Alone in the Dark Review – Ένα Reboot που καλύτερα να παραμείνει στο σκοτάδι

Το Alone in the Dark είναι ένα παιχνίδι που δημιούργησε ένα ολόκληρο είδος όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1992, το survival horror. Αν και σήμερα ο τίτλος αυτός ανήκει κυρίως στο πρώτο Resident Evil, η επιρροή του Alone in the Dark είναι αισθητή σε κάθε παιχνίδι που ακολούθησε.

Το να είστε παγιδευμένοι σε μια μόνο τοποθεσία, να λύνετε γρίφους, να πολεμάτε τέρατα και να ανακαλύπτετε μια ιστορία μέσω περιβαλλοντικής αφήγησης είναι μερικά από τα στοιχεία σχεδιασμού του παιχνιδιού που παρουσίασε το πρωτότυπο παιχνίδι του 1992. Παρά την πρωτοτυπία της, ωστόσο, η σειρά δεν έγινε ποτέ εξίσου δημοφιλής με το Resident Evil ή το Silent Hill, καθώς έγινε αρκετές φορές reboot με μέτρια επιτυχία.

Το 2024, το Alone in the Dark επιστρέφει με ακόμα ένα reboot, αυτή τη φορά από την Pieces Interactive και την THQ Nordic. Παίρνει τα θεμέλια του πρώτου παιχνιδιού και τα επαναπροσδιορίζει για ένα σύγχρονο κοινό, με πρωταγωνιστές δύο ηθοποιούς του Χόλιγουντ και third-person gameplay. Υπάρχει χώρος για αυτό το franchise εν έτει 2024, με σειρές όπως το Dead Space και το Resident Evil να είναι συνώνυμα του survival horror;

TL;DR

Το “Alone in the Dark” είναι ένα reboot που προσθέτει ελάχιστα στο είδος που καθόρισε το 1992. Ενώ οι γρίφοι του είναι ευχάριστοι, γρήγορα γίνονται επαναλαμβανόμενοι. Με δύο σχεδόν πανομοιότυπα campaigns και αδύναμα combat mechanics, πρόκειται για ένα παιχνίδι που καλύτερα να απολαύσετε σε μια μεγάλη έκπτωση.

Story – (Επαν)επίσκεψη στο Derceto Manor

Η ιστορία του Alone in the Dark παίρνει την υπόθεση του πρωτότυπου παιχνιδιού και την αναμειγνύει για να προσφέρει μια νέα εμπειρία, ακόμη και αν το έχετε ξαναπαίξει. Το παιχνίδι διαδραματίζεται στη Λουιζιάνα της δεκαετίας του 1930 και έχει δύο πρωταγωνιστές, τον ντετέκτιβ Edward Carnby, τον οποίο υποδύεται ο David Harbour (Stranger Things), και την Emily Hartwood, την οποία υποδύεται η Jodie Comer (Killing Eve).

Η Emily λαμβάνει ένα γράμμα από τον θείο της, ο οποίος είναι ένοικος του Derceto Manor, ενός ιδρύματος ψυχικής υγείας με σκοτεινό και μυστηριώδες παρελθόν. Προσλαμβάνει τον Edward για να τη βοηθήσει να βρει και να σώσει τον θείο της από την εγκατάσταση, υποψιασμένη για το προσωπικό της έπαυλης και τις μεθόδους τους.

Το Alone in the Dark διευρύνει το καστ των χαρακτήρων σε σύγκριση με το πρωτότυπο, το οποίο σε έκανε να νιώθεις πραγματικά “μόνος” στο Derceto Manor. Θα γνωρίσετε το προσωπικό της έπαυλης, νοσοκόμες, γιατρούς και άλλους ένοικους, οι οποίοι θα σας παρέχουν στοιχεία και περιεχόμενο της ιστορίας καθώς προχωράτε στο παιχνίδι.

Δύο πρωταγωνιστές, μία ιστορία

Όπως και στο πρωτότυπο, το Alone in the Dark σας επιτρέπει να παίξετε ως Emily και Edward. Και όπως και στα κλασικά παιχνίδια Resident Evil και Alan Wake 2, θα πρέπει να παίξετε και τα δύο campaigns για να μάθετε όλη την ιστορία. Δυστυχώς, εκτός από τα cutscenes, τα δύο campaigns είναι σχεδόν πανομοιότυπα ως προς τον τρόπο παιχνιδιού. Σπάνια θα μπορέσετε να επισκεφθείτε διαφορετικά μέρη ανάλογα με το ποιον θα επιλέξετε να υποδυθείτε ενώ και οι δύο χαρακτήρες ελέγχονται με τον ίδιο τρόπο.

Είναι κρίμα που η ομάδα δεν έκανε τα campaigns διαφορετικά, ώστε να προσφέρει μια μοναδική εμπειρία ανάλογα με το ποιον παίζετε. Ενώ οι διαφορές στα cutscene θα είναι αρκετές για ορισμένους παίκτες, δεν μπορεί να δικαιολογήσει το γεγονός ότι θα λύνετε τους ίδιους γρίφους και θα ταξιδεύετε στις ίδιες περιοχές δύο φορές στη σειρά. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Alone in the Dark είναι ένα παιχνίδι ΑΑ και αυτό φαίνεται, καλώς ή κακώς.

Gameplay – Οικεία Third-Person Survival Horror Vibes

Αν παίξατε πρόσφατα το Resident Evil 4 ή οποιοδήποτε άλλο third-person παιχνίδι τρόμου, θα νιώσετε σαν στο σπίτι σας στο Alone in the Dark. Θα ελέγχετε τον Edward ή την Emily καθώς εξερευνούν το Derceto Manor, λύνουν γρίφους και πολεμούν τέρατα, και όλα αυτά με οπτική γωνία τρίτου προσώπου. Το gameplay είναι εξαιρετικά απλό, καθώς δεν υπάρχει διαχείριση inventory, αναβαθμίσεις όπλων, καταστήματα αντικειμένων ή οποιαδήποτε μορφή ανάπτυξης χαρακτήρα. Κάθε χαρακτήρας έχει τα δικά του ξεχωριστά όπλα, ωστόσο, πρόκειται κυρίως για ένα reskin του οπλοστασίου του άλλου χαρακτήρα.

Αδέξιο και ανακριβές combat

Υποστηρίζεται η απροσεξία στο combat σε ένα survival horror παιχνίδι. Οι πρώτοι τίτλοι του Silent Hill αγκάλιαζαν το ασαφές combat διότι αντανακλούσε την αδυναμία του χαρακτήρα να πολεμήσει σωστά. Αποτελούσε εξαιρετική δικαιολογία για τους περιορισμούς του hardware που δεν υπάρχουν πλέον. Στο Alone in the Dark, θα πολεμήσετε την κάμερα και τα χειριστήρια όσο και τα τέρατα. Το stealth υπάρχει στο παιχνίδι, αλλά μπορεί κάλλιστα να μην υπάρχει, καθώς δεν διαθέτει ενέργειες που σχετίζονται με τα συμφραζόμενα, όπως οι αιφνιδιαστικές επιθέσεις. Οι εχθροί θα σας εντοπίσουν επίσης πολύ γρήγορα λόγω του πόσο στενά και περιοριστικά είναι τα επίπεδα.

Το melee combat είναι ανεπαρκές, χωρίς κουμπί lock-on ή δυνατότητα μπλοκαρίσματος των επιθέσεων. Τα όπλα σπάνε εξαιρετικά εύκολα, αλλά θα βρείτε άμεσα αντικαταστάτες που βρίσκονται τριγύρω. Παρόλο που δεν ήταν τέλειο, το The Callisto Protocol χειριζόταν το melee combat πολύ καλύτερα. Επιπλέον, το να πυροβολείτε τους εχθρούς είναι και αυτό άτσαλο και δυσκίνητο, καθώς οι εχθροί αντιδρούν λανθασμένα στις βολές σας (ή και καθόλου). Χωρίς καμία αναβάθμιση ή προσαρμογή όπλων, το Alone in the Dark αφήνει άσχημη γεύση.

Οι γρίφοι απογειώνουν την εμπειρία

Όπως και στο αρχικό παιχνίδι, θα λύσετε πλήθος γρίφων. Θα συλλέγετε στοιχεία από βιβλία, σημειώσεις, επιστολές και άλλες πηγές που βρίσκονται διάσπαρτες στην έπαυλη. Στη συνέχεια, το παιχνίδι θα εμπιστευτεί τη διαίσθησή σας για να βρείτε τις σωστές υποδείξεις μέσα σε αυτά τα συλλεκτικά αντικείμενα για να καθορίσετε το επόμενο σας βήμα. Ευτυχώς, το Alone in the Dark διαθέτει ορισμένα πολύ καλά χαρακτηριστικά προσβασιμότητας που επισημαίνουν τα σωστά στοιχεία, σε περίπτωση που βιάζεστε.

Οι old-school gamers θα χαρούν να ακούσουν ότι μπορείτε να απενεργοποιήσετε όλες αυτές τις υποδείξεις και να λύσετε με την ησυχία σας κάθε γρίφο. Θα βρείτε τα πάντα, από αντιστοίχιση συμβόλων μέχρι παραβίαση μυστικών κωδικών πρόσβασης και περιβαλλοντικούς γρίφους. Πρόκειται για ένα δυναμικό μείγμα σπαζοκεφαλιών που θα σας κρατήσει απασχολημένους, αλλά ποτέ δεν θα παρατείνει το καλωσόρισμά του, ακόμη και αν οι γρίφοι αρχίσουν να επαναλαμβάνονται μετά από λίγο.

Γραφικά – Τα last-gen γραφικά σώζονται από την έντονη ατμόσφαιρα

Το Alone in the Dark βασίζεται στο Unreal Engine 4. Στις κονσόλες, διαθέτει δύο λειτουργίες γραφικών: Performance και Quality. Η λειτουργία Performance είναι κλειδωμένη στα 60FPS, ενώ η Quality διαθέτει ανάλυση 4K στα 30FPS. Ωστόσο, το συνολικό visual fidelity του παιχνιδιού είναι κάτι που θα περιμέναμε από έναν last-gen τίτλο.

Τα μοντέλα των χαρακτήρων στερούνται λεπτομερειών και τα animations τους είναι καχεκτικά και αφύσικα. Επίσης, αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον με έναν πολύ απίστευτο τρόπο, δίνοντας στην εμφάνιση μια αίσθηση έλλειψης βαρύτητας. Ευτυχώς, το ίδιο το περιβάλλον είναι ποικιλόμορφο και γεμάτο λεπτομέρειες. Κάθε όροφος και δωμάτιο μέσα στην έπαυλη είναι ξεχωριστά και επιδέξια διαμορφωμένα, προσφέροντας στο παιχνίδι την ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 1930. Παρόλο που το Alone in the Dark δεν ξεπερνάει τα γραφικά όρια, τα visuals του δεν μειώνουν την εμπειρία.

Τεχνικά glitches ‘χαλάνε’ το παιχνίδι

Το παιχνίδι πάσχει από αρκετά οπτικά bugs και τεχνικές ασυνέπειες. Οι εχθροί συχνά κολλάνε στη γεωμετρία, κάνουν κύκλους γύρω από τους άξονές τους χωρίς να κινούνται προς το μέρος σας ή μένουν να αιωρούνται όταν πεθαίνουν. Οι χαρακτήρες έχουν επίσης προβλήματα με σκιές που δεν αποδίδονται σωστά και εμφανίζονται ως μαύρα τρίγωνα. Όταν αλλάζετε επίπεδα (περνώντας από συγκεκριμένους διαδρόμους ή πόρτες), το παιχνίδι θα κολλάει για μερικά δευτερόλεπτα πριν σας δώσει έλεγχο του χαρακτήρα σας.

Θα παρατηρήσετε επίσης ότι ορισμένοι τοίχοι και υφές εδάφους δεν συνδέονται σωστά, με το λευκό φως να λάμπει ελαφρώς σε τυχαία διαστήματα. Κανένα από αυτά τα bugs δεν καταστρέφει το παιχνίδι και πάντα θα μπορείτε να ολοκληρώσετε το επίπεδο και να συνεχίσετε. Ωστόσο, όλα αυτά αθροίζονται και δεν φαίνεται ωραίο. Ελπίζουμε πως το Alone in the Dark θα λάβει σύντομα κάποια patches που θα μπορέσουν να μειώσουν κάποια από αυτά τα προβλήματα.

Ήχος – Ανομοιόμορφη μίξη ήχου

Ο ηχητικός σχεδιασμός του παιχνιδιού είναι αξιοπρεπής αλλά άνισος. Διαθέτει ένα soundtrack κατάλληλο για την εποχή με μουσική εμπνευσμένη από την τζαζ που ταιριάζει στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, το soundtrack του στερεί από τη διάσταση τρόμου του παιχνιδιού. Είναι δύσκολο να τρομάξετε με αυτό που διαδραματίζεται όταν υπάρχει τζαζ μουσική που συνοδεύει σχεδόν κάθε cutscene. Στο moment-to-moment gameplay, τα πράγματα είναι κάπως πιο ανατριχιαστικά και διακριτικά, καθώς θα σέρνεστε μέσα στην έπαυλη χωρίς να είστε σίγουροι για το αν θα συμβεί κάτι τρομακτικό.

Πολλά παιχνίδια τρόμου χρησιμοποιούν τη σιωπή απλώς για να μεταδώσουν την απομόνωση και να ταράξουν τον παίκτη (όπως το Dead Space, το F.E.A.R. και πολλά άλλα). Το Alone in the Dark θα επωφελούνταν από ένα πιο συγκρατημένο soundtrack που θα άφηνε τον κόσμο να αναπνεύσει και να πει τη δική του ιστορία. Όσον αφορά τα ηχητικά εφέ, ακούγονται ως επί το πλείστον generic και είναι, δυστυχώς, forgetable. Τα όπλα ακούγονται αδύναμα και τα ηχητικά εφέ των εχθρών δένουν μεταξύ τους χωρίς να είναι αξιομνημόνευτα. Κρίμα γιατί ο ηχητικός σχεδιασμός αποτελεί σημαντικό συστατικό ενός survival horror παιχνιδιού.

Αδύναμη φωνητική υποκριτική

Δυστυχώς, ούτε ο David Harbour ούτε η Jodie Comer πλησιάζουν ηθοποιούς όπως ο Christopher Judge από το God of War Ragnarok. Πρόκειται για ηθοποιούς του Χόλιγουντ που δεν είχαν την ευκαιρία να αναπτύξουν την τέχνη τους στη φωνητική υποκριτική των video games στο παρελθόν. Ενώ η Jodie κάνει ικανοποιητική δουλειά ως Emily, ο David δεν είναι και τόσο καλός.

Η ερμηνεία του είναι επίπεδη και μοιάζει σαν να μην έχει επίγνωση του πλαισίου στο οποίο βρίσκεται ο χαρακτήρας του σε κάθε δεδομένη στιγμή. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί κάνουν αρκετά καλή δουλειά μιμούμενοι την προφορά της Λουζιάννας του 1930, αλλά κάποιοι ακούγονται καλύτερα από άλλους. Δεν βοηθάει το γεγονός ότι ο συγχρονισμός των χειλιών δεν είναι εξαιρετικός, γεγονός που ενισχύει την αποσύνδεση μεταξύ του ήχου και της κίνησης του καθενός.

Συμπέρασμα – Αξίζει να παίξετε το “Alone in the Dark”;

Το Alone in the Dark δεν είναι το τέλειο παιχνίδι, αλλά είναι μια ευπρόσδεκτη επαναφορά σε ένα αγαπημένο franchise που δεν έχει δει νέο παιχνίδι εδώ και σχεδόν δεκαετία. Οι δύο ηθοποιοί του Χόλιγουντ και οι γρίφοι είναι αναμφίβολα τα μεγαλύτερα θετικά στοιχεία. Παρόλο που διαθέτει ασταθείς combat και γίνεται επαναλαμβανόμενο σε ένα δεύτερο (υποχρεωτικό για την ιστορία) playthrough, εξακολουθεί να είναι μια απολαυστική εμπειρία.

Το Alone in the Dark θα σας πάρει περίπου 20 ώρες για να το ολοκληρώσετε, και μετά δεν υπάρχει λόγος να επιστρέψετε, εκτός και αν θέλετε να κυνηγήσετε achievements. Όπως και να έχει, είναι καλύτερο να περιμένετε μια έκπτωση ή μια ενδεχόμενη κυκλοφορία στο GamePass πριν το πάρετε. Το παιχνίδι είναι πλέον διαθέσιμο για το PlayStation 5 και το Xbox Series X|S, καθώς και για PC.

Ευχαριστούμε πολύ την Enarxis για τη χορηγία της αξιολόγησης!