλο βαθμό βασισμένο στο πρότυπα των soulslike παιχνιδιών. Στο κεντρικό του χαρακτηριστικό μαζεύετε Anima Essence που είναι και το βασικό currency ώστε να κάνετε upgrade τον χαρακτήρα και τα χαρακτηριστικά του.

Ο χαρακτήρας

Δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα με τις επιλογές του customization στο Steelrising μιας και θα μπορούσαν να υπάρχουν περισσότερες διαθέσιμες. Από την άλλη όμως όλες οι υπόλοιπες επιλογές να μην ήταν τόσο Steampunk Γαλλία του 1700 οπότε οι creators να τις αφήσαν απ΄ έξω.

Πέρα από τον βασικό σχεδιασμό της Aegis στην αρχή του παιχνιδιού, καλείστε να διαλέξετε το Class σας. Bodyguard για αργές επιθέσεις, περισσότερο armor και περισσότερο damage, Soldier για heavy όπλο και αυξημένη ζωή, Dancer για μεγαλύτερη ευελιξία και επιθέσεις πιο αδύναμες αλλά πιο γρήγορες, και Alchemist με επίσης αδύναμες melee επιθέσεις που όμως εκμεταλλεύεται το “χημικό” στοιχείο του παιχνιδιού που είναι τα elements.

Η επιλογή του χαρακτήρα δεν θα σας εμποδίσει να αλλάξετε όπλα η τακτική στην αρχή, αλλά θα δώσει βάρος στα στατιστικά που έχετε και προφανώς θα κάνει πιο εύκολο η δύσκολο το build που θέλετε να κάνετε.

Mechanics

Δεν υπάρχει τίποτα πιο απλό από την βασική δομή ενός RPG. Βαριές επιθέσεις που θέλουν build, ελαφριές και πιο γρήγορες επιθέσεις, special επιθέσεις που καταναλώνουν resources και προφανώς combos. Κρίνοντας το ως soulslike, δεν είχε καμία διαφορά στο γενικότερο build. To κάθε όπλο έχει και την δική του μαγεία και απ΄ όσο φαίνεται έχουν επενδύσει σε αυτό: πιστόλια με frost damage, δυο βεντάλιες που σφάζουν ότι υπάρχει, διπλά σπαθιά που έχουν ξεχωριστά combo με σπέσιαλ κινήσεις και διάφορα άλλα που χωρίζονται σε δυο μέρη. Είτε το όπλο θα έχει άμυνα που θα κάνει ένα μικρό stun τον αντίπαλο, είτε θα έχει κάποια σπέσιαλ επίθεση. Όλες οι επιθέσεις τρώνε από το stamina που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η θερμοκρασία της Aegis που ανεβαίνει όσο εκτελεί περίπλοκα combos ή απλά τρέχει.

Όσο εξοντώνετε εχθρούς, μαζεύετε Anima και resources για να κάνει level up ο χαρακτήρας. Είτε στα στατιστικά είτε στα όπλα είτε σε slots που ανοίγουν με κλειδιά από bosses και δίνουν atributes στον χαρακτήρα.

Ταξίδι στο Παρίσι σε σφιχτό budget

Μέσα στον χάρτη βρίσκετε stations που λέγονται Vestals και είναι αυτά στα οποία healάρει ο χαρακτήρας σας και κάνει replenish τα heal potions που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι… λάδι! Μηχανή είσαι, τι περίμενες; Το κακό με τα Vestals είναι ότι κάνουν Respawn ό,τι είχε ψοφήσει μέχρι εκείνη την στιγμή. Προφανώς όχι τα bosses, αλλά θέλει προσοχή το πως θα κινηθεί ο καθένας ειδικά μέχρι να δυναμώσει.

Ο χάρτης είναι αρκετά μεγάλος για τα δεδομένα του και αρκετά δύσχρηστος. Ενώ υπάρχει μια μεγάλη έκταση προσωπικά ο χάρτης είτε υπήρχε είτε δεν υπήρχε, δεν είχε διαφορά για εμένα. Αυτό που δίνει την κατεύθυνση είναι μια πυξίδα που δείχνει με icon τα quests.

Τέλος, και όπως σε κάθε soulslike που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και στο Steelrising αμα πεθάνεις πρέπει να ξανά πάς στο σημείο που ήσουν για να πάρεις τα Essenses. Τα bosses είναι δύσκολα, ανάλογα το class έχεις επιλέξει, και θέλει αρκετή προσοχή πως θα τα αντιμετωπίσεις. Τα heals είναι μετρημένα και οι χειροβομβίδες που δίνουν το πάνω χέρι σε ορισμένες καταστάσεις δεν γίνονται replenish όταν πεθαίνεις και ξανά βγαίνεις στο Vestal το οποίο είναι αρκετά μακριά, μέχρι να ξεκλειδώσεις όλο το route που οδηγεί στο Quest.

Steelrising: Συμπέρασμα

Δεν μπορώ να πω ότι ευχαριστήθηκα το Steelrising όσο περίμενα. Για να είμαι ξεκάθαρος, είχα την αίσθηση ότι ήταν ένα soulslike παιχνίδι χωρίς τη ευχαρίστηση ενός soulslike παιχνιδιού. Το μεγαλύτερο του πρόβλημα είναι ο ασύστολος ρυθμός της μάχης. Σε κάθε άλλη περίπτωση του είδους, τα bosses και οι χαρακτήρες είχαν μια ξεκάθαρη πολύ όμορφη δομή στο flow, κάτι που δεν βλέπουμε εδώ πέρα. Αυτό δεν είναι μόνο από την μεριά των NPC αλλά και του χαρακτήρα μας. Ξεκίνησα το πρώτο run ως Dancer και πραγματικά πάσχιζα να υπάρξω παίρνοντας μου 2 ώρες να περάσω το πρώτο επίπεδο, μέχρι να ανοίξει ο χάρτης. Στην δεύτερη γύρα πήρα τον Bodyguard και πραγματικά ήταν αστείο το πως τα heavy attacks υπερτερούν σε όλα.

Τα unbalanced στοιχεία υπάρχουν και βασιλεύουν και γενικά πέρα από την όμορφη ατμόσφαιρα το και το έξυπνο art design απλά σε κάποια στιγμή κουράστηκα στο dungeon crawling. Μόλις αποκωδικοποιείς τους χαρακτήρες, απλά μένουν 1-2 combo που σε βγάζουν κατευθείαν από πάνω σε κάθε μάχη. Με λίγα λόγια δεν ένιωσα το RPG gameplay όπως θα έπρεπε να είναι σε ένα κόσμο που δίνει τόσες επιλογές για το playstyle.

Το παιχνίδι αυτή την στιγμή είναι στα 49.99 ευρώ στο Steam και κυκλοφορεί στις 8 Σεπτεμβρίου

Ευχαριστούμε την AVE για το review unit που μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε σμπαράλια μηχανήματα μέσα στο μαγευτικό Παρίσι.