Ας είμαστε ειλικρινείς: τα παιχνίδια της Rockstar έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές. Κι εγώ μπορεί να μην πρόλαβα τις ένδοξες εποχές του ΠΑΣΟΚ, αλλά σίγουρα πρόλαβα τις ένδοξες εποχές της Rockstar. Αν δεν μαζευόσασταν με την παρέα σου κάθε Παρασκευή μπροστά από μια οθόνη για να δολοφονείτε κόσμο με ένα Katana στο Mall της Vice City ή να προσπαθείτε να κλέψετε ένα F-16 από την στρατιωτική βάση του Los Santos, τότε τι κάνατε με την ζωή σας; Λησμονώντας αυτές τις γεμάτες χαρά στιγμές, δεν μπορώ να κρύψω πως κάτι σκίρτησε μέσα μου βλέποντας το πρώτο trailer της remastered τριλογίας. “Εδώ είμαστε” αναφώνησα με χαρά. Τα γραφικά εμφανώς αναβαθμισμένα αλλά το συνολικό vintage Grand Theft Auto vibe ήταν το ίδιο.
Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα
Κι όταν έφτασε η πρώτη κατακραυγή από το κοινό για την τιμή των €60, δεν έδωσα σημασία. Πιστεύω ακόμη ότι τα €20 για κάθε ένα από αυτά τα διαμάντια δεν είναι υπερβολή. Τα ροζ γυαλάκια της νοσταλγίας μου όμως με έκαναν να παραβλέψω ότι η συγκεκριμένη τριλογία είχε άλλα, πιο σοβαρά προβλήματα. To launch period της Definitive τριλογίας εμφανίστηκε γεμάτο προβλήματα. Η δημόσια κατακραυγή πλέον, αν και σπιλώνει το όνομα μιας σειράς που άλλαξαν τη βιομηχανία για πάντα, είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Η Rockstar δεν ήταν προετοιμασμένη για το launch και αυτό φάνηκε όταν με την κυκλοφορία της τριλογίας έπεσαν όλα τα Rockstar Services στην πλευρά του PC κόσμου, αφήνοντας όχι μόνο την τριλογία, αλλά και όλους τους υπόλοιπους τίτλους της εκδότριας εταιρίας σε μια φάση limbo για μερικές μέρες. But hey, τουλάχιστον δεν πήγε όσο άσχημα όσο το Cyberpunk.
Πριν προχωρήσουμε, ας ξεκαθαρίσουμε ότι η Remastered τριλογία περιέχει τρία games τα οποία έδρασαν τόσο καταλυτικά για την εξέλιξη του σύγχρονου gaming τοπίου όσο κανένα άλλο. Η “όχι και τόσο καλή” κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα remasters τους κατά την ώρα της συγγραφής δεν το αλλάζει αυτό. Ο πυρήνας είναι ακόμη ποιοτικότατος. Dated, αλλά ποιοτικότατος. Είναι σαν να έχουμε ένα σεντούκι θησαυρού, αλλά ο θησαυρός να είναι ελαφρώς καταραμμένος. Ας δούμε αναλυτικότερα:
TL;DR – 5/10
| Θα το λατρέψετε εαν: | Μάλλον όχι για εσάς εαν: |
|---|---|
| – Έχετε παίξει την original τριλογία και ψάχνετε τρόπο να αναβιώσετε πολύτιμες αναμνήσεις | – Δεν είστε fans των οπτικών bugs & glitches |
| – Θέλετε να παίξετε για πρώτη φορά τρεις τίτλους που έπλασαν την σύγχρονη gaming βιομηχανία | – Περιμένετε το game που παίζετε να μην crashάρει στο άκυρο χωρίς να έχετε κάνει save. |
| – Ψάχνετε για τρεις immersive ιστορίες με εύστοχο χιούμορ από την εκάστοτε εποχή | – Βρίσκετε τα νέα πρόσωπα των NPC χαρακτήρων θλιβερά, και όχι αστεία |
| – Θέλετε μία από τις καλύτερες vintage sandbox εμπειρίες, δίχως να σας νοιάζουν τα dated gameplay mechanics κι ο χειρισμός | – Όταν ακούτε “Remaster” περιμένετε κάτι περισσότερο από ένα απλό reskin του game σε υψηλότερη ανάλυση. |
Grand Theft Auto III
This is the one that started it all. To Grand Theft Auto III αδιαμφισβήτητα είναι ένα από τα games που ξεκίνησαν το open-world sandbox trend. Ένας μεγάλος και λεπτομερής κόσμος, γεμάτος από πράγματα να κάνεις και NPCs να τρομοκρατήσεις, αυτό αποτελούσε μια πραγματική καινοτομία από την Rockstar το 2001. Σε συνδυασμό με ένα τιμιότατο story, και ίσως από τα καλύτερα soundtracks μέχρι τότε, το Grand Theft Auto III είχε την συνταγή που δεν γίνεται να χάσει.
A trip down memory lane
Μπαίνουμε στα παπούτσια του Claude, ενός μικροκακποιού τον οποίο προδίδει και τον αφήνει να πεθάνει κατά την διάρκεια μιας ληστείας η κοπέλα του, Catalina. Ο Claude επιβιώνει, αλλά μπουζουριάζεται από τους τσέους και οδηγείται στην φυλακή. Καταφέρνει όμως να αποδράσει κατά την μεταφορά του στις φυλακές. Για να επιβιώσει, αρχίζει και δουλεύει για την ιταλική μαφία, η οποία αρχίζει να κάνει τα πρώτα της βήματα στην Liberty City.
H Liberty City είναι μια προφανέστατη παρωδία της Νέας Υόρκης για όποιον χρειάζεται υπότιτλους για να καταλάβει τα αστεία. Το χιούμορ είναι απροκάλυπτο, και έχει σκοπό να γελοιοποιήσει την Αμερικανική πραγματικότητα της εποχής. Τo writing είναι offensive, αλλά με καλόγουστο τρόπο, όπως μας έχει συνηθίσει και τα πιο πρόσφατα χρόνια η Rockstar. Ταυτόχρονα, είναι και αυτό που προδίδει το game ως προϊόν μιας άλλης εποχής. Όλοι οι χαρακτήρες είναι στερεοτυπικοί, δρουν ως γενικευμένες παρωδίες και απέχουν κατά πολύ από το PG rating. Τα παλιά Grand Theft Auto είναι σαν τον παλιό Eminem: αν προσβάλλεσαι από αυτό που ακούς, good, αυτός είναι ο σκοπός.
Βέβαια, έχει και το σενάριο τα προβληματάκια του. Το Grand Theft Auto III δεν παίρνει κάποιο βραβείο για την ευρηματική του πλοκή, αλλά it gets the job done. Ως παιχνίδι που μετράει σχεδόν όσα χρόνια στην πλάτη του, όσα κι εγώ, έχει μερικά ελαφρυντικά. O Claude είναι σιωπηλός πρωταγωνιστής, κι αυτό σπάει κάπως το immersion σε μια πλοκή ξεκάθαρα εμπνευσμένη από το Goodfellas. Ο Claude ως άβουλος, απλά ακολουθεί τις διαταγές των υπόλοιπων χαρακτήρων. Η τεχνολογία της εποχής δεν άφηνε περιθώρια για λεπτομερή cutscenes, κι έτσι συνήθως αυτά περιορίζονται στην αρχή της κάθε αποστολής.
Επιστροφή στο μέλλον
Τώρα στο 2021, το open world sandbox του Grand Theft Auto III δεν σημαίνει πολλά για τον μέσο gamer. Είναι κάτι που έχουμε συνηθίσει χάρη στην πρόοδο του μοντέρνου gaming. Τα upscaled γραφικά που προσφέρει η remastered έκδοση της τριλογίας, ε… ούτε αυτά έχουν πολλά να μας πουν. Ενώ η πόλη μοιάζει εκσυγχρονισμένη, διατηρώντας το vintage vibe του παιχνιδιού, τα character models μοιάζουν σαν τράκαραν με νταλίκα. Πραγματικά, δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτά τα character models πέρασαν τα quality checks της Rockstar και τα remasters εγκρίθηκαν ως “ready to ship”. Προφανώς αυτή είναι η κακή δουλειά κάποιου upscaling AI που δεν δούλεψε σωστά. Θα προτιμούσα το rework να γίνει περισσότερο στους χαρακτήρες παρά στην εμφάνιση του open world.
Πέρα από τα γραφικά, δεν έχουμε πολλά καινούρια πράγματα για να ασχοληθούμε. Το weapon wheel είναι μια προσθήκη που σου λύνει τα χέρια, όπως και τα εκσυγχρονισμένα controls και τα checkpoints κατά την διάρκεια των αποστολών. Quality of life improvements. Ο ήχος από την άλλη, δεν έχει λάβει βελτιστοποίηση αντίστοιχη με αυτή της γραφικής παρουσίασης. Θυμίζει ακόμα ένα game της εποχής του PlayStation 2 στην ποιότητα. Το voice acting δεν είναι και το καλύτερο, και το remaster δεν βοηθάει.Την ίδια στιγμή, πολλά κομμάτια λείπουν από το εμβληματικό soundtrack, κάνοντας τις βόλτες μας στην Liberty City φτωχότερες.
Από την άλλη, τα physics και η νοημοσύνη των NPCs παραμένουν όπως ήταν στην αρχική έκδοση του παιχνιδιού. Δεν είναι λίγες οι φορές που προσπαθώντας να σε αποφύγουν, οι NPCs θα αυτοκτονήσουν, πηδώντας μπροστά στο κινούμενο αμάξι σου. Τα αμάξια των NPCs στρίβουν απότομα, και συνέχεια βγαίνουν από τον δρομό χτυπώντας είτε εσένα σαν πεζό, είτε άλλους NPCs. Περισσότερο για παρωδία της Αθήνας μοιάζει, παρά της Νέας Υόρκης.
Grand Theft Auto: Vice City
Το Vice City είναι το πνευματικό sequel του Grand Theft Auto III. Παρά το γεγονός ότι δεν αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης ιστορίας, βλέπουμε αρκετές αναφορές στα γεγονότα του προηγούμενου τίτλου. Μάλιστα, στο Vice City είναι που μαθαίνουμε το όνομα του Claude, μιας και το όνομα του δεν αναφέρεται σε κανένα σημείο του Grand Theft Auto III. To Vice City είναι ο τίτλος που, κατά την άποψη μου, επωφελήθηκε σε μεγαλύτερο βαθμό από το remaster.
Bright lights and neon signs
Ταξιδεύουμε στο μαγευτικό Miami στην μαγευτική Vice City, πρωτεύουσα των ναρκωτικών στην Βόρεια Αμερική. Ο Tommy Vercetti βγαίνει από την φυλακή και προσπαθώντας να ανέβει στα μάτια της μαφίας που προσπαθεί να επεκταθεί από την Liberty City στον Νότο, οργανώνει μια μεγάλη ανταλλαγή εμπορεύματος ως μια πρώτη επαφή. Άγνωστοι μας χαλάνε το βέρι, και ο Tommy καταλήγει να χάνει και το χιόνι, αλλά και το κασέρι. Για να επανορθώσει, προσπαθεί να εντοπίσει απεγνωσμένα ποιοι του χάλασαν το drug deal. Έμπιστοι σύμμαχοι του θα είναι ο πάντα καλοντυμένος Lance Vance, τον οποίο ο Tommy στην αρχή αποπαίρνει, αλλά και κάθε είδους κατεργαρέος που εδρεύει στην Vice City.
Ο Tommy, σε αντίθεση με τον Claude, είναι πλήρως voiced στο Vice City, και πέρα από τις διενέξεις του με τους υπόλοιπους χαρακτήρες, πληροφορούμαστε για την προσωπικότητα του από τους μονολόγους του κάθε φορά που αρχίζει μια νέα αποστολή. Οι χαρακτήρες παρουσιάζουν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από ότι στον προηγούμενο τίτλο και μερικά από τα αστεία είναι εύστοχα ακόμα και σήμερα. Αν το Grand Theft Auto III ήταν εμπνευσμένο από το Goodfellas, τότε το Vice City σίγουρα αντλεί πολλά από τα στοιχεία του από το Scarface.
Αφήστε με στα ’80s
Η Vice City είναι πραγματικά μοναδική σε ατμόσφαιρα. Τολμώ να πως πως ένα open world από το 2002 εμφανίζει περισσότερο χαρακτήρα από περισσότερες αντίστοιχες προσπάθειες σήμερα. Το rework της πόλης είναι σίγουρα στα καλύτερα του στο middle child της τριλογίας, καθώς αναδεικνύει υπέροχα το φοβερό art direction. Ροζ ηλιοβασιλέματα, νέον ταμπέλες και ένας χάρτης γεμάτος με πράγματα να δεις. H Vice City σίγουρα σου πουλάει το όνειρο, σου παρουσιάζει μια πραγματικότητα larger-than-life. Αυτός ο τίτλος, αλλά και το San Andreas, αποτέλεσαν αφετηρία για να εξελιχθεί η Rockstar στο σημερινό μεγαθηρίο του storytelling.
Το Vice City παίρνει τα ήδη θετικά στοιχεία του Grand Theft Auto III και προσθέτει την δική του πινελιά. Υπάρχουν πολλά νέα πράγματα να κάνεις. Μπορείς πλέον να αγοράσεις επιχειρήσεις και, get this, να οδηγήσεις μοτοσυκλέτες. Υπάρχουν mini-games και side stories που μπορείς να ολοκληρώσεις, όπως τα vigilante missions, όπου αντί για τον κλέφτη παίζεις τον αστυνόμο, ενώ μπορείς να γίνεις ο μέσος paramedic στις σειρές του Netflix, σκοτώνοντας όποιον περαστικό βρεις στον δρόμο σου και κανένας δεν θα νοιαστεί, αν σώσεις αυτόν που σου υποδεικνύει το game. Μπορείς να αγοράσεις επιπλέον κατοικίες όσο γίνεσαι ο Tony Montana ενός παράλληλου σύμπαντος και να κάνεις την δική σου συλλογή από κλεμμένα yacht.
Άλλαξε ο Παντελιός…
Όπως είναι λογικό όμως, το Vice City πάσχει από τα γενικότερα προβλήματα από τα οποία δεν μπορεί να ξεφύγει η τριλογία. Η οδήγηση σε κάθε τίτλο είναι διαφορετική, συγκεκριμένα τα οχήματα στο Vice City είναι πιο ανάλαφρα από ότι στο GTA III. Συμφωνώ με αυτό, γιατί έτσι κάθε game διατηρεί την ταυτότητα του και δεν είναι όλα απλά ένα reskin του προηγούμενου. Το AI όμως παραμένει το ίδιο άθλιο, όπως ακριβώς και τα character models.
Αν έχετε παίξει το original Vice City, ενδεχομένως σίγουρα σας είχε κάνει εντύπωση το ακραίο soundtrack που πλαισίωνε το game. Με λύπη θα σας πληροφορήσω πως ένα μεγάλο μέρος των era-defining κομματιών που μπλαστάραμε τότε στα κλεμμένα μας κάμπριο, πλέον απουσιάζουν από το game. Καταλαβαίνω, το να ξαναπάρει η Rockstar την άδεια χρήσης για ολόκληρη τη μουσική βιβλιοθήκη μπορεί να ήταν κομματάκι δύσκολο. Όπως και να έχει, για ένα τόσο εμβληματικό soundtrack, αυτό αποτελεί μεγάλο πλήγμα.
Grand Theft Auto: San Andreas
Τo San Andreas ήταν αυτό που έκανε το Grand Theft Auto να πιάσει το godlike-status που έχει σήμερα. Ή τουλάχιστον έτσι θυμάμαι εγώ τα πράγματα. Και παίζοντας το San Andreas, ακόμα και σήμερα, είναι εύκολο να καταλάβεις για ποιον λόγο γινόταν όλος ο πανικός. Ένας τίτλος από το μακρινό πλέον 2004, σου δίνει δυνατότητες και εισάγει στην σειρά gameplay μηχανισμούς που δεν βρίσκεις ακόμη και σε σημερινούς τίτλους. Ναι Cyberpunk, εσένα κοιτάω.
To πιο gangsta game που θα δεις
Μπορεί να είμαι πολύ λευκός για να γράφω την λέξη gangsta και να μην είναι cringe, αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Μπαίνουμε κατευθείαν στο hood, με τον CJ – κατά κόσμον Carl Johnson – και το ah shit, here we go again. Ο CJ επιστρέφει στο hood του Los Santos μετά από χρόνια, λόγω του ξαφνικού θανάτου της μητέρας του. Εκεί, θα σμίξει ξανά με τα αδέλφια του, τον Sweet και την Kendl, και παίρνοντας την απόφαση να μείνει στο Los Santos, εμπλέκεται ξανά με την συμμορία της γειτονιάς του, τις οικογένειες της Grove Street. Το cast των χαρακτήρων μπορεί να μην είναι πολύχρωμο, αλλά σίγουρα είναι πολυδιάστατο. Από τον Big Smoke και τον Ryder, μέχρι τον Woozie και τον Truth, όλοι τους είναι ένας προς ένας φανταστικά γραμμένοι.
Το storyline που βλέπουμε στο San Andreas είναι πραγματικά μοναικό. Γεμάτο από συναισθηματικές στιγμές γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να αποφύγεις το να δεθείς με τους χαρακτήρες. To Los Angeles της δεκαετίας του ’90 που βλέπουμε εδώ είναι ακριβώς όπως αποτυπώνεται μέσα από τα κλασικά hip-hop albums της west-coast rap. Δεν είναι το απλό μαφιοζιλίκι που βλέπαμε στους προηγούμενους τίτλους της σειράς. Εδώ έχουμε πολλά πράγματα να συμβαίνουν ταυτόχρονα. Gang wars, αστυνομική διαφθορά, οικογενειακό δράμα, προδοσίες και φυσικά το προσωπικό struggle του CJ να γίνει κάτι για το οποίο θα μπορεί να είναι περήφανος. Το San Andreas είναι η καλύτερη ιστορία που μπορεί να σου προσφέρει αυτή η τριλογία, και δεκαπέντε χρόνια μετά, το entertainment value παραμένει through the roof.
Grove Street, home.
To San Andreas έχει πολλά στοιχεία που το κάνουν να μοιάζει περισσότερο σε RPG από τα υπόλοιπα games της σειράς. Αρχικά, πέρα από το ότι μπορείς να παραμετροποιήσεις πλήρως την ενδυμασία και το κούρεμα του χαρακτήρα σου, μπορείς να αλλάξεις περισσότερο την εξωτερική του εμφάνιση, κάνοντας τον είτε ντούκι είτε παχύσαρκο. Υπάρχουν διάφορες παράμετροι που επηρεάζουν το παιχνίδι και αυτές αλλάζουν όσο παίζεις. Η πιο σημαντική είναι το Respect, καθώς αυτό επηρεάζει άμεσα τα gang wars και άλλα mini-games που μπορείς να παίξεις. Μπορείς να κατακτήσεις όλο το Los Santos με το gang σου, επεκτείνοντας την ηγεμονία της Grove Street και στέλνοντας τα άλλα gangs σπίτι τους.
Grand Theft Auto: San Andreas – The Definitive Edition_20211113124721
Μπορείς ακόμη να αγοράσεις ιδιοκτησίες και επιχειρήσεις, ενώ η γκάμα των side-missions είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Τα races είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Μπορείς να χορέψεις, να χορέψεις με το αμάξι σου, να γίνεις ληστής, ταξιτζής, νταβατζής και οτιδήποτε άλλο φανταστείς. Ταυτόχρονα το map είναι τεράστιο, με τέσσερις (περίπου) διαφορετικές πόλεις, η κάθε μία από τις οποίες έχει εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα. Αυτό βοηθά το game να έχει καλύτερο pacing. Οι αλλαγές στην πλοκή μεταφράζονται και σε αλλαγές στο gameplay, καθώς βλέπεις τις φάσεις που περνάει ο CJ από το περιβάλλον που αλλάζει γύρω σου.
Την ίδια στιγμή, το San Andreas βρίσκεται στην χειρότερη κατάσταση από τα τρία. Τα crashes στο Home είναι πιο συχνά από τους άλλους τίτλους, κι ενώ τα checkpoints βοηθάνε, όταν ανεβάζεις τα stats σου μιας και τα χρειάζονται συγκεκριμένα missions, το game crashάρει πολύ συχνά πριν προλάβεις να κάνεις save. Υπήρξαν φορές που ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω. Την ημέρα της συγγραφής, η Rockstar κυκλοφόρησε ένα patch το οποίο διορθώνει την σταθερότητα όλων των τίτλων.
Συμπέρασμα
To Grand Theft Auto: The Trilogy – Definitive Edition είναι μια ιδιόμορφη περίπτωση. Στα χέρια μας έχουμε τρεις θρυλικούς τίτλους που άλλαξαν το gaming landscape για πάντα. Από την μία, το bundle περιλαμβάνει τρία games, στα €20 το κάθε ένα. Για κάποιον που δεν τα έχει ξαναπαίξει, η κοστολόγηση είναι τίμια σε σχέση με αυτό που προσφέρεται. Ο κάθε τίτλος έχει κάτι που το κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα. Το Grand Theft Auto III δεν αντέχει τόσο στο πέρασμα του χρόνου, αλλά προσφέρει μια ενδιαφέρουσα οπτική στο gaming είκοσι χρόνια πριν. Τo Vice City έχει ίσως το καλύτερο art design της σειράς και εξαιρετικά εύστοχο χιούμορ. Το San Andreas έχει την καλύτερη πλοκή, αξέχαστους χαρακτήρες, ασυναγώνιστα RPG στοιχεία, το καλύτερο και πιο διαδραστικό open-world.
Από την άλλη, το εν λόγω remaster, είναι όσο κακό μπορεί να γίνει ένα remaster. Οι μόνες αλλαγές είναι στο οπτικό κομμάτι και όχι πάντα προς το καλύτερο. Καμία βελτίωση στον ήχο και σε under-the-hood στοιχεία του gameplay, μόνο επιλεκτικές quality-of-life βελτιστοποιήσεις. Η Rockstar έχει ήδη απολογηθεί και δεσμεύτηκε να βελτιώσει την κατάσταση και των τριών games. Παρόλα αυτά, την στιγμή της συγγραφής, τα Definitive Edition remasters, δεν δικαιώνουν την ποιότητα του source υλικού.