MADiSON Review: Γρίφοι και horror! Τι μπορεί να πάει στραβά?

Και έχοντας λίγο καιρό να ασχοληθώ με τα horror στοιχεία, εμφανίζεται το MADiSON. Ένα παιχνίδι ψυχολογικού τρόμου από την Bloodious Games με το κλασσικό FPS overlay. Πολλοί και διαφορετικοί γρίφοι όπως και ένα generic στόρυ κάνουν το MADiSON έναν ενδιαφέρον τίτλο. Ας δούμε λοιπόν αναλυτικά τα καλά και τα κακά του.

Γραφικά / Art Design

Ξεκινώντας από ένα σημαντικό θέμα στον τομέα, μπορώ να πω ότι είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Το γενικότερο Design είναι πάρα πολύ καλοδουλεμένο. Βλέπουμε λεπτομέρειες σε αντικείμενα και πράγματα που φαίνονται πάρα πολύ αληθινά. Έχουμε τις φωτογραφίες που είναι βασικό mechanic και έχει και εκεί αρκετή ποιότητα. Συνεπώς ψιλο-στοιχεία και μικροπράγματα είναι αυτομάτως μέρος του παιχνιδιού.

Έπειτα έχουμε σκιές και φωτισμούς. Πέρα από το παράλογο κάποιων σημείων του να μην υπήρχε φώς δίπλα σε μια λάμπα, όλα τα υπόλοιπα είναι πολύ καλα στημμένα. Όλη η ατμόσφαιρα χτίζεται σε αυτά τα κλασσικά αμερικάνικα σπίτια που λες – τι σκατά χτίσανε? Υπόγεια, ισόγεια, σοφίτες, νεκροταφεία, αποθήκες. Αυτό που λές ότι το σπίτι σου είναι ένα μικρό χωριό. Κάθε σημείο λοιπόν ήταν καλα στημμένο σχετικά και τόνιζε αρκετά το συναίσθημα που ήθελε να σου προκαλέσει.

Ένα καλό κι ένα κακό

Ένα μέρος στα γραφικά που μου άρεσε ήταν η απεικόνιση της ρωμαιο-καθολικής εκκλησίας καθώς έχει πάρα πολλά στοιχεία σχετικά με αυτό. Προσδίδει ωραίο image και δεν υπερβάλει στον σχεδιασμό του.

Από την άλλη όμως δεν μπορούσε να λείπει και ένα στοιχείο που λες “γιατίιιιι;”. Ενώ έχει έξυπνα jumpscares και έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα σε αυτά, για κάποιο λόγο δεν μπορώ να πω ότι ήταν καλά σχεδιασμένα. Όταν πεταγόταν στην εικόνα προφανώς και το να χεστώ πάνω μου ήταν το λιγότερο. Μετά από εκείνα όμως τα πρώτα δέκατα του δευτερολέπτου που το συνειδητοποιείες και βλέπεις λίγο καλύτερα τι έχεις μπροστά σου, πάντα έλεγα : ” Τι φάτσα είναι αυτή για τέρας;”. Θα ήθελα λίγο καλύτερο και πιο creepy design σαν design και μόνο σε αυτό που σε κυνηγάει.

Story – Spoiler Free

Είναι από τα μέρη που πραγματικά μου άρεσαν στο παιχνίδι κι επειδή παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην εμπειρία, θα αποφύγουμε όλα τα spoilers. Μπαίνουμε στα παπούτσια του Luca. Ξεκινώντας από ένα σκοτεινό δωμάτιο με τον πατέρα του Luca να χτυπάει και να λέει διάφορα πράγματα έξω απο αυτό, από νωρίς ξεκινάει η εικόνα ότι κάτι πάει λάθος. Όσο βρίσκετε πράγματα και ξεκλειδώνετε δωμάτια τόσο βλέπουμε ότι κάτι πάει λάθος με τον Luca.

Ένα από τα ωραία του συστατικά του είναι ότι δεν έχουμε πολύ μονόλογο. Στις περισσότερες περιπτώσεις παιχνιδιών έχουμε τον κεντρικό χαρακτήρα να μιλάει μόνος του. Ευτυχώς το παιχνίδι είναι καλά στημμένο ώστε την εξέλιξη της ιστορίας να την βλέπουμε μέσα από αναμνήσεις, ταξίδια στο χρόνο και έξυπνες εξιστορήσεις. Ο φόβος του Luca για αυτά που του συμβαίνουν προσδίδει μεγάλη πίεση και τονώνει την αγωνία που προσφέρει το παιχνίδι.

κάτι ακόμα…

Το κεντρικό θέμα του MADiSON αφορά έναν φόνο που έγινε παλιά και έναν “δαιμονισμό” ας πούμε που δίνει και το υπερφυσικό της ιστορίας. Ενώ η ιστορία είναι ωραία και εξελίσσεται πολύ καλά, δεν μπορώ να πω ότι δεν το είδα να έρχεται. Ίσως οριακά ξεφεύγει και λίγο με την αναπαράσταση προς το τέλος, αλλά ακόμα δεν χάνει το ύφος του. Κάτι που θα καταλάβετε μόνο αν το παίξετε είναι ότι κρατάει μια πάρα πολύ ιδιαίτερη ισσοροπία του λογικού τρομαχτικού και του γελίου.

Υπήρξαν πολλά σημεία μέσα στο παιχνίδι που είπώθηκε το: “Ουυυυυ τέλειοοοο”. Άλλο τόσο ειπώθηκε το: “Καλά με δουλεύεις;”. Αυτός ήταν και ένας λόγο που μου άρεσε περισσότερο σαν γενικότερο build στο story γιατί πάρα πολύ απλά δίνει μια διαφορετική νότα. Δεν έχει εκείνη την μαυρίλα που έδιναν άλλα παιχνίδια ή μεγάλοι τίτλοι όπως το PT ούτε εκέινο το ατέλειωτο κυνηγο-μυστήριο που έδινε το Resident Evil: Biohazard.

MADiSON: Gameplay

Μιλώντας για το Gameplay έχουμε να ανφερθούμε σε μερικά σημαντικά πραγματάκια. Ξεκινώντας από τα γενικά του, το παιχνίδι είναι στημμένο ώς ένα κλασσικό First Person Horror. Περπατάς, βλέπεις, πιάνεις, σε κυνηγάει κάτι; Τρέχεις! Έχουμε μέσα στο παιχνίδι μια φωτογραφική μηχανή που είναι και η απεικόνιση της αλήθειας για μας σε ένα βαθμό. Όχι μόνο τριγκάρει διάφορα χαρακτηριστικά που συντελούν στην εξέλιξη του παιχνιδιού, αλλά προσδίδει μια ωραία νότα. Τραβώντας στην φωτογραφία μένει στα collectibles που μπορείτε να ανατρέξετε για να σας βοηθήσουν στους γρίφους. Επίσης μερικές φορές οι φωτογραφίες είναι πιο creepy από αυτό που θα δείτε μπροστά σας.

Έπειτα οι γρίφοι: Πολλοί ωραίοι και διαφορετικοί. Προσωπικά είναι κάτι που λατρεύω στα παιχνίδια πάσης φύσεως, αλλά ίσως μερικούς να τους κουράσει. Πραγματικά υπάρχουν διαφορετικοί και ιδιαίτεροι που ίσως σας κάνουν να κολλήσετε λίγο. Βέβαια αν κολλήσετε, το λογικότερο είναι να πρέπει να τραβήξετε φωτογραφία κάτι. Αφού trigαρει πράγματα πολλές φορές έπρεπε απλά να βγάλω φωτογραφία κάτι…

Κάτι όχι τόσο βολικό…

Ενώ το MADiSON χτίζει ατμόσφαιρα στόρυ και μυστήριο, με χαλάσαν 2 πράγματα που απλά ξεφεύγαν. Αρχικά τα controls. Είναι ψίλο ήπιο σαν λεπτομέρεια αλλά για να δώσω ένα παράδειγμα, όταν πιάνεις ένα ντουλάπι, με το δεξιά πάει αριστερά και με το αριστερά δεξιά. Χωρίς inverted controls ενεργοποιημένα. Αυτό και άλλα ψιλοπράγματα είναι που χάλασαν ελαφρώς στο θέμα της αισθητικής και της κίνησης. Κυρίως γιατί όταν είσαι τρομαγμένος τέρμα σε ένα δωμάτιο, το τελευταίο που θες να ασχοληθείς είναι το αν πηγαίνει λάθος το ντουλάπι μέσα στον πανικό σου.

Το δεύτερο στο MADiSON είναι το πως περπατά ο Luca. Στο σύνολο της ιστορίας γίνεται απολύτως κατανοητό πως ο Luca αποσυντίθεται σταδιακά σε μια όχι και τόσο όμορφη κατάσταση. Για την απεικόνιση αυτού βλέπουμε ότι του συμβάινουν διάφορα πράγματα που τον κάνουν να περπατάει άβολα και ζαλισμένα. Ε αυτό ακριβώς είναι που δεν έχει εφαρμοστεί πολύ καλά γιατί ο χαρακτήρας περπατάει σαν χωρισμένος μετά από 1 μπουκάλι τεκίλα σοκολάτα και 5 σφηνάκια πάρα πολύ αμφιβόλου ποιότητος.

Ήχος

Η γενικότερη εικόνα είναι πάρα πολύ καλή. Όμορφα θέματα που τονίζουν ό,τι και όπου πρέπει. Ρεαλιστικά σκηνικά που σου δίνουν όντως την εικόνα που πρέπει χωρίς κάτι να φαίνεται παράλογο η υπερβολικό. Το Voice acting ήταν πολύ on point χωρις να ξετρελάθηκα ιδιαίτερα αλλά χωρίς και να με χάλασε κιόλας. Τα sfx πάλι και αυτά ήταν πολύ καλά. Πέρα από τους σπασμωδικούς ήχους των περιστασιακών Jumpscare έχουμε μερικά όμορφα transition που μου άρεσαν πολύ και είχαν πολύ δυνατό χαρακτήρα.

Το μόνο που θα ήθελα διαφορετικό είναι αυτοί οι generic ήχοι που συμβαίνουν κάθε κάμποσα δευτερόλεπτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι γιατί να μπει ένα random τρίξιμο μιας πόρτας η ένα χαρτί να πέφτει ενώ έχεις χτίσει τόσο καλή γριφοατμοσφαιρα? Ειδικά μεσα στους γρίφους νομίζεις ότι το τρίξιμο η το οτιδήποτε παίζει ρόλο. Μετά από λίγη ώρα βέβαια το συνηθίζεις και πας παρακάτω.

Συμπέρασμα

Το παιχνίδι ήταν πολύ ωραίο παρά τα πράγματα που προσωπικά δεν μου κάθονται καλά. Πολύ δυνατή ιστορία με μια πολύ δυνατότερη ατμόσφαιρα, κωμικά στοιχεία στο πουθενά και συνεχώς διαφορετικές πινελιές. Αξίζει να αναφερθεί ότι το παιχνίδι δεν είναι μικρό. Θέλετε τουλάχιστον 6 ώρες άμα σας κόβει και τα βρείτε όλα με την πρώτη χωρίς προσπάθεια. Κάτι που εγγυημένα δεν θα συμβεί γιατί σίγουρα θα κάτσεις και θα πείς κάπου – “έλα ντάξει δεν μπαίνω εκεί μέσα”. Ε εν τέλει, θα μπείς.

Το MADiSON αυτή την στιγμή βρίσκεται στην τιμή των 30-40 δολαρίων κάτι που είναι αρκετά καλή τιμή για αυτό που προσφέρει. Είναι διαθέσιμο για PC, PS, Xbox και Nintendo Switch οπότε σίγουρα θα βρείτε κάπου να το παίξετε.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε την CD Media για το review key που έδωσε την ευκαιρια να κοιμάμαι με ανοιχτά φώτα για 2 μέρες.