Ίριδα Τσιμπρή: Η ελληνική φωνή της Abby στο The Last of Us 2

Όλοι κατα την διάρκεια της ζωής μας έχουμε δει μια μεταγλώττιση σε κάποιο έργο ή παιχνίδι. Για την ακρίβεια, ακούσει. Αυτό οφείλεται στους ηθοποιούς της εκάστοτε χώρας που δίνουν την φωνή τους στους διάφορους χαρακτήρες που βλέπουμε στην οθόνη μέσω του voice-over. Είχαμε λοιπόν την ευκαιρία να μιλήσουμε με την Ίριδα Τσιμπρή, που έκανε την φωνή της Abby από το The Last of Us 2. Μιλήσαμε με την Ίριδα και μας έδωσε πολλές πληροφορίες σχετικά με την μεταγλώττιση στα παιχνίδια, τις ταινίες και, κάποιες πληροφορίες, για το γιατί δεν έχουμε τόσες πολλές μεταφράσεις από παιχνίδια. Αλλά ας δούμε καλύτερα τι είπε η ίδια.

Μερικές πληροφορίες για την Ίριδα

• Καλησπέρα Ίριδα

“Γειά σας παιδιά“

• Πες μας κάποια πράγματα για τον εαυτό σου, Ίριδα. Με τι ασχολείσαι πέρα από το Voice Acting;

“Είμαι ηθοποιός. Έχω αποφοιτήσει  από το τμήμα Φ.Π.Ψ. της Φιλοσοφικής και παράλληλα τελείωσα και τη Δραματική σχολή  «Αθηναϊκή Σκηνή». Εργάζομαι ως ηθοποιός στην τηλεόραση και το θέατρο και ως ηθοποιός φωνής σε μεταγλωττίσεις.”

To voice-over

• Έχεις ξανακάνει voice-over για κάποιο videogame; Θα θέλαμε να μάθουμε ποια ήταν η εμπειρία σου από τις συνθήκες της ηχογράφησης.

Η πρώτη μου δουλειά ήταν το The Last Οf Us  2. Μεγάλη παραγωγή και ένα παιχνίδι που το περίμεναν σε όλον τον κόσμο. Οπότε όπως καταλαβαίνεις ξεκίνησα από τα βαθιά! Έκανα τον ρόλο της Abby. Πραγματικά, πήγαινα με χαρά σε αυτή τη δουλειά και το διασκέδαζα πολύ, παρόλο που το να κάνεις voice-over για έναν ρόλο με τόσες σκηνές μάχης και έντασης είναι αρκετά απαιτητικό. Κάναμε τη μεταγλώττιση στο Studio Sierra και με τον σκηνοθέτη μας, τον Γιάννη Κατσαρό, δουλέψαμε πολύ ωραία και νομίζω ότι καταφέραμε να βγάλουμε κάτι καλό. Και τον ευχαριστώ γιατί ήταν εκείνος που με «μύησε» στον κόσμο του Voice acting και χαίρομαι να δουλεύω μαζί του.

• Εκτός από τα videogames, έχεις κάνει ή θα ήθελες να κάνεις voice-over και σε άλλα projects; (π.χ. τηλεόραση, κινηματογράφος)

Έχω κάνει voice-over και για κινούμενα σχέδια. Φέτος το καλοκαίρι μάλιστα κυκλοφόρησε η ταινία της Disney «Η Ράια και ο τελευταίος Δράκος», όπου έκανα τη Namaari. Να σου πω, και τα κινούμενα μου αρέσουν πολύ, είναι διασκεδαστικά. Στο παρελθόν είχα κάνει επίσης και σπικάζ για ντοκιμαντέρ. Το καθένα από αυτά τα είδη έχει τις δικές του απαιτήσεις, αλλά είναι εξίσου ωραία.

Λίγα λόγια για την παραγωγή

• Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείτε στα voice-over; Σίγουρα υπάρχει η διαδικασία προπαραγωγής. Υπάρχουν guidelines από τους σκηνοθέτες, τα οποία καλείστε να ακολουθήσετε;

Φυσικά υπάρχει ο σκηνοθέτης, ο οποίος αρχικά θα σε βάλει στο ‘κλίμα’ του project και θα σου πει αυτά που πρέπει να ξέρεις  για τον χαρακτήρα που μεταγλωττίζεις. Κάτι που ίσως δεν ξέρει ο κόσμος είναι ότι εμείς οι ηθοποιοί δεν έχουμε διαβάσει από πριν το κείμενο πάνω στο οποίο δουλεύουμε. Οπότε ουσιαστικά το βλέπουμε prima vista την ώρα της  ηχογράφησης. Η συνεργασία με τον σκηνοθέτη και οι πληροφορίες που σου δίνει είναι πολύ σημαντικές.  Εκείνος πάλι θα σου δώσει και τα guidelines σχετικά με την ατμόσφαιρα της κάθε σκηνής και τη διάθεση του χαρακτήρα σου κάθε φορά. Από εκεί και πέρα, το κομμάτι της υποκριτικής, της απόδοσης δηλαδή του ύφους και της συναισθηματικής κατάστασης του ήρωα, είναι δουλειά του ηθοποιού φωνής. 

• Γενικά όμως ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι ενός voice-over; Ειναι δύσκολη ή εύκολη για εσένα η απόδοση του εκάστοτε χαρακτήρα; Γιατί αυτό νομίζω είναι στο χέρι του ηθοποιού σε σχέση με τον χαρακτήρα που πρέπει να δώσει ζωή.

Αυτό εξαρτάται από το τι μεταγλωττίζεις κάθε φορά. Είναι π.χ. παιδικό, είναι βιντεοπαιχνίδι, είναι ταινία; κτλ. Το καθένα έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Υπήρχαν σκηνές μάχης ας πούμε στο The Last Of Us που ήταν πολύ απαιτητικές. Είχαν κραυγές, ήχους πάλης ή πνιξίματος, για παράδειγμα, που έπρεπε να ακουστούν ρεαλιστικά. Χωρίς όμως ο ηθοποιός να μπορεί  να κάνει τις αντίστοιχες κινήσεις στο studio. Φυσικά, όλα αυτά πρέπει να γίνουν και μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο. Συχνά πρέπει να βρεις τρόπο ‘απλώσεις’ ή να ‘μαζέψεις’ την φράση σου για να συμπέσει με τον χρόνο και τις κινήσεις του ήρωα. Γι’ αυτό τον λόγο, η εμπειρία που κερδίζεις κάθε μέρα που κάνεις αυτή τη δουλειά είναι πολύτιμη.

The Last of us 2

• Τώρα θα ήθελα να σε ρωτήσω κάποια πράγματα σχετικά με το The Last of Us 2 που έιναι ένας από τους μεγαλύτερους τίτλους του 2020. Το The Last of Us Part II διαρκεί περίπου 25-30 ώρες, είναι δηλαδή αρκετά μεγάλο σε διάρκεια. Συνεπώς, θα ήταν και μεγάλος ο αριθμός των «γραμμών» που θα έπρεπε να ηχογραφήσεις κατά τη διάρκεια του voice-over. Σε κούρασε η διαδικασία ή σε βοήθησε να συνηθίσεις τον χαρακτήρα που υποδυόσουν;

Όντως, ήταν ένα project αρκετά μεγάλο σε διάρκεια, αν θυμάμαι καλά πρέπει οι ηχογραφήσεις να κράτησαν περίπου 10 με 12 μήνες. Κοίτα, νομίζω ότι όσο πιο πολύ χρόνο έχεις με έναν ρόλο, τόσο καλύτερα καταφέρνεις να τον μάθεις και να τον αποδώσεις. Θέλω να πω ότι φορά με τη φορά, ερχόμουν όλο και πιο κοντά στην Abby και με κάθε ηχογράφηση που τελείωνε σκεφτόμουν τι θα έπρεπε να διορθώσω ή να κάνω διαφορετικά για την επόμενη. Και καθώς περνούσε ο χρόνος ένιωθα όλο και πιο σίγουρη για το πως έπρεπε να την κάνω.

• Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό παιχνίδι με έντονο σενάριο που παίζει με την ψυχολογία του παίκτη. Ήταν δύσκολο για εσένα να αποδώσεις τις σκοτεινές θεματικές που αγγίζει το σενάριο;

Ακριβώς αυτό είναι που με είχε ενθουσιάσει με το σενάριο αυτού του game. To γεγονός ότι σε αναγκάζει να μπεις στη θέση του άλλου. Από την αρχή ένιωθα συμπάθεια για την Abby, γιατί καταλάβαινα τις αιτίες πίσω από την κάθε της κίνηση. Παρόλο που για κάποιον που είχε ταυτιστεί με τη πλευρά της Ellie για παράδειγμα, μπορεί να φαινόταν ως η κακιά της υπόθεσης. Από τη μεριά της, είχε δίκιο. Οπότε, δεν με δυσκόλεψε το να αποδώσω τον χαρακτήρα της, μου φαινόταν από την αρχή ξεκάθαρος και οι στόχοι της δικαιολογημένοι.

Η έντονη εικόνα του παιχνιδιού…

• Διακρίνουμε έντονο ρεαλισμό στο παιχνίδι. Συχνά, καλείσαι να σκοτώσεις ανθρώπους παρά τέρατα, οι οποίοι μάλιστα έχουν σημαντικό ρόλο στην πλοκή. Η Abby είναι μία από τους κεντρικούς χαρακτήρες. Πώς σε επηρέασε η ωμότητα του παιχνιδιού; Υπήρξαν σκηνές που σε «ενόχλησαν» ή ήταν δύσκολες στην απόδοση;

Όντως μερικοί από τους βασικούς χαρακτήρες του παιχνιδιού σκοτώθηκαν ξαφνικά, και αυτό σε κρατούσε σε αγωνία για την τύχη των ηρώων σε όλο το παιχνίδι. Απ΄ την άλλη όμως, έτσι θα συνέβαινε δυστυχώς και στην πραγματικότητα σε συνθήκες πολέμου. Η βία στα παιχνίδια αυτά είναι πάντα έντονη και η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν σκηνές που ανατρίχιαζα την ώρα που τις μεταγλωττίζαμε. Όπως υπήρχαν επίσης και συναισθηματικές σκηνές που ήταν πολύ συγκινητικές, ανάμεσα στην Abby και τον Owen ή τον Lev για παράδειγμα. Μπαίνεις μέσα στον κόσμο του παιχνιδιού και συμπάσχεις με τον ήρωα όταν βλέπει ένα αγαπημένο του πρόσωπο νεκρό. Αυτή τη συγκίνηση που νιώθεις πρέπει να τη βγάλεις και στη φωνή. Το The Last Of Us ήταν ένα παιχνίδι με πολλές τέτοιες συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές.

… οι έντονοι χαρακτήρες…

• Το The Last of Us Part II διακρίνεται από έντονες εσωτερικές μάχες των χαρακτήρων και για το συναισθηματικό σενάριο του. Θεωρείς πως οι αποφάσεις και οι πράξεις των χαρακτήρων αποδίδονται σωστά μέσω του σεναρίου; Υπήρξαν στιγμές στις οποίες διαφωνούσες με τις πράξεις της Abby;

Όπως σου είπα και πριν, όταν ξεκίνησα να μαθαίνω την Abby και την ιστορία της, μου ήταν ξεκάθαροι οι λόγοι  που την οδήγησαν να πάρει τις αποφάσεις και τον δρόμο που πήρε. Νομίζω ότι αν δούμε τα πράγματα από τη μεριά της, θα καταλάβουμε πως νιώθει κάποιος που άδικα έχει χάσει ένα αγαπημένο του πρόσωπο και γιατί ζητά εκδίκηση. Το ωραίο με το παιχνίδι είναι ότι οι ιστορίες των δύο πρωταγωνιστριών είναι σχεδόν ίδιες. Και οι δύο έχασαν μια αγαπημένη πατρική φιγούρα, και οι δύο ζητούν εκδίκηση, ενώ παράλληλα και οι δύο αναπτύσσουν σχέσεις αγάπης και φιλίας με ανθρώπους γύρω τους.

Όπως όλοι μας, δηλαδή, έχουν τη σκοτεινή και τη φωτεινή τους πλευρά. Τον πόνο που τις οδηγεί σε μάχη και την ανάγκη τους να προστατεύσουν τους ανθρώπους που αγαπούν. Και η Abby το κάνει αυτό. Επιλέγει να βοηθήσει ακόμα και άτομα από το αντίπαλο στρατόπεδο (τον Lev και τη Yara), δένεται μαζί τους και τους προστατεύει μέχρι το τέλος. Οπότε νομίζω ότι είναι ένας πραγματικά ολοκληρωμένος ρόλος, που μας θυμίζει ότι όλοι έχουμε μέσα μας  το καλό και το κακό, και πρέπει να αποφασίσουμε πως θα τα διαχειριστούμε.

…και η ταύτιση με τον κόσμο…

• Το συγκεκριμένο game, χτίζει έναν (σε μεγάλο βαθμό) ολοκληρωμένο κόσμο. Πιστεύεις πως κατάφερες, μέσω της Abby, να γίνεις κομμάτι του κόσμου που απεικονίζεται στο The Last of Us Part II; Ταυτίστηκες με τον χαρακτήρα που υποδυόσουν;

Ναι, και σε αυτό βοήθησε και το ότι κράτησαν αρκετό διάστημα οι ηχογραφήσεις.  Και να σου πω, όσο περνούσε ο καιρός τη συμπαθούσα όλο και περισσότερο (χαχα, ξέρω ότι  κάποιοι δεν θα συμφωνήσουν μαζί μου). Κάποιες φορές την έβλεπα και στον ύπνο μου! Όντως γίνεσαι κομμάτι ενός ολόκληρου κόσμου, και αυτό δείχνει πόσο καλά σχεδιασμένο είναι το παιχνίδι.

…προκαλούν έντονες αντιδράσεις!

• Το The Last of Us Part II ήταν σε μεγάλο βαθμό ένας αμφιλεγόμενος τίτλος. Οι περισσότεροι fans δεν εκτίμησαν
  ιδιαίτερα τον χαρακτήρα της Abby και τον ρόλο που είχε στην πλοκή. Για τον λόγο αυτό, η Naughty Dog και ο lead director, Neil Druckmann δέχτηκαν σφοδρή κριτική. Σε επηρέασε κάπως η αρνητική υποδοχή του παιχνιδιού από τους fans; Θεωρείς πως η κριτική είχε κάποια βάση ή ήταν άδικη;

Κοίτα, όπως είπα και πριν το θέμα είναι να έχεις την ψυχραιμία να δεις την ιστορία μέσα από τα μάτια του κάθε ήρωα. Γι αυτό θεωρώ ότι το The Last Of Us 2  διαφέρει  αρκετά από άλλα post – apocalyptic games. Μας θυμίζει ότι τελικά δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, αλλά άνθρωποι που πονούν, αγαπούν, μισούν και προσπαθούν να κάνουν τα πράγματα όσο καλύτερα μπορούν. Είναι πολύ εύκολο να πεις «α, εγώ είμαι με αυτούς ή με τους άλλους» και να χωριστείς σε στρατόπεδα. Αλλά στην πραγματική ζωή δεν είναι έτσι. Ο καθένας έχει την ιστορία του και το σε ποιο ‘στρατόπεδο’ θα βρεθείς είναι τυχαίο. Και νομίζω ότι αυτό ήταν που έφερε και μερικούς παίκτες σε ‘δύσκολη’ θέση, με την έννοια ότι είχαν αγαπήσει και ταυτιστεί με τη μια πλευρά στο πρώτο TLoU, και τώρα καλούνταν να δουν την ιστορία μέσα από τα μάτια του αντιπάλου (της Abby).

όμως….

Αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί γενικά εμείς οι άνθρωποι αισθανόμαστε καλύτερα όταν ανήκουμε κάπου, σε μια ομάδα, σε μια ‘πλευρά’.  Για κάποιους, η ομάδα είναι ακόμη κι ένας τρόπος να αποκτήσουν ταυτότητα. Οπότε το να παραδεχτείς ότι τελικά δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, αλλά ο καθένας έχει τους λόγους του γι’ αυτά που κάνει, σου καταρρίπτει πολλές απόψεις. Οι ακραίες εκδηλώσεις κάποιων gamers βέβαια, ειδικά στην Αμερική, που έφτασαν στο σημείο να στέλνουν προσβλητικά και απειλητικά μηνύματα στην ηθοποιό που υποδυόταν την Abby, θεωρώ ότι είναι αδικαιολόγητες. Δείχνουν ακριβώς πως κάποιοι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να καταλάβουν το νόημα του παιχνιδιού και προτιμούν να φανατίζονται.

Η Ράια και ο τελευταίος Δράκος

• Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σε ρωτήσω για την μεριά του κινηματογράφου. Πρόσφατα είχες ένα voice-over και στην ταινία της Disney, Η Ράια και ο Τελευταίος Δράκος. Πώς ήταν η εμπειρία σου κατά την διάρκεια της μεταγλώττισης;

Και η Ράια έγινε στα Studio Sierra και σκηνοθέτις ήταν η Μαρία Πλακίδη. Η Μαρία είναι έμπειρη σκηνοθέτις, και δουλέψαμε πολύ ωραία μαζί. Άλλη φάση τελείως τα κινούμενα.  Και το περίεργο είναι ότι κι εδώ είχαμε δύο γυναίκες πρωταγωνίστριες που μάχονταν μεταξύ τους προσπαθώντας η καθεμιά να υπερασπιστεί την οικογένεια και το βασίλειό της. Σας θυμίζει κάτι;

• Υποδυόσουν ξανά έναν από τους κεντρικούς χαρακτήρες, την Ναμααρι. Θεωρείς ότι κατάφερες να αποδώσεις σωστά τον χαρακτήρα; Ήταν πιο δύσκολο για εσένα να αποδώσεις έναν χαρακτήρα σε ταινία που απευθύνεται κυρίως σε παιδιά;

Ναι, πάλι την τσαμπουκαλού μου δώσανε. Δεν ξέρω αν θέλουν να μου πουν κάτι! Πάνω-κάτω, οι ‘δυσκολίες’ είναι ίδιες για όλους τους ρόλους, αυτά που είπαμε πιο πριν. Απλά ναι, όταν έχεις να κάνεις με ταινίες για παιδιά θέλει σίγουρα περισσότερη ζωντάνια, πιο πολύ χρωματισμό στη φωνή κτλ.

Η πλοκή όμως;

• Η πλοκή, το ύφος και ο γενικότερος χαρακτήρας του Ράια διαφέρει όμως σε τεράστιο βαθμό με αυτόν του The Last of Us Part II. Σου άρεσε περισσότερο να δουλεύεις πάνω στο ένα πιο ανάλαφρο σενάριο της Disney, ή στο πιο σκοτεινό της Naughty Dog; Η μετάβαση του voice-over φαντάζομαι θα είχε κάποια δυσκολία…

Οι ηχογραφήσεις της Ράιας έγιναν πολύ αργότερα από το TLοU 2, οπότε δεν υπήρχε θέμα μετάβασης. Και για τις δύο δουλειές χάρηκα πολύ. Η κάθε μία μου έδωσε άλλα πράγματα.

• Σε αντίθεση με την μεταγλώττιση βιντεοπαιχνιδιών, η ελληνική μεταγλώττιση στον κινηματογράφο είναι πολύ πιο διαδεδομένη. Ποιο από τα δύο projects θεωρείς πως είχε την μεγαλύτερη δυσκολία και σε ποιο απέδωσες καλύτερα; Ποιο από τα δύο προσέφερε την καλύτερη εμπειρία για εσένα;

Σε ποιο απέδωσα καλύτερα… Και στα δύο, ελπίζω! Πάντως και στα δύο ήμουν τυχερή να δουλέψω με σκηνοθέτες έμπειρους, με πολλά χρόνια δουλειάς πίσω τους, οπότε έμαθα πολλά. Το voice-over είναι η αλήθεια, είναι μια δουλειά που μαθαίνεται στην πράξη. Όπως και το θέατρο άλλωστε.

Το μέλλον των μεταγλωτίσεων

• Με την παγκοσμιοποίηση και την διάδοση της αγγλικής, υπάρχει ολοένα και λιγότερος κόσμος που ενδιαφέρεται να
  παρακολουθήσει ελληνικές μεταγλωττίσεις. Ποιο θεωρείς ότι είναι το μέλλον των Ελληνικών μεταγλωττίσεων και του voice-over; Πιστεύεις πως έχει ανέβει ο ποιοτικός πήχης, και σε σχέση με αυτό, πώς είναι οι αποδοχές;

Εφόσον η δουλειά γίνεται από ηθοποιούς μεταγλωττιστές που έχουν την αίσθηση της ερμηνείας ενός ρόλου, η ποιότητα είναι καλή. Γενικά, στην Ελλάδα πιστεύω ότι οι ηθοποιοί φωνής κάνουν πολύ καλή δουλειά. Τώρα, όσον αφορά το πόσος κόσμος ζητάει πια μεταγλωττίσεις, νομίζω ότι η ανάγκη αυτή ειδικά σε έργα για παιδιά δεν θα πάψει να υπάρχει, και αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους. Και πρακτικούς, ότι ας πούμε τα παιδιά δεν μπορούν τόσο εύκολα να παρακολουθήσουν το έργο διαβάζοντας υποτίτλους. Επίσης, γιατί είναι ωφέλιμο τα παιδιά να ακούν και να μαθαίνουν την γλώσσα τους μέσα από την διασκεδαστική εμπειρία της μεταγλώττισης. Ειλικρινά εγώ έμαθα λέξεις ως παιδί που τις θυμάμαι ακόμα μέσα από την Παναγία των Παρισίων και τον Ηρακλή! Οπότε καλό είναι να ακούγονται τα Ελληνικά σε αυτές τις ηλικίες. Και τους είναι και πιο εύκολο να ταυτιστούν με έναν ήρωα που μιλάει τη γλώσσα τους.

Οι μεταγλωττιστές και γιατί δεν βλέπουμε περισσότερα

Θέλω να σταθώ όμως στο κομμάτι των οικονομικών που με ρωτάς, και σε ευχαριστώ γιατί μου δίνεις την ευκαιρία να πω κάτι πολύ σημαντικό που συμβαίνει εδώ και κάποιους μήνες. Σήμερα, με τις διαδικτυακές πλατφόρμες on demand που όλο και αυξάνονται και προβάλλουν μεταγλωττισμένες ταινίες και σειρές, έχει προκύψει το ζήτημα της  απόδοσης των διαδικτυακών δικαιωμάτων. Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι ότι οι ξένες εταιρείες παραγωγής δεν δέχονται ένα νόμιμο δικαίωμα των μεταγλωττιστών. Δεν τους αποδίδεται δηλαδή ένα ποσό ως δικαίωμα για τη διαδικτυακή διανομή και προβολή των ταινιών και των σειρών, τις οποίες έχουν μεταγλωττίσει. Αυτό φυσικά δεν συμβαίνει μόνο με τους ηθοποιούς φωνής, αλλά και με τους μουσικούς και γενικά τους καλλιτέχνες των οποίων η δουλειά πωλείται από τις εταιρείες παραγωγής σε διαδικτυακές πλατφόρμες.

Τώρα λοιπόν και σχεδόν ένα χρόνο ο Διόνυσος (Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Δικαιωμάτων Ελλήνων Ηθοποιών) βρίσκεται σε διαδικασία διαπραγμάτευσης με τις εταιρίες παραγωγής. Στόχος είναι να εξασφαλιστεί το διαδικτυακό δικαίωμά μας, όσον αφορά οτιδήποτε μεταγλωττισμένο ανεβαίνει σε αυτές τις πλατφόρμες. Η διαδικασία αυτή όμως δεν είναι εύκολη, καθώς κάποιες εταιρείες παραγωγής αρνούνται να αναγνωρίσουν αυτό μας το δικαίωμα.

Και οι μεταγλωττίσεις;

Γι αυτόν τον λόγο η Ένωση Ελλήνων Μεταγλωττιστών (ΕΝΕΜ)  απέχει από τις ηχογραφήσεις μέχρι να ικανοποιηθεί το αίτημα απόδοσης των δικαιωμάτων μας. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει γνωστό στον κόσμο. Πολλοί ηθοποιοί φωνής, που για χρόνια χάριζαν τις φωνές τους σε ήρωες που αγαπήσαμε, έχουν αναγκαστεί ουσιαστικά να μείνουν εκτός δουλειάς για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε εποχές μάλιστα που δεν είναι και οι πιο εύκολες, προκειμένου να υπερασπιστούν ένα δικαίωμα, που στο μέλλον θα γίνεται όλο και πιο επιτακτικό, αφού οι streaming πλατφόρμες φαίνεται να κερδίζουν σημαντικό έδαφος.

Καταλαβαίνεις ότι η μεταγλώττιση είναι κάτι που αγαπάμε και εμείς που την κάνουμε και προσπαθούμε σκληρά να τη βελτιώνουμε κάθε μέρα, αλλά και όσοι θεατές την απολαμβάνουν. Δεν θα πρέπει όμως αυτό να γίνεται εις βάρος των καλλιτεχνών και των δικαιωμάτων τους.”

• Αν σου δινόταν η ευκαιρία να κάνεις κάποιο άλλο voice-over θα δεχόσουν; Δουλεύεις πάνω σε κάτι άλλο αυτή την περίοδο;

H μεταγλώττιση και το voice-over είναι κάτι που αγαπώ πολύ και ελπίζω να μπορέσω να συνεχίσω να κάνω. Το καλοκαίρι που μας πέρασε έπαιζα σε μια παράσταση στην Αθήνα, και τώρα που ξεκίνησε η καινούρια σεζόν συνεχίζω για δεύτερο χρόνο τη ραδιοφωνική εκπομπή “Unboxing” που έχω  με τη φίλη και συνεργάτιδά μου Μαριάννα Ράππου, στον La Vita Radio. Το ραδιόφωνο είναι επίσης κάτι που αγαπώ και ένα project που θα με ενδιέφερε πολύ είναι να ξεκινήσω ένα podcast.

• Ίριδα θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε για αυτές τις πληροφορίες και που καταφέραμε να δούμε εκ των έσω κάποια πράγματα για τα παιχνίδια που παίζουμε. Ευχόμαστε μόνο επιτυχίες.

Σας ευχαριστώ παιδιά!

Σύνοψη

Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη σχετικά με τον κόσμο του voice-over που απ΄ ό,τι φαίνεται δεν είναι πολύ ρόδινος. Πέρα από το originality που μπορεί να έχει ένα παιχνίδι στην γλώσσα που δημιουργήθηκε, οι μεταφράσεις παίζουν ρόλο συμβατότητας και με μικρότερες ηλικίες. Στην τελική πολύ απλά ο καθένας παίζει όπως θέλει. Είναι ακόμα καλύτερο αν το θέλει και μπορεί να το έχει στην μητρική του γλώσσα. Μακάρι τα προβλήματα των μεταγλωττιστών να λυθούν και να έχουμε πολύ περισσότερες μεταφράσεις σε μικρά και μεγάλα παιχνίδια.

Μπορείτε να βρείτε την Ίριδα στα παρακάτω social:

Facebook /Instagram

Σύνταξη ερωτήσεων: Κώστας Νικολάου, Γκρέτα Γιάτσου

Επιμέλεια: Γιώργος Μακρίδης