Το Need for Speed σίγουρα αποτελεί ένα αγαπημένο franchise χωρίς όμως να έχει ποτέ ιδιαίτερη πλοκή. Θα μπορούσαμε να πούμε πως δεν υπάρχει, αφηγηματικά μιλώντας. Πρόκειται για μια σειρά racing παιχνιδιών, με ξεκάθαρο στόχο, αλλά και σταθερό κοινό. Άρα, εξαρχής η κινηματογραφική του μεταφορά ήταν μη απαραίτητη, και λίγο περίεργη σαν απόφαση.
Οι προσδοκίες μου για το Need for Speed ήταν ανύπαρκτες. Είναι άραγε δυνατόν να δημιουργηθεί κάτι από το τίποτα;
Πλοκή
Ο ορφανός και τίμιος Τόμπι προσπαθεί να αποπληρώσει τα χρέη του νεκρού του πατέρα, διατηρώντας παράλληλα το συνεργείο του. Με τη βοήθεια της παρέας του, που τυχαίνει να είναι και αυτοί μηχανικοί με διαφορετικές ειδικότητες επιχειρούν να «αναστηλώσουν» ένα πολύτιμο αυτοκίνητο και να χρησιμοποιήσουν τη μεγάλη αμοιβή, για να ξεπληρώσουν τα χρωστούμενα. Μετά από πολλές αψυχολόγητες αποφάσεις και λίγη δόση κακοτυχίας η πλοκή μετατρέπεται σε ιστορία εκδίκησης, με τον Τόμπι να οδηγείται στην φυλακή.
Βγαίνοντας από την στενή ο άδικα καταδικασμένος Τόμπι, θέλει να αποδώσει δικαιοσύνη. Ωστόσο, ο πρώην συνεργάτης και νέμεσις του έχοντας μάθει το σχέδιο εκδίκησης του προηγούμενου, βάζει επικήρυξη εναντίον του. Περισσότερες λεπτομέρειες εδώ.
Χαρακτήρες
Tobbey Marshall
Ο κλασικός Αμερικανός ήρωας, με σκοτεινό παρελθόν, αλλά χρυσή καρδιά, που θυσιάζεται για το κοινό καλό. Αυτό είναι το πρόβλημα· ο χαρακτήρας του είναι βουτηγμένος στα κλισέ στο επίπεδο της προσωπικότητας και στις προβλέψιμες επιλογές. Όταν αδικείται δεν αισθανόμαστε άσχημα, επειδή γνωρίζουμε εκ των προτέρων, ότι θα δικαιωθεί στο τέλος. Ο Aaron Paul με τη σειρά του προσπαθεί να ξεφύγει από τον πολυαγαπημένο χαρακτήρα του κοινού Jesse Pinkman, χωρίς να τα καταφέρει. Το αποτέλεσμα που βλέπουμε στο Need for Speed είναι ένας άνοστος Jesse.
Dino Brewster
Από το όνομα γίνεται φανερό, ότι πρόκειται για κακός ταινίας β’ κατηγορίας. Είναι φανερό, ότι οι σεναριογράφοι προσπαθούν να του αποδώσουν χαρακτηριστικά, που θα τον κάνουν αντιπαθητικό και, ίσως τρομακτικό. Πάλι δεν τα καταφέρνουν, αφού ο χαρακτήρας του, εκτός από ακίνδυνος μοιάζει με καρικατούρα. Οι γελοίες εκφράσεις, τόνος φωνής, κινησιολογία κτλ. προκαλούν γέλιο. Μάλλον αυτό έγινε φανερό και στους σεναριογράφους που αντί να ξαναγράψουν τον χαρακτήρα του από την αρχή, επέλεξαν να του δώσουν κάποια «περιφερειακά αξεσουάρ» για να τον κάνουν μισητό. Δηλαδή όλως τυχαίως ή σύντροφος του είναι η «the one that got away» του Τόμπι. Οι τεχνικές, που χρησιμοποιούν παραπέμπουν σε μεξικανικό σίριαλ, αφού εκείνος ευθύνεται για το θάνατο του προστατευόμενου-επιστήθιου φίλου του Τόμπι, ενώ ταυτόχρονα ο νεκρός είναι και αδελφός της συντρόφου του Dino.
Julia Maddon
Το πασιφανές love interest του Tobbey. Ένας ρηχότατος χαρακτήρας, που η προσωπικότητα του περιστρέφεται γύρω από την βρετανική προφορά. Θέλοντας να τονίσουν ότι η ταινία περνά σωστά πρότυπα σε ό,τι έχει να κάνει με τις γυναίκες, την κάνουν να μοιάζει με «ξερόλα» που έχει επιφανειακές γνώσεις. Δηλαδή φαίνεται ότι ο μοναδικός της στόχος είναι να εντυπωσιάσει τρίτους (σε αυτή την περίπτωση άνδρες), για να τη λάβουν υπόψιν. Ενώ στην αρχή θα μπορούσαμε να συγχωρήσουμε το κακό σενάριο, η κατάσταση στη συνέχειά επιδεινώνεται. Ειδικότερα, όταν ξεκινά η δράση η προσωπικότητα της κάνει στροφή 180 μοιρών και γίνεται απλή ακόλουθος, από ανεξάρτητη/δυναμική γυναικα που ήταν προηγουμένως. Απογοητευτικός χαρακτήρας που ισοπέδωσε τις αρχικές του προοπτικές.
Anita
Η “the one that got away” του Need for Speed. Σε αυτό το σημείο η ταινία δεν προσπαθεί καν να προωθήσει κάποιο δυναμικό πρότυπο γυναίκας. Η κυρία «Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι», που φυσικά τότε δεν ήταν γνωστή για αυτό το ρόλο, κατάφερε να γίνει ο πιο αδιάφορος χαρακτήρας. Ίσως αυτό έγινε εσκεμμένα για να γίνει εντονότερη η αντίθεση μεταξύ αυτής και της Τζούλια. Έμοιαζε με φάντασμα που απλώς ακολουθούσε το σύντροφο της, χωρίς κάποιο σκοπό. Όταν πέθανε ο αγαπημένος της αδελφός φάνηκε εντελώς αδιάφορη, αν εξαιρέσουμε την κηδεία. Εν ολίγοις μπροστά της η Kristen Steward θα έπρεπε να πάρει Όσκαρ για την εκφραστικότητά της. Βέβαια, αν και έχει όλα αυτά τα μειονεκτήματα, στο τέλος κατάφερε να εξιλεωθεί και έπαιξε τον ρόλο που προοριζόταν για Julia. Συνοπτικά, μόλις έμαθε την αλήθεια αρνήθηκε τον άνδρα της, και ενέργησε εναντίων του, αποδεικνύοντας ότι εκείνη είναι ελάχιστο φεμινιστικό πρότυπο της ταινίας.
Λοιποί χαρακτήρες
Ο Little Pete είναι εκείνος, που πυροδότησε όλα τα γεγονότα της ταινίας. Από την πρώτη στιγμή που αλληλεπιδράσε με τον Τόμπι ήταν φανερό ότι θα πεθάνει. Λειτουργούσε ως comic relief, αλλά δεν χωράει δεύτερος χαρακτήρας τέτοιου είδους στην ταινία και αυτός ήταν ένας από τους λόγους, που ο θάνατος του δεν είχε αντίκτυπο. Στην συνέχεια έχουμε τον Benny, τον Finn και τον Joe που ακολουθούν τα κλισέ πρότυπα κάθε αμερικανικής ταινίας. Ο πρώτος είναι το comic relief που αναφέρθηκε προηγουμένως, τον υποδύεται απροσδόκητα καλά ο Kid Cudi, δεδομένης της πρωτεύουσας ιδιότητας του. Στη συνέχεια έχουμε τον Mister Robot (2015) – Finn ή αλλιώς την περιθωριοποιημένη διάνοια, και τον Joe που αποτελεί τη φωνή της λογικής. Τέλος το ρόλο του «μονάρχη» υποδύεται ο τεράστιος Michael Keaton, που το ταλέντο του έμεινε ανεκμετάλλευτο μέσα από τον καρτουνίστικο χαρακτήρα που του έδωσαν. Με λίγα λόγια, δέχθηκε τη δουλειά για τα χρήματα και αυτό φάνηκε.
Σε γενικές γραμμές
Όπως, έχει αναφερθεί και πιο πάνω δεν υπάρχει ιδιαίτερο αφήγημα στο παιχνίδι ώστε να δικαιολογηθεί η δημιουργία ταινίας. Για αυτό άλλωστε, έχουμε να κάνουμε με ατέλειωτες σκηνές δράσης, με ελάχιστο έως και μηδαμινό διάλογο. Προσωπικά τα συνεχόμενα εφέ ήχου, όπως το γρύλισμα της μηχανής, μου προκάλεσαν πονοκέφαλο και επέλεξα να κάνω fast forward στις περισσότερες σκηνές τέτοιου είδους. Βέβαια αναγνωρίζω ότι είναι προσωπική προτίμηση και για κάποιους ίσως αποτελούν την κρυφή γοητεία της ταινίας. Στα καλά στοιχεία δεν είναι σίγουρα η πλοκή και το σενάριο, όμως τα πλάνα, τα χρώματα και η φωτογραφία είναι πολύ καλά.
Αξίζει να δω το Need for Speed;
Εξαρτάται από τις προθέσεις του κάθε θεατή. Δηλαδή, για να την απολαύσει κανείς σε σοβαρά πλαίσια το Need for Speed πρέπει να καταπιέσει στο υποσυνείδητο του κάθε στοιχείο γούστου και σοβαρότητας. Για να είμαστε ειλικρινείς η ταινία είναι βασισμένη σε παιχνίδι αγώνων, δίχως πλοκή και, για αυτό δεν πρέπει να υπάρχουν απαιτήσεις. Είναι μια καλή ταινία, για να παίζει στο υπόβαθρο ή να θεαθεί με παρέα ως κωμωδία. Αν θέλετε κάτι αντίστοιχο αλλά αξιόλογο υπάρχει το Tokyo Drift. Άρα από εμάς είναι Miss.
To Hit or Miss είναι μια σειρά αφιερωμάτων στην οποία θα εξετάζουμε κατά πόσο παλιές και αγαπημένες (ή και όχι) κινηματογραφικές ή τηλεοπτικές παραγωγές είναι όσο επιτυχημένες όσο νομίζουμε πως είναι. Είναι τελικά ένα πραγματικό διαμάντι ή τα βλέπουμε πάλι όλα μέσα από τα ροζ γυαλάκια της νοσταλγίας;