Banishers Ghosts of New Eden – Review: Ανάμεσα σε ζωή και θάνατο

Το Banishers Ghosts of New Eden δεν είναι ένα από τα παιχνίδια που σκόπευα να παίξω αυτό το μήνα. Αλλά χαίρομαι που το έκανα. Ανάμεσα σε κυκλοφορίες υψηλού βεληνεκούς, όπως το Tekken 8 και το Persona 3 Reload, και ακόμη και με εκπλήξεις όπως το Helldivers 2, δεν είναι πραγματικά ένας τίτλος που ξεχωρίζει αμέσως στο ημερολόγιο. Παρόλα αυτά, γνωρίζοντας ότι η Focus Entertainment βγάζει συνεχώς ποιοτικά παιχνίδια όπως το A Plague Tale: Requiem, που για κάποιο λόγο δεν καταφέρνουν να μείνουν για πολύ στο προσκήνιο, μπήκα στον πειρασμό να του δώσω μια ευκαιρία.

Είναι το Banishers Ghosts of New Eden το τέλειο παιχνίδι; Κάθε άλλο. Το Banishers έχει πολλές σπουδαίες ιδέες και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το στούντιο DON’T NOD έχει βάλει πολλή δουλειά σε αυτό το έργο. Ωστόσο, εξακολουθεί να μην πείθει στους πιο κρίσιμους τομείς της εμπειρίας, και εξαιτίας αυτού ακόμα και οι πτυχές του παιχνιδιού που είναι καλές, καταρρέουν γρήγορα. Ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό:

TL;DR

Το Banishers Ghosts of New Eden είναι εύκολο να σου αρέσει λίγο, αλλά δύσκολο να σου αρέσει πολύ. Τικάρει όλα τα προαιρετικά κουτάκια προσφέροντας μια ωραία ιστορία, υπέροχα γραφικά και ακόμα καλύτερο voice acting, αλλά αποτυγχάνει να εντυπωσιάσει εκεί που πραγματικά έχει σημασία.

Όλες οι εικόνες σε αυτό το άρθρο είναι screenshots από την έκδοση του Banishers Ghosts of New Eden για το PlayStation 5.

Banishers Ghosts of New Eden: Πλοκή

Η πλοκή του Banishers Ghosts of New Eden έχει πολύ ενδιαφέρον και είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τον οποίο αξίζει να δώσεις μια ευκαιρία σε αυτόν τον τίτλο. Η αφήγηση κυλάει ομαλά, η υπόθεση είναι συναρπαστική ειδικά αν σας αρέσουν τα παιχνίδια τρόμου και υπάρχει ένα αξιοπρεπές world building μέσα από τις side missions που σε αναγκάζει το παιχνίδι να ολοκληρώσεις για να προχωρήσεις στην κύρια ιστορία.

Banishers σε έναν στοιχειωμένο κόσμο

Το Banishers Ghosts of New Eden διαδραματίζεται σε έναν κόσμο όπου τα φαντάσματα οργιάζουν ανεξέλεγκτα και βασανίζουν τους ανθρώπους που στοιχειώνουν. Οι Banishers αναλαμβάνουν το ρόλο των Ghostbusters του 17ου αιώνα, ο οποίος πρέπει να διερευνήσει τι είναι αυτό που κρατάει το κάθε φάντασμα δεμένο με τον κόσμο των ζωντανών και να κόψει τους δεσμούς αυτούς, επιτρέποντάς του να αναπαυθεί εν ειρήνη, ή μερικές φορές να το εξορκίσει με τη βία, διώκοντας το από τον κόσμο των ζωντανών. Οι νεκροί δεν έχουν δουλειά με τους ζωντανούς.

Η Antea και ο Red είναι ένα ζευγάρι Banishers που ξεκινούν για μια αποστολή στη μικρή πόλη New Eden, αφού λαμβάνουν ένα σήμα κινδύνου από έναν από τους στενούς τους φίλους. Μετά από ένα μακρύ ταξίδι, φτάνουν στη μέχρι πρότινος ζεστή και φιλόξενη New Eden για να διαπιστώσουν ότι η πόλη κρατείται όμηρος από ένα από τα πιο μυθικά πνεύματα που υπάρχουν: έναν Εφιάλτη. Οι Εφιάλτες, όπως υποδηλώνει και το όνομά τους, τρομοκρατούν τους ανθρώπους στον ύπνο τους, οδηγώντας τους σιγά σιγά στην τρέλα. Η δύναμή τους είναι τόσο μεγάλη που επηρεάζουν ακόμα και τον καιρό, ενώ προσελκύουν μικρότερα φαντάσματα και δαίμονες προς αυτά. “Οι μεγαλύτερες αδικίες είναι αυτές που δημιουργούν τα πιο εκδικητικά πνεύματα” και γι’ αυτό οι banishers μας θα πρέπει να ερευνήσουν τον πραγματικό λόγο πίσω από την στοιχειωμένη πόλη.

Ωστόσο, ακόμη και οι Banishers μας υποτιμούν την απειλή που μπορεί να αποτελέσει ο Εφιάλτης. Στην πρώτη τους συνάντηση με το δαιμονικό πνεύμα, η Antea σκοτώνεται και ο Red πέφτει από έναν γκρεμό στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, καταφέρνοντας με δυσκολία να μείνει ζωντανός. Μόλις ο Red ανακτήσει τις αισθήσεις του και αρχίσει να κατευθύνεται ξανά προς την New Eden, ορκισμένος να πάρει εκδίκηση για τον θάνατο της αγαπημένης του, έρχεται αντιμέτωπος με το φάντασμα της Antea, η οποία εξακολουθεί να είναι δεμένη με τον κόσμο των ζωντανών μιας και ο Εφιάλτης κρατάει το σώμα της όμηρο στην πόλη. Τώρα, εδώ είναι που τα πράγματα γίνονται ιδιαίτερα ενδιαφέροντα: οι banishers γνωρίζουν σε κάποιες τεχνικές οι οποίες αν και ταμπού μπορούν να αναστήσουν ένα φάντασμα, θυσιάζοντας άλλων στοιχειωμένων ανθρώπων. Αυτό βάζει τον Red σε ένα ηθικό σταυροδρόμι: να ανακτήσει το σώμα της Antea για να τη βοηθήσει να βρει την αιώνια ανάπαυση ή να περπατήσει ένα αιματοβαμμένο μονοπάτι για να αναστήσει την αγαπημένη του;

Το φάντασμα μιας σχέσης

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές αυτής της ιστορίας είναι η δυναμική μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών. Η Antea είναι η μέντορας που ερωτεύεται τον Red, τον μαθητή της. Εκείνη παρουσιάζεται ήρεμη και ψύχραιμη, ενώ ο Ρεντ έχει χιούμορ και μπαίνει στη μάχη χωρίς δεύτερη σκέψη. Μου άρεσαν πραγματικά οι αλληλεπιδράσεις τους. Σίγουρα βοηθάει το γεγονός ότι και οι δύο VAs δίνουν μια εξαιρετική ερμηνεία.

Οι περισσότερες ρομαντικές ιστορίες ακολουθούν το “μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος”, αλλά όχι αυτή. Η Antea συνεχίζει να συνοδεύει τον Red ακόμα και στο θάνατο, αλλά τώρα είναι ένα φάντασμα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Βλέπουμε σιγά-σιγά την ηθική πυξίδα και των δύο χαρακτήρων να αρχίζει να ταλανίζεται καθώς μπαίνουν στη θέση των ανθρώπων που αρχικά έκριναν επειδή έκαναν κακό στους άλλους, μόνο και μόνο για να προσκολληθούν για λίγο ακόμα στα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αλλά τώρα, θα βαδίσουν στον ίδιο δρόμο; Η επιλογή επαφίεται τελικά στον παίκτη.

Αργά και μεθοδικά story beats

Ο ρυθμός αυτής της ιστορίας είναι κάπως αργός. Παρόλο που ο κόσμος είναι οικοδομημένοος με βάση open-world αρχές και είστε ελεύθεροι να περιπλανηθείτε στο χάρτη όπως θέλετε, το μεγαλύτερο μέρος της εξέλιξης της ιστορίας είναι γραμμικό. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό, για να είμαι ειλικρινής το προτιμώ μάλιστα. Συνήθως έχεις μόνο ένα objective να ακολουθήσεις, ενώ ακόμη και αν υπάρχουν πολλαπλά objectives, είναι κυρίως busy work μέχρι να φτάσεις στο επόμενο κομμάτι της ιστορίας. Και αυτό είναι που θα έπρεπε να κρατάει τον ρυθμό γοργό, αλλά αυτό που πραγματικά κάνει είναι να παρατείνει την αναμονή μέχρι το επόμενο story beat. Μπορείς να αφιερώσεις λίγο χρόνο και να απολαύσεις τη σχέση μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών, αλλά ο ρυθμός γενικά δεν έχει το kick που έχουμε συνηθίσει από τα κλασικά DON’T NOD όπως το Life is Strange και το προσωπικό μου αγαπημένο, Tell Me Why.

Banishers Ghosts of New Eden: Gameplay

Το gameplay είναι αναμφισβήτητα η make-or-break πτυχή κάθε game. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να σπρώξουμε “κάτω από το χαλί” αν ο κορμός του gmae είναι ένα καλό gameplay loop. Τόσο η ιστορία όσο και η παρουσίαση τείνουν να παίρνουν τη θέση του συνοδηγού, ανεξάρτητα από το πόσο καλές μπορεί να είναι. Δυστυχώς για το Banishers Ghosts of New Eden, το gameplay είναι η πιο αδύναμη πτυχή του. Και είναι επίσης το σημείο όπου το παιχνίδι αρχίζει να καταρρέει.

Hurts Itself in its Confusion

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με το gameplay loop είναι φυσικά το combat. Ως επί το πλείστον, πρόκειται για ένα σύστημα δυο κουμπιών, όπου απλά χτυπάς το δεξί bumper και το δεξί trigger για να επιτεθεις στους εχθρούς. Μπορείς να το αλλάξεις λίγο περιστάσεις χρησιμοποιώντας την spiritual μορφή της Antea για να κάνεις επιπλέον damage στα wraiths, αλλά αυτό περιορίζεται στο να πατάς περιστασιακά το Δ/Y μία φορά κάθε λίγα λεπτά και μετά να επιστρέφεις στα δυο γνώριμα κουμπιά. Δεν υπάρχει επίσης καμία αίσθηση progression της δύναμης των χαρακτήρων σε αυτό το παιχνίδι. Είναι δύσκολο να νιώσεις ότι γίνεσαι πραγματικά πιο δυνατός προχορώντας, πέρα από το ξεκλείδωμα μερικών skills που ενεργοποιούνται μόνο όταν κάνεις τα πιο barebones combos. Τα πάντα που αφορούν το combat μοιάζουν επιφανειακού επιπέδου, και η περιορισμένη ποικιλία εχθρών σίγουρα δεν βοηθάει, αλλά δε θα σταθώ ιδιαίτερα σε αυτό, καθώς το Banishers δεν είναι ένα παιχνίδι μεγάλης διάρκειας.

Η κάμερα στο Banishers Ghosts of New Eden προσφέρει ένα επιπλέον επίπεδο δυσκολίας στο combat. Σε μάχες με πολλούς εχθρούς, όπου τείνουν να σε περικυκλώνουν, έπιασα τον εαυτό μου να παλεύει συνεχώς με τις γωνίες της κάμερας, καθώς η κάμερα έπεφτε πάνω σε έδαφος και εχθρούς ή απλά δυσκολευόταν να ακολουθήσει τον Red όταν χρησιμοποιούσα το dash. Συνολικά, δεν ήταν και η καλύτερη εμπειρία.

Φως στο τέλος του τούνελ

Φυσικά, δεν είναι πως δεν υπάρχουν κάποια λαμπρά σημεία στο gameplay. Αυτό το παιχνίδι σου δίνει πραγματικά τη δύναμη της επιλογής, την επιλογή να επηρεάσεις τις ζωές άλλων ανθρώπων από μια θέση εξουσίας, η οποία είναι ένας ενδιαφέρων μηχανισμός. Η ηθική πίσω από αυτό το σύστημα δεν είναι μόνο ένας μηχανισμός παιχνιδιού, αλλά λαμβάνει επίσης υπόψη την ηθική πυξίδα του παίκτη. Είσαι διατεθειμένος να καταστρέψεις τις ζωές άλλων ανθρώπων για να φέρεις πίσω την αγαπημένους σου;

Επίσης, ένας άλλος ενδιαφέρων μηχανισμός είναι τα investigations. Όλες οι “side” αποστολές σε αυτό το παιχνίδι αντιμετωπίζονται σαν υποθέσεις που πρέπει να ερευνήσεις και να επιλύσεις. Για να βρεις τα φαντάσματα, πρέπει να κάνεις ερωτήσεις, να καταλήξεις σε συμπεράσματα και στη συνέχεια να κάνεις μια επιλογή. Αλλά δυστυχώς, αυτά τα συμπεράσματα βγαίνουν αυτόματα μόλις συγκεντρώσεις όλα τα στοιχεία και τις πληροφορίες για τους ανθρώπους που ερευνάς. Εχουμε συνηθίσει σε καλύτερα problem solving mini-games από την DON’T NOD.

Ένα open-world με περιορισμένους λόγους να τον εξερευνήσεις

Το Banishers Ghosts of New Eden έχει μια “open-world αλλά όχι ακριβώς” προσέγγιση του κόσμου του παιχνιδιού. Υπάρχει ένας ανοιχτός χάρτης για να εξερευνήσεις, σε ορισμένα σημεία, αλλά η εξερεύνηση δεν ενθαρρύνεται ποτέ και, ακόμα χειρότερα, δεν επιβραβεύεται. Οι δραστηριότητες και τα open-world events επίσης αγνοούνταο. Όταν συναντάς κάποιον και ξεκινάς ένα side quest, αυτό συμβαίνει επειδή είναι έτσι σεναριακά σχεδιασμένο, δεν “πέφτεις” πραγματικά πάνω σε κάποιον χαρακτήρα. Και για μένα, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό, θα προτιμούσα πολύ η ιστορία να είναι γραμμική γιατί θα ταίριαζε απόλυτα με την πλοκή αυτού του παιχνιδιού. Αλλά αν ο σκοπός είναι ο παίκτης να έχει περιορισμένη αλληλεπίδραση με τον κόσμο, τότε για ποιον λόγο να σχεδιάσεις ένα open-world;

Και δυστυχώς, δεν είναι ότι ο χρόνος για εξερεύνηση στο Banishers Ghosts of New Eden ανταμείβει. Οι μόνες ανταμοιβές που μπορείς να πάρεις από την εξερεύνηση είναι περιορισμένο lore και υλικά για να αναβαθμίσις τα όπλα και το armor σου. Αφού συναντήσεις την Antea ως φάντασμα, μπορείς να χρησιμοποιήσεις την όρασή της για να δεις τα σημάδια που αφήνουν τα φαντάσματα στον πραγματικό κόσμο (αναρωτιέμαι πώς τους ήρθε αυτή η ιδέα). Αλλά αυτή η ικανότητα χρησιμοποιείται πολύ αραιά, μόνο για να ξεπεράσεις τα εμπόδια που βρίσκονται στο διάβα σου κατά την διάρκεια του ταξιδιού, να μαζέψεις resources και σε κάποια story beats. Υπάρχει πολύ περιορισμένη δημιουργικότητα εδώ, που έρχεται σε σύγκρουση με το πόσο δημιουργική είναι η ιστορία. Τουλάχιστον ο κόσμος είναι καταπληκτικός οπτικά, οπότε δεν είναι όλα λάθος.

Banishers Ghosts of New Eden: Παρουσίαση

Πέρα από τα προβλήματα στο gameplay, η παρουσίαση του Banishers Ghosts of New Eden είναι εξαιρετική σε όλους τους τομείς, έχοντας μια μουντή αλλά συνάμα ρεαλιστική αισθητική που όμοια τους έχουμε να δούμε καιρό, καθώς και εκπλητικές ερμηνείες από τους δύο πρωταγωνιστικούς voice actors.

Μουντό, μα ρεαλιστικό

Ειλικρινά, δεν υπάρχουν πολλά να πω για τα γραφικά αυτού του παιχνιδιού που δεν θα δείτε στις εικόνες αυτού του άρθρου, νομίζω ότι τα screencaps μιλούν από μόνες τους. Το Banishers Ghosts of New Eden σίγουρα είναι εντυπωσιακό. Έχει μια γοητευτική αισθητική, στο ίδιο επίπεδο με αυτό που έχουμε συνηθίσει από το είδος του light horror, αλλά και ένα βήμα πάνω από αυτό σε ποιότητα παραγωγής. Πρόκειται για ένα παιχνίδι ΑΑ, αλλά σίγουρα μοιάζει με big budget κυκλοφορία.

Τα animations είναι απίστευτα smooth είτε σε performance mode είτε σε quality mode και η DON’T NOD έχει σίγουρα ρίξει πολλή αγάπη σε αυτό το παιχνίδι, όπως γίνεται εμφανές από τα backgrounds, με εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους που δίνουν αυτή την αίσθηση άνεσης και τρόμου ταυτόχρονα. Κάθε screenshot από αυτό το παιχνίδι θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί ως wallpaper, και αυτό λέει πολλά.

Αν έχω ένα μικρό παράπονο σχετικά με την οπτική παρουσίαση στο Banishers Ghosts of New Eden, αυτό είναι ότι οι κινήσεις του στόματος των χαρακτήρων δεν ταιριάζουν με το voice over. Είναι απλώς τυχαίες κινήσεις του στόματος που το κάνουν να μοιαζε περισσότερο με αργεντίνικο σήριαλ παρά με παιχνίδι τρόμου/περιπέτειας. Και είναι κρίμα γιατί η φωνητική δουλειά είναι άψογη.

Ένα στοιχειωμένο soundscape

H DON’T NOD είναι γνωστή για το εξαιρετικό casting στα games της, οπότε αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, αλλά το voice acting είναι πραγματικά αξιοσημείωτο στο Banishers Ghosts of New Eden. Ο Russ Bain και η Amaka Okafor κάνουν φανταστική δουλειά ως Red και Antea αντίστοιχα. Η βαριά σκωτσέζικη προφορά του Red αναμειγμένη με την αφροαμερικανική της Antea κάνει θαύματα για τη δημιουργία ενός κόσμου που μοιάζει τόσο ποικιλόμορφος όσο και ο πραγματικός. Για ένα παιχνίδι του οποίου η ιστορία βασίζεται στους χαρακτήρες του, η σπουδαία δουλειά των VA είναι ζωτικής σημασίας και το Banishers σίγουρα τα καταφέρνει εξαίσια εδώ.

Αλλά και το ηχοτοπίο του Banishers Ghosts of New Eden σαν σύνολό είναι επίσης εξαιρετικό. Υπάρχουν πολλοί ambient ήχοι που παίζουν ρόλο στο χτίσιμο της έντασης κατά τη διάρκεια της μάχης και συμβάλλουν στη δημιουργία μιας απόκοσμης ατμόσφαιρας κατά τη διάρκεια των ερευνών. Η μουσική είναι επίσης φοβερή και χρησιμοποιείται επιδέξια, αλλά η απουσία ενός soundtrack DLC, ακόμα και στο Collector’s Edition είναι άξια απορίας.

Banishers Ghosts of New Eden: Συμπέρασμα

Το Banishers Ghosts of New Eden είναι ένα ωραίο story-driven game εκ πρώτης όψεως. Έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία, εξαιρετική οπτική παρουσίαση, πιάνει την σωστή ατμόσφαιρα και δυο απίστευτες ερμηνείες. Ωστόσο, όλα καταρρέουν γρήγορα αν αρχίσεις να παρατηρείς τις ρωγμές στο gameplay και τον ρυθμό της ιστορίας. Η DON’T NOD έχει ενδιαφέρουσες ιδέες στο συγκεκριμένο game, αλλά δυσκολεύεται στην εκτέλεση. Μπορώ να είμαι πολύ επιεικής όταν ένας developer “δεν τα καταφέρνουν τέλεια”, αλλά είναι δύσκολο να δικαιολογήσω το κόστος των 60€ για το Banishers Ghosts of New Eden, όταν τόσα πολλά παιχνίδια που κυκλοφόρησαν τον ίδιο μήνα αποτελούν ένα πιο ολοκληρωμένο πακέτο.

Μου άρεσε όμως το Banishers Ghosts of New Eden; Ναι, αρκετά μάλιστα. Παρά τις ελλείψεις του, εξακολουθεί να είναι ένα παιχνίδι που θα συνιστούσα σε έκπτωση, ειδικά σε όσους αρέσουν τα story-driven experiences, όπου η επιλογές σου μπορεί να επηρεάσουν την έκβαση της ιστορίας (ως ένα σημείο φυσικά). Αν σου άρεσαν οι προηγούμενοι τίτλοι της DON’T NOD, τότε αναμφίβολα μπορείς να βρεις μια θέση στην καρδιά σου για το Banishers Ghosts of New Eden, καθώς προσπαθεί να πάρει αυτό που ήδη λειτουργεί εδώ και χρόνια για την DON’T NOD και να αλλάξει λίγο την συνταγή. Δεν λειτουργούν όλα, αλλά πρέπει πρώτα να αποτύχεις για να το πετύχεις. Ανυπομονώ να δω τι ετοιμάζουν τα μαυλά της DON’T NOD στη συνέχεια και ελπίζω πραγματικά να καταφέρουν να βρουν ξανά επιτυχία στο mainstream, όπως με το Life is Strange.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την Focus Entertainment και τον Όμιλο AVE για το review copy που χρησιμοποιήσαμε.