Ένας από τους πιο περίεργους μύθους ανάμεσα στους διάφορους που θα εξερευνήσουμε στο Rabbit Hole, αφορά τα πολύ γνωστά Pokemon games. Το “σύνδρομο της Lavender Town” έχει κατηγορηθεί για αρκετά αξιοπερίεργα πράγματα ανα τα χρόνια. Τα Pokemon games ήταν πάντα family friendly, οπότε είναι προφανές πως κάτι τόσο αλλόκοτο, θα έξέπλησσε πολλούς.
Περίεργα φαινόμενα σε παιχνίδια Pokemon;
Ο συγκεκριμένος μύθος αναφέρεται στην σειρά παιχνιδιών για το GameΒoy της Nintendo. Συγκεκριμένα, στα πρώτα παιχνίδια της σειράς, Pokemon Red και Blue. Η βασική ιδέα των παιχνιδιών είναι πως ο παίκτης ξεκινά το ταξίδι του για να γίνει ο μεγαλύτερος εκπαιδευτής Pokemon, τα γνωστά μικρά αξιαγάπητα τερατάκια με τις υπερδυνάμεις που έχει δημιουργήσει η GameFreak. Μέσα από όλα τα σκηνικά που εμφανίζονται στην περιοχή του Kanto, όπου το καθένα εμφανίζει την δική του θεματολογία και εν ολίγοις τα δικά του πόκεμον, δεν θα μπορούσε να έλειπε και μια θεματική περιοχή που αναφέρεται σε νεκροταφείο και στα Pokemon φαντάσματα. Η εν λόγω περιοχή είναι η Lavender Town και αποτελεί την βάση του μύθου που θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο.
Από που ξεκίνησε όλο αυτό;
Η ιστορία έχει διάφορες εκδοχές. Μία απο αυτές λέει πως αν ακουγες την μουσική του Lavender Town θα πέθαινες σύντομα και στην πραγματικότητα. Μια άλλη αφηγείται πως100 παιδιά οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία ή είχαν εκτεταμένα περιστατικά αυτοκτονικών τάσεων. Συμπτώματα ναυτίας, ρινική αιμόροή, αγχωτική διαταραχή, μολύνσεις στα αυτιά και εκτεταμένο θυμό, πολλά παράξενα πράγματα, όλα τους το ένα πιο περέιργο από το προηγούμενο. Οι συγκεκριμένες ιστορίες ουσιαστικά ήρθαν στην επιφάνεια από σελίδες όπως το Creepypasta που αναφέρει τα συγκεκριμένα περιστατικά να συμβαίνουν μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού. Προφανώς και έγινε άμεσα αστικός μύθος καθώς και τέτοιες θεματολογίες κινούν την περιέργεια των gamers αλλά και του γενικότερου κοινού. Eιδικά το φανατικό κοινό των Pokemon, εκστασιάστηκε με τις φήμες.
Η μουσική της Lavender Town είχε την χαρακτηριστική 8bit αισθητική που έχουν τα παιχνίδια πόκεμον. Συχνά αναφέρεται πως όποιος άκουγε την μουσική με ακουστικά μετά από λίγο έδειχνε τα προαναφερόμενα συμπτώματα. Δημιουργήθηκε από τον Junichi Masuda και έιχε αρκετά ψηλούς και ενοχλητικούς ήχους κατά την ροή του theme της πόλης. Γενικά η μουσική είναι αυτή που τροφοδότησε τους περισσότερους μύθους σχετικά με την Lavender Town, πράγμα που αυξάνει το μυστήριο της ιστορίας.
Η Lavender Town
Ενώ η γενικότερη αισθητική των παιχνιδιών αφορά έγχρωμα και χαρούμενα σκηνικά με μάχες Pokemon που απλά λυποθυμάνε στην περίπτωση της ήτας, το Lavender Town είναι ένα νεκροταφείο για Pokemon. Ακόμα και οι διαδράσεις με τους NPC είναι τελείως διαφορετικές από ότι συναντάμε στο υπόλοιπο παιχνίδι. Ένας διάλογος αναφέρεται σε ένα άσπρο χέρι που υποτίθεται εμφανίζεται φαίνεται πάνω στον ώμο του πάιχτη. Κάποιος άλλος σχολιάζει τον θάνατο ενός Pokemon και το πόσο στεναχωριούνται τα αγαπημένα μας πλασματάκια. Πέρα από την άχρωμη και ενοχλητική αισθητική της σαν περιεχόμενο είναι αρκετά διαφορετικό από το υπόλοιπο παιχνίδι.
Η ιστορία της πόλης, καθώς κάθε περιοχή στα πόκεμον έιχε και μια ιστορία που ακολουθούσε ο παίκτης, αναφέρεται στον πύργο της περιοχής που στοιχειώνεται από ένα Marowak το οποίο είχε σκοτώσει η Ομάδα Πύραυλος. Ο πύργος είναι γεμάτος από παίκτες που θρηνούν για τα Pokemon τους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι αντίπαλοι που αντιμετωπίζει ο ήρωας στον πύργο, οι οποίοι λένε ασυναρτησίες κατά την διάρκεια της μάχης. Ο πιο περίεργος από όλους έιναι ο διάλογος που ξεκινάει την μάχη με την φράση: “Δώσε μου αίμα”.
Αποδομώντας τον μύθο
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως. Πέρα από τον μεγάλο αριθμό θεωριών που υφίστανται σχετικά με την Lavender Town, υπάρχει ένας ακόμα μεγαλύτερος αριθμός από βίντεο που εκτεταμένα και σε πολύ μεγάλο βάθος διαψεύδουν αυτές τις θεωρίες. Αλλά ας μιλήσουμε λογικά, εξετάζοντας όσα είπαμε ως τώρα.
Ξεπερνώντας την ευκολία που υπάρχει ώστε να δημιουργηθεί ένας αστικός μύθος, πρακτικά δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι όλα αυτά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Έστω ότι όλα αυτά ισχύουν, ο αριθμός των περιστατικών θα έπρεπε να έιναι σαφώς μεγαλύτερος και να έχει δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερες αντιδράσεις από το αγοραστικό κοινό της περιόδου. Ειδικά ένα παιχνίδι εφόσον είχε τέτοιες αντιδράσεις, θα αποσυρόταν και θα υπήρχαν νομικές κυρώσεις. Στην περίπτωση μαζικών αυτοκτονιών για παράδειγμα – η ύπαρξη του οποίου περιστατικού απλά αναφέρεται σε μια σελίδα – θα είχε βουήξει ο τόπος. Πρακτικά, πιο αμφιλεγόμενο ήταν το χρώμα του Jynx.
Έπειτα, όσον αφορά κάποια από τα περιστατικά, είναι πρακτικά εύκολο να πάθει ο οποιοσδήποτε μόλυνση στα αυτιά από πολύωρη χρήση ακουστικών και κακή προσωπική υγιεινή. Οι αγχωτικές διαταραχές μπορεί να προκληθούν από διάφορα γεγονότα ακόμα και να ενεργοποιηθούν από τα μικρότερα ερεθίσματα, όπως ένας ιδιαίτερος διάλογος ή ακόμα και το πολύωρο λιώσιμο πάνω από ένα GameBoy. Ο εκτεταμένος θυμός είναι κάτι που επίσης μπορεί να έχει ερεθίσματα από πολλές συνιστώσες, οι οποίες δεν σχετίζονται καν με το gaming, πόσο μάλλον στην συγκεκριμένη περίπτωση. Το πιο πιθανό από όλα τα συμπτώματα ακόμα και άν ίσχυει στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι οι επιληπτικές κρίσεις. Αλλά αυτό που έχει ξανα συμβεί σε πολλούς gamer οι οποίοι έχουν εκτεθεί σε λάθος επαναλαμβανόμενο φωτισμό.
Άξιο λόγου είναι ότι αναφερόμαστε στα original games που κυκλοφόρησαν, τις Red και Blue. Όντας λάτρης της Ιαπωνικής κουλτούρας και fan των αστικών μύθων, αξίζει να αναφερθεί πως η Ιαπωνία έχει τεράστια ποικιλία σε τέτοιους θρύλους με υπερβολικά ανατριχιαστικό περιεχόμενο. Κάτι τέτοιο πρακτικά είναι αρκετά ελαφρύ σε αντίθεση με άλλους που κυκλοφορούν στην πιάτσα.
Τέλος, η μουσική μπορεί να επηρεάσει ψυχολογικά τον κάθε άνθρωπο με διαφορους τρόπους. Έχει επιβεβαιωμένες επιπτώσεις στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Στην συγκεκριμένη περίπτωση και στην συγκεκριμένη θεματολογία, η μουσική πέρα από την ιδιαίτερη και ελαφρώς ενοχλητική σύνθεση της μπορεί να επιβαρρύνει ψυχολογικά όποιον την ακούει σε επανάληψη για αρκετή ώρα. Πόσο μάλλον να συνδυάζεται και από περίεργα σκηνικά όπως αυτά της Lavender Town. Ειδικότερα οι υψηλές συχνότητες, και προφανώς σε μεγάλη επανάληψη, μπορεί να προκαλέσουν πονοκεφάλους αλλά σίγουρα όχι τάσεις αυτοκτονίας.
The cake is a lie
Για άλλη μια φορά ένας μύθος ασχολείται με περιστατικά ψυχοτικής διαταραχής μέσα από το Gaming με γεγονότα τα οποία δεν είναι βάσιμα και πρακτικά παραμένει .. εε… απλά ένας αστικός θρύλος. Προσωπικά, για την δημιουργία του συγκεκριμένο άρθρου για τουλάχιστον μία ώρα επιδώθηκα στην ακρόαση του theme της Lavender Town και το μόνο που μου προκάλεσε είναι πονοκέφαλος από την ποιότητα της 8bitης μουσικής, ακούγοντας το σε ακουστικά υψηλής ποιότητας. Δεν είναι απίθανο να συνέβη και στους παίκτες οι οποίοι ακούγαν και παίζαν στην Lavender Town από GameBoy και ακουστικά πολύ χαμηλότερης ποιότητας.
Είναι ενδιαφέρον πως για άλλη μια φορά στο gaming σχολιάζονται παρόμοια περιστατικά διαταραχής όπως σε άλλους αστικούς μύθους, το οποίο μπορεί να εμφανιστεί και σε πολλές άλλες πολύωρες ασχολίες. Για άλλη μια φορά, με κριτική σκέψη είναι δυνατή η απομυθοποίηση τέτοιων γεγονότων. Παρόλα αυτά το Lavender Town υπάρχει ακόμα στα original games και παραμένει να ακολουθείται από το φάντασμα ενός αστικού μύθου… ή μήπως όχι;