The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me Review – Πόσο πιο τρομακτικό να γίνει;

Not for you if:

  • Τα QTEs και οι αποφάσεις που επηρεάζουν το story σε χαλάνε
  • Δεν σου αρέσουν τα πολλά jumpscares
  • Bρίσκεις βαρετούς τους ακατάπαυστους διαλόγους
9

Έπειτα από έναν χρόνο αναμονής η επιτυχημένη σειρά The Dark Pictures Anthology επιστρέφει φέρνοντας τον τέταρτο τίτλο της, The Devil in Me στα χέρια μας. Κι εφόσον το προηγούμενο παιχνίδι της σειράς, House of Ashes, είχε πάει αρετά καλά, μπορώ να πω ότι οι προσδοκίες μου για τον συγκεκριμένο τίτλο ήταν αρκετά υψηλές. Περίμενα κάτι που θα με εντυπωσίαζε, καθώς και κάτι πρωτότυπο που δεν θα είχαμε δει έως τώρα από άποψη ιστορίας και χαρακτήρων. Ας πούμε λοιπόν ότι στο πρώτο, οι devs χτύπησαν διάνα, ενώ το δεύτερο παραμένει σχεδόν απείραχτο για λόγους ανεξήγητους.

Welcome to the World’s Fair Hotel!

Ή μήπως καλύτερα στο Murder Hotel; Ω ναι… Η ιστορία μας διαδραματίζεται στο ξενοδοχείο World’s Fair, το οποίο έχει ένα πολύ σκοτεινό παρελθόν. Συγκεκριμένα, το μέρος αποτελεί τον χώρο όπου ο κατά συρροήν δολοφόνος H.H.Holmes (ο πρώτος που υπήρξε ποτέ) παγίδευε και δολοφονούσε τα θύματά του. Πλέον, το Murder Castle του Holmes αποτελεί μια μοντέρνα ρεπλίκα φιλοξενώντας όλες τις παγίδες που είχε στήσει ο ίδιος πριν από πολλά χρόνια εκεί.

Πρωταγωνιστές μας μια ομάδα παραγωγών ντοκιμαντέρ, οι οποίοι δέχονται πρόσκληση από έναν μυστηριώδη άντρα να επισκεφθούν το μέρος και να το καλύψουν. Χωρίς να χάσει χρόνο, η ομάδα φτάνει στο νησί όπου βρίσκεται το κτίριο, όμως σύντομα συνειδητοποιούν ότι έχουν παγιδευτεί εκεί. Και το χειρότερο; Ο οικοδεσπότης τους είναι άφαντος και κάποιος φαίνεται να τους παίζει περίεργα αστεία πίσω από φαινομενικά κλειστές πόρτες.

Spooky vibes!

Όσο η ροή του παιχνιδιού προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και πιο περίεργα, με τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα να είναι συνεχώς πιο επικίνδυνα για την ομάδα. Το The Devil in Me χτίζει διαρκώς μια spooky ατμόσφαιρα, η οποία κλιμακώνεται σε πολλά σημεία και συνήθως συνοδεύεται από εξαιρετικά jumpscares που έχουν πολύ καλό timing.

Η πλοκή του παιχνιδιού είναι άκρως ενδιαφέρουσα και παρόλο που τα γεγονότα εκτυλίσσονται σχετικά αργά, κάτι τέτοιο αυτό συμβάλλει στη δημιουργία μιας φρικιαστικής και spooky ατμόσφαιρας. Παρόν και παρελθόν συγχέονται και συνδυάζονται με εξαιρετικά ενδιαφέροντα τρόπο, χωρίς να υπάρχουν κενά ή κολλήματα στην ιστορία. Η ροή προχωράει με σταθερό βήμα και τα γεγονότα του παρελθόντος έρχονται πάντα για να συμπληρώσουν το παρόν και να εξηγήσουν όσα συμβαίνουν στο τώρα.

Έξυπνο βρήκα και το Prologue κομμάτι του παιχνιδιού, όπου μαθαίνουμε την ιστορία του H.H. Holmes παίζοντας το παιχνίδι και συγκεκριμένα ζώντας τη φρίκη ως δύο από τα θύματά του. Πρόκειται για έναν έξυπνο τρόπο να εισαγάγεις τον παίκτη στην ιστορία, να παρουσιάσεις το tutorial, αλλά και τον main antagonist.

Details, details…

Οι χαρακτήρες που παρουσιάζονται στο The Devil in Me, και κυρίως οι πρωταγωνιστές μας, είναι αρκετά καλογραμμένοι. Ο καθένας έχει διαφορετική προσωπικότητα με διαφορετικά traits, τα οποία παίζουν ρόλο όσον αφορά τις πράξεις τους στο παιχνίδι καθώς και όσα λένε στους διαλόγους. Βέβαια, οφείλω να αναφέρω ότι οι χαρακτήρες είναι για μια ακόμη φορά αρκετά όμοιοι με προηγούμενες χρονιές και ακόμα δεν έχουμε δει κάτι νέο και ξεχωριστό όσον αφορά το στυλ τους.

Το παιχνίδι εντάσσει και μερικά μικρά κι ενδιαφέροντα πραγματάκια, τα οποία το κάνουν να φαίνεται ακόμα πιο καλοδουλεμένο, ρεαλιστικό και λεπτομερές. Ειδικότερα, ο κάθε χαρακτήρας πλέον διαθέτει τα δικά του μικρά gadgets (από καθημερινά αντικείμενα μέχρι εξοπλισμό γυρίσματος ντοκιμαντέρ) τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά τη διάρκεια του gameplay μόνο από τον συγκεκριμένο χαρακτήρα και όποτε ο παίκτης το κρίνει απαραίτητο. Κάτι τέτοιο ντύνει όμορφα το gameplay, προσθέτοντας λεπτομέρια και κάνοντας τα πράγματα πιο απαιτητικά όσο προσχωράει το story.

Την παράσταση, όσον αφορά το παραπάνω κομμάτι, θεωρώ πως κλέβει το μικρόφωνο που χρησιμοποιεί η Erin. Μπορεί να το χρησιμοποιήσει ανά πάσα στιγμή και να ακούει σε υψηλές συχνότητες πράγματα που συμβαίνουν μέσα σε δωμάτια και πίσω από τοίχους. Κάτι τέτοιο δεν είναι απλά χρήσιμο, αλλά κάνει την ατμόσφαιρα αρκετά τεταμένη, ειδικά όταν το controller δονείται όσο ακούς καθαρά κάθε ήχο- από το κλείσιμο μιας πόρτας μέχρι εκκωφαντικές κραυγές.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το The Devil in Me, αν και slow-paced παιχνίδι αρχικά, καταφέρνει να φτιάξει μια ατμόσφαιρα που σχεδόν αγγίζει την τελειότητα του Until Dawn. Φυσικά δεν μπορούμε να πούμε ότι το φτάνει κιόλας, αλλά προσπαθεί και αυτό φαίνεται, κάτι που τα προηγούμενα games δεν κατάφεραν.

The Devil in Me

Know your enemy…?

Κάτι που κάνει το The Devil in Me ακόμα πιο τρομακτικό και ατμοσφαιρικό είναι το ότι δε γνωρίζεις ποιος είναι ο εχθρός σου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η ύπαρξη που παρακολουθεί τους πρωταγωνιστές μας και παραμονεύει πίσω από κάθε πόρτα ή τοίχο, είναι άγνωστη, χωρίς πρόσωπο. Το να μην γνωρίζεις λοιπόν τον εχθρό σου μπορεί να τρομοκρατήσει, ειδικά όταν γνωρίζεις ότι σε παρακολουθεί και σε ακούει κάθε λεπτό! Νιώθεις αβοήθητος κι εγκλωβισμένος μαζί με την παρέα των πρωταγωνιστών, σαν να είσαι κι εσύ κομμάτι της, και φυσικά, χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό.

Στην spooky ατμόσφαιρα έρχεται να προσθέσει τη μαγεία του και το choice-making, το οποίο μπορεί να έχει ακραίες επιπτώσεις για την ομάδα. Ένα μιρκό λάθος στα QTEs ή μια λάθος απόφαση, μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και σε θάνατο για ένα ή περισσότερα μέλη της ομάδας. Βέβαια σε αυτό μπορούν να βοηθήσουν κάπως οι οιωνοί, οι οποίοι έχουν μορφή κάδρων τα οποία ο παίκτης αβαζητά διαρκώς στο παιχνίδι. Έτσι αποκτά μια ματιά στο μέλλον προσπαθώντας κυρίως να αποφύγει θανάτους χαρακτήρων. σε αυτό βηθάει και ο Curator, του οποίου ο ρόλος έχει αποκτήσει φέτος λίγο περισσότερη βαρύτητα. Δεν είναι απλά ο ‘παρουσιαστής’ της ιστορίας πλέον, αλλά μπορεί να δίνει και hints στον παίκτη εάν αυτός το επιθυμεί.

Τα hints δίνονται σε συγκεκριμένα σημεία του παιχνιδιου και παρουσιάζονται με τη μορφή γρίφων, επομένως δεν είναι ξεκάθαρα. Φαίνεται ότι έμπνευση για αυτήν την προσθήκη αποτέλεσε το παιχνίδι The Quarry που κυκλοφόρησε η ίδια εταιρία πριν κάποιους μήνες και μπορώ να πω πως αποτελεί μια έξυπνη κίνηση.

Let’s get technical

Τα controls του The Devil in Me είναι άρτια και απλά, καθώς εδώ δεν έχουμε combat, αλλά QTEs και απλά interactions. Η κάμερα ακολουθεί τον παίκτη σε third person view, έχοντας μια ομαλή ροή. Ωστόσο, συχνά δεν χωρούσε πολύ καλά στους στενούς διαδρόμους του ξενοδοχείου και στα μικά κρυφά δωμάτιά του, γεγονός που εμπόδιζε κάπως το exploration. Ακόμη, η εξαιρετική μουσική επένδυση του The Devil in Me επίσης ντύνει εξαιρετικά το gameplay, προσθέτοντας μικρές, μα σημαντικές πινελιές στην φρικιαστική του ατμόσφαιρα.

Τα γραφικά του παιχνιδιού, αν και στο PS4, ήταν εξαιρετικά και με μεγάλη λεπτομέρεια, κάτι που ένα horror game πρέπει σχεδόν πάντα να έχει. Σημαντκό είναι βέβαια να αναφερεθεί το ότι εντόπισα και μερικά bugs και glitches όσο έπαιζα, κυρίως όσον αφορά την κίνηση των χαρακτήρων. Αρκετά ενοχλητικό ήταν και το γεγονος ότι το άνοιγμα συγκεκριμένων πορτών μπορεί να κάνει trigger ορισμένα cutscenes που δεν σου επιτρέπουν να γυρίσεις πίσω στο δωμάτο απ’ όπου ήρθες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάνεις σημαντικά τμήματα του exploration, όπως αντικείμενα που μπορεί να σου χρειαστούν αργότερα ή που προσθέτουν λεπτομέρειες στην ιστορία.

The Devil in Me: Συμπέρασμα

Το τέταρτο κομμάτι της σειράς The Dark Pictures Anthology, The Devil in Me, αποτελεί ένα μικρό διαμάντι που ξεχωρίζει από τους προηγούμενους τίτλους, κυρίως για την εκπληκτική ατμόσφαιρα που χτίζει. Η ιστορία δεν είναι και πολύ πρωτότυπη αλλά παρουσιάζεται με τέτοιο τρόπο που τελικά ξεχωρίζει. Η επιλογή των devs να ασχοληθούν με το lore ενός από τους πιο ‘διάσημους’ serial killers της εποχής προσδίδει εξαιρετικό ενδιαφέρον στο παιχνίδι, φεύγοντας (επιτέλους) μακριά από το υπερφυσικό, τα φαντάσματα δηλαδή, και τα τέρατα που είδαμε στο παρελθόν.

Η ατμόσφαιρα του The Devil in Me το κάνει να ξεχωρίζει, καθώς καταφέρνει να μας μεταφέρει σχεδόν ολοκληρωτικά στο επίκεντρο της ιστορίας. Η μουσική και τα γραφικά απογειώνουν το gameplay, ενώ τα QTEs και οι διάλογοι το κάνουν να μοιάζει με psychological horror ταινία όπου εμέις είμαστε οι πρωταγωνιστές και καθορίζουμε την έκβασή της. Το The Devil in Me αποτελεί ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχει δημιουργήσει η Supermassive Games και σίγουρα ανήκει στην κορυφή της επιτυχίας, πλάι σε τίτλους όπως το Until Dawn και το The Quarry.

Ευχαριστούμε την CDMedia Ελλάδος για την παροχή του review unit που χρησιμοποιήσαμε.

Greta Giatsou

Posts published: 46

Since 1999. MSc in New Media & Digital Marketing. Gamer, manga artist, editor in chief & escape room addict. Wears headphones 24/7.