Atomic Heart – Review: Μεγάλες ιδέες σε έναν ακατάστατο κόσμο!

Επιτέλους, το Atomic Heart, το παιχνίδι που περιμέναμε με ανυπομονησία, έφτασε! Η Mundfish, εταιρεία βιντεοπαιχνιδιών, έχει παραδώσει τον πρώτο της τίτλο μετά από πέντε χρόνια σκληρής δουλειάς από τους απίστευτα ταλαντούχους προγραμματιστές της. Καθώς η εταιρεία ιδρύθηκε μόλις το 2017, βρήκα μια ιδιαίτερα συναρπαστική ευκαιρία να ερευνήσω και να γράψω γι’ αυτήν χωρίς να έχω ένα προϋπάρχον πλαίσιο αναφοράς.

Η εταιρεία έχει ήδη κάνει όνομα με τη δέσμευσή της στο να παράγει παιχνίδια υψηλής ποιότητας. Παρά την αρχική αυτή πρόκληση, τα ευρήματά μου με οδήγησαν να πιστέψω ότι η Mundfish έχει τη δυνατότητα να γίνει ένα από τα ανερχόμενα αστέρια της βιομηχανίας. Πριν βουτήξετε σε αυτή την κριτική όμως, θα ήθελα να αναφέρω ότι πρόκειται για την πρώτη μου κριτική παιχνιδιού. Ελπίζω πως οι σκέψεις και οι παρατηρήσεις μου θα σας βοηθήσουν να αποφασίσετε αν είστε έτοιμοι να ασχοληθείτε με αυτή τη συναρπαστική εμπειρία.

TL;DR

Το Atomic Heart είναι ένα shooter παιχνίδι πρώτου προσώπου με εξαιρετικές ιδέες, αλλά η εκτέλεση της πλοκής θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Το παιχνίδι διαθέτει εντυπωσιακά γραφικά, εκπληκτικές αποδόσεις και μάχες με bosses, αλλά η δράση μπορεί να σας φανεί επαναλαμβανόμενη και ο πρωταγωνιστής είναι δύσκολο να συνδεθεί με το παιχνίδι.

Όλες οι εικόνες σε αυτό το άρθρο είναι στιγμιότυπα οθόνης εντός του παιχνιδιού από την έκδοση του Atomic Heart για το PlayStation 5.

Atomic heart : Παρουσίαση

Ήμουν ιδιαίτερα περίεργος για το πώς το gameplay θα συνδυαζόταν με την ιστορία πριν κυκλοφορήσει το παιχνίδι, καθώς αυτού του είδους τα παιχνίδια συχνά δίνουν προτεραιότητα στη μάχη έναντι της ιστορίας. Αφού το έπαιξα, διαπίστωσα ότι ήταν ένα νοσταλγικό μείγμα των αγαπημένων μου παιχνιδιών. Το παιχνίδι είχε μια αίσθηση που θύμιζε Bioshock, με ένα αργό ξεκίνημα που ακολουθείται από μια τροπή γεγονότων που αρχίζουν την ιστορία.

Καθώς έπαιζα, αναγνώρισα αρκετές πτυχές του παιχνιδιού, όπως η πολύχρωμη αλλά ανατριχιαστική ατμόσφαιρα, η δυνατότητα να castάρεις δυνάμεις και να συμμετέχεις σε συζητήσεις. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι οι προγραμματιστές του παιχνιδιού ήταν σαφώς εμπνευσμένοι από το Bioshock. Επιπλέον, η ιστορία του παιχνιδιού, οι εντυπωσιακές κινηματογραφικές εικόνες και οι συναρπαστικές μάχες με τα bosses μου θύμισαν επίσης το Wolfenstein, ακόμη ένα παιχνίδι που χρησιμοποιεί ένα περιβάλλον εναλλακτικής ιστορίας όπου οι Ναζί κατακτούν τον κόσμο.

Το Atomic heart συνδυάζει μια σειρά από εντυπωσιακά όπλα και υπερδυνάμεις με προκλητικές μάχες ενάντια σε ρομπότ και ανθρώπους. Ενώ το παιχνίδι έχει εξαιρετικές ιδέες όσον αφορά το gameplay και την ιστορία, η πλοκή θα μπορούσε να είχε εκτελεστεί καλύτερα. Οι διάφοροι διάλογοι καθιστούν δύσκολο το να παρακολουθήσουμε σε ποια πλευρά παίζουμε. Κατά κάποιο τρόπο, φαίνεται ότι όλοι έχουν κακές προθέσεις, γεγονός που δυσκολεύει την παρακολούθηση των πεποιθήσεων των χαρακτήρων.

αθώς έπαιζα το παιχνίδι, δυσκολεύτηκα επίσης να ακολουθήσω κρίσιμους για την ιστορία διαλόγους που θα μπορούσαν να δώσουν σαφήνεια στην κύρια πλοκή. Το πρόβλημα ήταν ότι οι μάχες, οι διάλογοι και η μουσική συχνά επικαλύπτονταν, καθιστώντας δύσκολη την ακρόαση και την κατανόηση των διαλόγων.

Atomic Heart: Ιστορία

Η υπόθεση διαδραματίζεται στη δεκαετία του 1950, όπου η ΕΣΣΔ βρίσκεται στο επίκεντρο της επόμενης τεχνολογικής επανάστασης. Ένας επιστήμονας ονόματι Dmitri Sechenov δημιούργησε ένα νέο υλικό ονόματι Polymer το οποίο επιτρέπει σε ένα νευρωνικό δίκτυο αποκαλούμενο “Kollektiv” να συνδέει ανθρώπους και συσκευές όπως ποτέ άλλοτε. Με τα εγκαίνια της τελευταίας έκδοσης του “Kollektiv” και τα αποκαλυπτήρια μιας νέας συσκευής που ονομάζεται THOUGHT, η οποία επιτρέπει στους ανθρώπους να ελέγχουν τα ρομπότ, τα πράγματα παίρνουν μια τροπή προς το χειρότερο. Ένας εσωτερικός συνεργάτης σαμποτάρει τον αλγόριθμο που βάζει τα ρομπότ σε κατάσταση μάχης εναντίον όλων και μετατρέπει αυτή την τεχνολογική πρόοδο σε εφιάλτη.

Στην έναρξη του παιχνιδιού, βρισκόμαστε στην βάση 3826, μια άκρως απόρρητη στρατιωτική βάση στην ΕΣΣΔ. Ο χαρακτήρας μας είναι ο P-3, μια μυστηριώδης φιγούρα για την οποία γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα. Αμέσως, μπορούμε να διακρίνουμε ότι δεν είναι και πολύ καλός επιστήμονας και στερείται ευφυΐας. Εμφανίζεται ως ένας αυταρχικός στρατιωτικός που παραπονιέται συνεχώς.

Η συνεχής ευπιστία του και η ευαισθησία του στη χειραγώγηση μπορεί να είναι απογοητευτική, κάνοντάς τον να φαίνεται σαν ένας χαζός τύπος, που στερείται πραγματικής ανεξάρτητης σκέψης. Αυτό, σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια, με δυσκόλεψε να συνδεθώ μαζί του ως πρωταγωνιστή, καθώς μου φάνηκε ως ένας οπλοφόρος που καταστρέφει τα πάντα χωρίς σκέψη.

Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, ωστόσο, αρχίζουμε να τον εκτιμούμε περισσότερο, ιδίως μέσα από τη σχέση του με τον Charles, ένα έξυπνο σύστημα που εμφυτεύεται στο αριστερό χέρι του P-3 και του δίνει υπερφυσικές δυνάμεις και ικανότητες. Εν τέλει, είναι η δυναμική μεταξύ του P-3 και του Charles που αναβαθμίζει το παιχνίδι και το καθιστά μια πιο συναρπαστική εμπειρία.

Atomic Heart: Εξερεύνηση

Ο ρυθμός του παιχνιδιού είναι κάπως πιο αργός απ’ ό,τι περιμέναμε, ιδίως μετά την παρουσίαση του τρέιλερ. Πιστεύω ότι η αιτία αυτής της βραδύτητας είναι η απουσία του κουμπιού “run”. Η αναβάθμιση της ταχύτητας κίνησης σας είναι ο μόνος τρόπος για να κινηθείτε πιο γρήγορα, κάτι που αποτελεί έναν απογοητευτικό περιορισμό. Ο σχεδιασμός του κόσμου συνδυάζει τόσο τον ανοιχτό κόσμο όσο και το γραμμικό gameplay, αλλά η πτυχή του ανοιχτού κόσμου μοιάζει να μην αξιοποιείται επαρκώς.

Παρά την εισαγωγή ενός εντυπωσιακού χάρτη, η κύρια ιστορία κρατάει τον παίκτη ως επί το πλείστον περιορισμένο σε εσωτερικούς χώρους για γραμμικές αποστολές. Επιπλέον, η χρήση χάρτη δεν είναι διαθέσιμη όταν βρίσκεστε μέσα σε κτίρια. Ένα άλλο κουραστικό χαρακτηριστικό είναι η χρήση τερματικών, τα οποία ελέγχουν τις κάμερες σε συγκεκριμένα τμήματα του χάρτη. Παρόλο που είναι μια ενδιαφέρουσα ιδέα, δεν βρήκα μεγάλη χρήση για εν λόγο τερματικά, εκτός από το άνοιγμα μερικών πυλών.

Η αποθήκευση της προόδου στο παιχνίδι απαιτεί την εύρεση των save rooms, τα οποία περιέχουν επίσης μηχανές Nora για την κατασκευή και την αναβάθμιση των όπλων. Παρόλο που το συγκεκριμένο σύστημα είναι ωραίο, λειτούργησε εναντίον μου κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μου. Αντιμετώπισα σφάλματα, όπως το να κολλήσω σε ένα ασανσέρ ή να αντιμετωπίσω crashes, αναγκάζοντάς με να επαναλάβω τμήματα του παιχνιδιού.

Η εξερεύνηση του κόσμου του παιχνιδιού γίνεται πιο ευχάριστη χάρη στη δυνατότητα συλλογής πόρων με τη χρήση ενός μαγνήτη που είναι ενσωματωμένος στο ρομποτικό χέρι του παίκτη. Η λειτουργία αυτή εξοικονομεί χρόνο, καθώς αποφεύγεται η ανάγκη να ψάχνετε χειροκίνητα κάθε συρτάρι. Επιπλέον, η λειτουργία σάρωσης επιτρέπει στους παίκτες να εντοπίζουν το περιβάλλον και τις αδυναμίες των εχθρών. Ωστόσο, η διαδικασία σάρωσης δεν είναι άμεση και απαιτεί ακριβή στόχευση, η οποία μπορεί να αποτελέσει πρόκληση με τη χρήση χειριστηρίου. Αντ’ αυτού, συχνά επέλεγα να χρησιμοποιώ διαφορετικά όπλα μέχρι να βρω αυτό που προκαλούσε τη μεγαλύτερη ζημιά.

Τέλος, το παιχνίδι διαθέτει ευχάριστους γρίφους που συναντάτε κυρίως όταν ανοίγετε πόρτες. Αν και οι γρίφοι δεν αποτελούν σημαντική πτυχή του παιχνιδιού, αποτελούν ένα ευπρόσδεκτο διάλειμμα από την έμφαση στις μάχες και την πρόοδο προς τα εμπρός.

Atomic Heart: Μάχη

Η μάχη στο παιχνίδι μπορεί να καταστεί επαναλαμβανόμενη, ειδικά στην αρχή, όταν αντιμετωπίζετε έναν περιορισμένο αριθμό εχθρών. Ο παίκτης συνδυάζει τα melee όπλα με πυροβόλα όπλα, αλλά τα πυρομαχικά μπορεί να εξαντληθούν γρήγορα. Εναλλακτικά, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενεργειακά όπλα, τα οποία επαναφορτίζονται με ενέργεια που λαμβάνεται από το να σκοτώνετε εχθρούς με melee όπλα ή άλλα πυροβόλα όπλα. Οι δυνάμεις του Charles μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν στη μάχη, αλλά δεν προκαλούν ζημιά και χρησιμοποιούνται κυρίως για crowd control, κάτι που διαφέρει από άλλα παιχνίδια όπως το Bioshock.

Σε πρώτη φάση, βρήκα τη διαχείριση των όπλων κατά τη διάρκεια της μάχης υπερβολική, επειδή γινόταν μέσω του τροχού όπλων. Ίσως δυσκολευτείτε να καταλάβετε πώς να χρησιμοποιείτε και να εξοπλίζετε τα φυσίγγια, τα οποία είναι αναλώσιμα υλικά που μετατρέπουν τις κανονικές σφαίρες σε elemental damage. Επιπλέον, πρέπει να έχετε υπόψη σας τον περιορισμένο αριθμό πραγμάτων που θα μπορούσατε να εξοπλίσετε κατά τη διάρκεια της μάχης και να κάνετε στρατηγικές επιλογές. Η πρόσβαση σε επιπλέον αποθηκευτικούς χώρους ήταν δυνατή μόνο μέσω των μηχανών Nora.

Οι αναβαθμίσεις επικεντρώνονται σε 2 σημαντικά πράγματα: την αναβάθμιση του Charles, τον “αριστερόχειρα” σύντροφό σας και την αναβάθμιση των όπλων σας.

Για να αναβαθμίσετε τον Charles και τις ικανότητές σας, πρέπει να συλλέγετε neuropolymer ενώ εξερευνάτε και νικάτε εχθρούς. Ομοίως, για την αναβάθμιση των όπλων σας απαιτείται η απόκτηση διαφορετικών μετάλλων σκοτώνοντας και εξερευνώντας. Ένα έξυπνο σχεδιαστικό χαρακτηριστικό σας επιτρέπει να επιστρέψετε μια συγκεκριμένη ικανότητα ή υπο-ικανότητα και να διεκδικήσετε τα υλικά που ξοδέψατε, επιτρέποντάς σας να αλλάξετε το στυλ μάχης σας χωρίς να υποστείτε απώλειες.

Το παιχνίδι ενσωματώνει επίσης σε κάποιο βαθμό το parkour, προσθέτοντας ένα ευχάριστο στοιχείο στην εξερεύνηση. Αν και δεν είναι τόσο προηγμένο όσο αυτό που θα βρίσκατε σε παιχνίδια όπως το Dying Light, εξακολουθεί να είναι μια ευπρόσδεκτη προσθήκη και να βελτιώνει τη συνολική εμπειρία.

Atomic Heart: Γραφικά

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι απολύτως εντυπωσιακά! Τα πλούσια χρώματα, οι εξαιρετικές λεπτομέρειες φωτισμού και οι υπέροχες κινήσεις των εχθρών συμβάλλουν στην αίσθηση ότι ζείτε σε μια ειρηνική ουτοπία που ξαφνικά καταρρέει και μεταμορφώνεται σε έναν ανατριχιαστικό, δραματικό κόσμο. Εκτίμησα την απουσία minimaps και άλλων δεικτών στην οθόνη μου, γεγονός που μου επέτρεψε να βυθιστώ πλήρως στο φανταστικό περιβάλλον.

Ωστόσο, βρήκα απογοητευτική την έλλειψη καταστρεψιμότητας. Τα όπλα μου μπορούσαν να καταστρέψουν μόνο ρομπότ και ανθρώπους/τέρατα, ενώ τα παράθυρα των αυτοκινήτων και άλλα αντικείμενα στο δρόμο παρέμεναν άτρωτα. Όσο για τις κινηματογραφικές εικόνες, ήταν εκπληκτικά δραματικές και τεταμένες, συμπληρώνοντας τέλεια τα απίστευτα soundtracks. Έπαιξα το παιχνίδι στα αγγλικά και απέδωσαν εξαιρετικές ερμηνείες που με έκαναν να νιώθω σαν να παρακολουθούσα ταινία.

Atomic Heart: Συμπεράσματα

Παρόλο που το παιχνίδι διαθέτει εντυπωσιακά γραφικά και μια συναρπαστική εμπειρία shooting πρώτου προσώπου που διαδραματίζεται σε μια εναλλακτική ιστορία κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας της Σοβιετικής Ένωσης, μπορεί να αισθάνεται λίγο χαοτικό μερικές φορές, καθώς οι προγραμματιστές προσπάθησαν να ενσωματώσουν πάρα πολλές ιδέες αντί να επικεντρωθούν στην τελειοποίησή τους. Όπως είπε και ένα ρητό, παν μέτρον άριστον.

Παρόλα αυτά, το παιχνίδι κάνει μια γενναία προσπάθεια να είναι απολαυστικό. Στα χαρτιά, μπορεί να υπερηφανεύεται για μια μεγάλη ποικιλία όπλων, καλά σχεδιασμένους μηχανισμούς εχθρών και εντυπωσιακά εφέ. Διασκέδασα πολύ εξερευνώντας τους τεράστιους χάρτες, αναβαθμίζοντας τον χαρακτήρα μου και βελτιώνοντας τα όπλα μου. Παρά τις ατέλειές του, εξακολουθώ να συστήνω ανεπιφύλακτα το παιχνίδι, καθώς είναι προφανές ότι οι προγραμματιστές κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια για να κάνουν αυτή την εμπειρία απολαυστική!

Big thanks to AVE for providing us with the review copy!