Marvel’s Spider-Man 2 – Review: Friendly Neighborhood Αριστούργημα

Έχοντας καταναλώσει μια γιγαντιαία ποσότητα superhero content κατά την τελευταία δεκαετία (και βάλε), νομίζω μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι το κοινό έχει αρχίσει να κουράζεται με τους σούπερ ήρωες – κάτι που επιβεβαίνεται από την απόδοση των τελευταίων ταινιών της Marvel στο Box Office (πλην μερικών λαμπρών εξαιρουμένων). Ωστόσο, δε μπορώ να κρύψω ότι ήμουν εξαιρετικά ενθουσιασμένος για το Spider-Man 2 της Insomniac από την στιγμή που είδα τον Kraven στο πρώτο trailer. Λίγο το γεγονός ότι ο Spider-Man είναι ο αγαπημένος μου super hero, λίγο το ότι ο Miles Morales είναι ο πιο in-tune χαρακτήρας με άτομα της γενιάς μου… δεν χρειάστηκαν πολλά για την PlayStation να με πείσει να επενδύσω τον χρόνο μου στον συγκεκριμένο τίτλο.

Κακά τα ψέματα για τους φίλους της Microsoft, η PlayStation ξέρει να φτιάχνει καλά videogames. Όλες οι τελευταίες αποκλειστικότητες έχουν αποδειχθεί τεράστιες επιτυχίες, και δικαιολογημένα μάλιστα. Παρά το γεγονός ότι η gaming βιομηχανία οδεύει (αν δεν βρίσκεται ήδη) προς την φάση μαζικής παραγωγής περιεχομένου που προορίζεται για μαζική κατανάλωση: όπως ακριβώς όλες οι σειρές του Netflix. Αυτό συνεπάγεται ότι το κοινό βομβαρδίζεται από blockbuster κυκλοφορίες σε μικρό χρονικό διάστημα, οι οποίες στην πραγματικότητα είναι, ως επι το πλείστο, μέτριες σε ποιότητα. Κι όμως, τα games των PlayStation Studios απέχουν πολύ από αυτή την κουλτούρα. Σίγουρα, είναι blockbusters με όλη την έννοια της λέξης: έχουν τεράστια budgets και είναι ότι πιο κοντινό στο Hollywood για games. Αλλά όσο μεγάλο κι αν είναι το hype, όσο γιγαντιαίο κι αν είναι το marketing budget τους, ποτέ δεν πέφτουν εκτός προδοκιών. Το Spider-Man 2 αποτελεί εξαιρετικό παράδειγμα, μιας και κυκλοφορεί στην κορύφωση του superhero fatigue και στην πιο busy περίοδο (από άποψης gaming κυκλοφοριών) των τελευταίων ετών.

TL;DR

To Marvel’s Spider-Man 2 είναι η Insomniac στα καλύτερα της, ένας τίτλος που δεν αφήνει εμφανή περιθώρια βελτίωσης. Είναι οπτικά φαντασμαγορικό, αφηγείται μια ιστορία που σε κρατά καθηλωμένο από την αρχή ως το τέλος και επεκτείνει ένα ήδη επαρκές gameplay loop. Μια εμπειρία που σίγουρα θα εκτιμήσει οποισδήποτε fan του χαρακτήρα.

Όλες οι εικόνες σε αυτό το άρθρο αποτελούν in-game screencaps από το Marvel’s Spider-Man 2 στο PlayStation 5.

Marvel’s Spider-Man 2: Παρουσίαση

Φαντάζομαι κανείς δεν θα εκπλαγεί να μάθει ότι το Spider-Man 2 είναι φαντασμαγορικό, ένα πραγματικά πανέμορφο παιχνίδι. Αλλά αυτό από μόνο του, δεν λέει και πολλά πλέον. Το 2023 μας έχει συνηθίσει σε εξαιρετικά όμορφα παιχνίδια, μερικά κυκλοφόρησαν ακόμη και την ίδια βδομάδα με το συγκεκριμένο: case in point Alan Wake II και Lords of the Fallen. Ωστόσο, το Spider-Man 2 είναι game που βασίζεται σε comic book stories. Η μεταφορά αυτών των ιστοριών σε άλλου είδους media δεν είναι και η πιο εύκολη υπόθεηση, όχι μόνο από την αφηγηματική πλευρά αλλά και από την σκηνοθετική. Με την Insomniac στο τιμόνι όμως, μπορώ να σας επιβεβαιώσω πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

Bigger, faster, πιο New Yorkian

Obligatory reference, σε περίπτωση που μενετε κάτω από κάποια πέτρα (δηλαδή δεν έχετε TikTok). Από το Spider-Man (PS4) κιόλας, η Insomniac είχε κάνει φανταστική δουλειά δημιουργώντας μια ρεαλιστικότατη απεικόνιση της Νέας Υόρκης. Ωστόσο, στα προηγούμενα δύο παιχνίδια της σειράς ο χάρτης περιοριζόταν μόνο στην νήσο του Μαχνάτταν. Στο Spider-Man 2, o χάρτης είναι σχεδόν ο διπλάσιος, μιας και έχουν προστεθεί τα προάστια Brooklyn και Queens. Πλέον εντός του παιχνιδιού βλέπουμε και περνάμε από ιστορικά αξιοθέατα όπως η Γέφυρα του Brooklyn και το Coney Island (και είναι όσο παράνοια όσο και στην πραγματικότητα).

Halloween α λα New York City

Η Νέα Υόρκη είναι πραγματικά μια μοναδική τοποθεσία για οποιοδήποτε game, και άμεσα σου προκαλεί δέος. Αν και συνεχίζω να πιστεύω ότι τίποτα δεν θα ξεπεράσει την χιονισμένη, Χριστουγεννιάτικη Νέα Υόρκη που είδαμε στο Miles Morales, το Spider-Man 2 φέρνει στο τραπέζι μια δυστοπική απεικόνιση της πόλης, την οποία σίγουρα θα εκτιμήσουν όσοι έχουν παίξει το Web of Shadows. Σίγουρα, δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί, αλλά κάνει το Spider-Man 2 ιδιαίτερα αξιομνημόνευτο από το θέμα της αισθητικής.

Empire State of Graphics

Δεν μπορώ σε λίγες παραγράφους μόνο να εκθειάσω επαρκώς την εξαιρετική δουλειά έχει κάνει η Insomniac στον συγκεκριμένο τίτλο. Η πόλη είναι μόνο ένα από τα πολλά μέρη που συνθέτουν την φαντασμαγορική παρουσίαση και αν είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι αυτό που θα προσέξουν οι περισσότεροι παίχτες. Για καλή τύχη όσων είναι εδώ για το θέαμα, το Spider-Man 2 έχει πολλά κόλπα που θα κάνουν τα μάτια σας χαρούμενα. Όπως μας έχουν συνηθίσει τα PlayStation Studios, όλα τα cinematics παράγονται από εντός του παιχνιδιού (in-engine), κάτι που πραγματικά βοηθάει στο immersion. Από την δράση στην πλοκή, χωρίς διακοπή. Η Νέα Υόρκη είναι μια μεγάλη πόλη, και στο Spider-Man 2 κρύβει κάτι καινούριο πίσω από κάθε γωνιά. Δεν μιλάω για side-quests αλλά για την όχι-και-τόσο-κρυμμένη γοητεία της πόλης, από τα graffiti στα εγκαταλελειμμένα κτήρια μέχρι τις παραξενιές των κατοίκων της.

Η από λεπτό-σε-λεπτό οπτική παρουσίαση είναι κι αυτή εξαιρετική. Ξεκινώντας από τις στολές και μόνο, εύκολα μπορεί κανείς να διακρίνει την υψηλότερη ποιότητα στις λεπτομέρειες. Το Spider-Man PS4 έθεσε γερές βάσεις για την απεικόνιση του κόσμου, και με το Spider-Man 2, η Insomniac επενδύει στο χτίσιμο ενός λεπτομερέστερου spider-verse, δίχως απαραίτητα να παίρνει έτοιμα πράγματα από τις comic και cinematic πτυχές της Marvel. Σε αυτό το σημείο φαντάζομαι είναι εμφανής η διάκριση το Marvel Game Universe ως ένα ξεχωριστό σύμπαν με τους δικούς του κανόνες. Η απεικόνιση του Kraven τον κάνει σίγουρα πιο αξιομνημόνευτο από τους περισσότερους εχθρούς των προηγούμενων δύο τίτλων της σειράς, και ακόμη και ο Kraven μοιαζει “λίγος” μπροστά στο Venom. Προσωπικά, βρήκα την αναπαράσταση του Symbiote στο Spider-Man 2 να είναι σκαλιά πάνω από την απεικόνιση του αντίστοιχου στοιχείου/χαρακτήρα σε οποιοδήποτε άλλο μέσο εως τώρα. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο Venom πραγματικά διψά για αίμα, και φαίνεται.

Ταυτόχρονα, λάτρεψα τον τρόπο με τον οποίο τα γεγονότα της πλοκής αποτυπώνονται πάνω στον in-game κόσμο. Από τις εμφανισιακές αλλαγές των χαρακτήρων στο διάστημα που διαμεσολάβησε ανάμεσα στο Miles Morales και το Spider-Man 2, έως την εξάπλωση του Venom σε όλη την πόλη και τα scripted open-world events, όλα μαζί πλέκουν ένα πολυσύνθετο θέαμα το οποίο ακόμα και στις 25 ώρες που μου πήρε να τελειώσω το μεγαλύτερο μέρος των missions, δεν βαρέθηκα ούτε λεπτό.

Optimized to Perfection

Η οπτική ομορφιά είναι η μισή αρχοντιά όπως λένε και στο χωριό μου. Τι να το κάνεις ένα όμορφο παιχνίδι, αν δεν τρέχει καλά; Σε αντίθεση με τα περισσότερα πρόσφατα releases, το Spider-Man 2 τρέχει εξαιρετικά. Υπάρχουν δύο modes γραφικών: Fidelity και Performance. Το Fidelity στοχεύει Native 4K και 30fps, ενώ το Performance παίζει ανάμεσα σε 1080p και 1440p όσον αφορά το rendering resolution και ρυθμό 60fps. Αν παίζετε σε τηλεόραση ή monitor που υποστηρίζει ρυθμό ανανέωσης 120Hz, τότε μπορείτε να σπρώξετε λίγο ακόμα το σύστημα μέσω μιας πρόσθετης ρύθμισης, που ανεβάζει το Fidelity mode στα 40fps και το Performance στα 120fps. Υπάρχει επίσης υποστήριξη για VRR frame smoothing που εξαλείφει το screen tearing χωρίς την χρήση πρόσθετης τεχνολογίας όπως το FreeSync.

Αυτό που πραγματικά θεωρώ αξιοσημείωτο, ωστόσο, είναι οι αμελητέες οπτικές διαφορές ανάμεσα στα δύο modes γραφικών. Το Performance mode φαίνεται επίσης να χρησιμοποιεί ray-tracing, το οποίο ακόμα κι αν είναι σε μειωμένο βαθμό συνεχίζει να βρίσκεται εκεί. Το μόνο που αλλάζει σε μεγάλο βαθμό είναι ο αριθμός των NPCs που παράγει το παιχνίδι στους δρόμους της πόλης, δίχως αυτό να επηρεάζει τα in-game events. Παρόλα αυτά, κάνει την πόλη να μοιάζει κάπως άδεια.

Προσωπικά, έπαιξα σχεδόν εξολοκλήρου το Spider-Man 2 σε Fidelity mode, με τα 120Hz mode και VRR smoothing ενεργοποιημένα. Ελάχιστα ήταν τα frame drops που παρατήρησα, κι αυτά μόνο όταν υπήρχαν πολλοί εχθροί στην οθόνη ή γύρω από τον χαρακτήρα. Εξαιρετικά smooth εμπειρία.

Marvel’s Spider-Man 2: Πλοκή

Η πλοκή είναι το σημείο στο οποίο το Spider-Man 2 εμφανίζει ένα πραγματικά μεγάλο βήμα μπροστά, συγκριτικά με τους Spider-Man (PS4) και Miles Morales. Ας είμαστε ειλικρινείς, η ιστορία δεν ήταν το δυνατότερο χαρτί κανενός από τους δύο προηγούμενους τίτλους. Από την άλλη, πιστεύω ακράδαντα ότι η ιστορία που αφηγείται η Insomniac στο Spider-Man 2 είναι το δυνατότηερο χαρτί του τίτλου.

Το συγκεκριμένο άρθρο δεν περιέχει spoilers για την πλοκή του Marvel’s Spider-Man 2.
Περιέχει όμως spoilers για την πλοκή του Marvel’s Spider-Man και Marvel’s Spider-Man: Miles Morales.

Μια ιστορία σε δύο διαφορετικά επίπεδα

Στους προηγούμενους τίτλους, γνωρίσαμε τους πρωταγωνιστές και εξοικειωθήκαμε με την απεικόνιση τους στο σύμπαν της Insomniac. Μην ξεγελιέστε από το νούμερο, το Spider-Man 2 είναι στην ουσία το τρίτο κεφάλαιο της σειράς αυτής. Και ως γνωστόν, είναι πάντα στο τρίτο κεφάλαιο όπου οι χαρακτήρες μας έροχονται αντιμέτωποι με κάποια σοβαρή κρίση στη ζωή τους.

Τo Spider-Man 2 διαδραματίζεται 6 μήνες μετά τα γεγονότα του Miles Morales. Η ζωή έχει προχωρήσει αλλά τόσο ο Peter, όσο και ο Miles, δεν έχουν καταφέρει ακόμη να διευθετήσουν μέσα τους τα γεγονότα των προηγούμενων μηνών. Ο Peter δεν έχει αποδεχθεί ακόμα τον θάνατο της May και ο Miles δυσκολεύεται να κατευνάσει την οργή του για τον άδικο χαμό του πατέρα του στα χέρια του Mr. Negative. Οι δύο πρωταγωνιστές χρηισμοποιούν το κοινό τους χόμπι ως ένα μέσο αποσύνδεσης από την πραγματικότητα, που τους επιτρέπει να ασχοληθούν με πιο “σοβαρά πράγματα” από το τραύμα που κουβαλάνε μέσα τους. Έρχεται όμως η στιγμή που και οι δυο συνειδητοποιούν ότι ο Spider-Man στέκεται εμπόδιο σε οποιαδήποτε πρόοδο προσπαθούν να σημειώσουν σε άλλες πτυχές της ζωής τους. Ο τρόπος με τον οποίο η Insomniac παρουσιάζει την εσωτερική πάλη ανάμεσα σε Peter/Miles και Spider-Man είναι αριστουργηματικός, δείχνοντας όχι μόνο πως η έντονη αίσθηση καθήκοντος βλάπτει ορισμένες φορές τους ίδιους, αλλά κυρίως τον κοινωνικό τους περίγυρο.

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι αυτό είναι ένα super hero game, οπότε χρειαζόμαστε και μερικούς super villains για να πολεμήσουμε. Και το Spider-Man 2 έχει ίσως τους καλύτερους super villains. Ο Kraven είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες στο spider-verse και τον έχουμε δει σε ελάχιστες ιστορίες εκτός των comics. Όλα ξεκινούν όταν ο γιγαντιαίος αυτός κύριος (και ο προσωπικός του στρατός) αποφασίζουν να μεταναστεύσουν στην Νέα Υόρκη, ψάχνοντας νέα θηράματα. Αφού επιτεθούν στην φυλακή υψίστης ασφαλείας της, ο Kraven ξαμολά όλους τους villains που είχε χώσει ο Spidey στη στενή τον προηγούμενο καιρό με σκοπό να βρει κάποιον αντάξιο του.

Την ίδια στιγμή, επιστρέφει στην Νέα Υόρκη ο Harry Osborne, ο αγαπημένος παιδικός φίλος του Peter και της MJ. Στο προηγούμενο παιχνίδι, εξηγείται ότι ο Harry έλειπε για πολυετές ταξίδι στην Ευρώπη μετά τον θάνατο της μητέρας του. Μόνο που αντί για την Ευρώπη το ταξίδι ήταν σε μια δεξαμενή κρυογένεσης. Ο Harry πάσχει από μια ανιάτη ασθένεια, η οποία αργά ή γρήγορα θα φέρει το τέλος του. Μετά από χρόνια ερευνών της Oscorp, ο Harry εμφανίζεται πιο υγιής και δυνατός από ποτέ. Περίεργο. Κάποιος κακοπροαίρετος θα έλεγε ότι η Oscorp βρήκε μια θεραπεία η οποία δεν βασίζεται στις φυσικές επιστήμες, αλλά σε κάποιο εξωγήινο θαύμα.

Προσωποκεντρική αφήγηση

Η ιστορία στο Spider-Man 2 βασίζεται ως επί το πλείστο πάνω στους χαρακτήρες. Τα μεγαλύτερα plot points βρίσκονται στις αλληλεπιδράσεις των πρωταγωνιστών μεταξύ τους, αλλά και με τον κοινωνικό τους περίγυρο. Ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσονται μερικοί από τους side characters είναι από τα πιο σημαντικά σημεία της αφήγησης κατά τη δική μου άποψη. Ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από τους Spider-Men, αλλά αντίθετα αποτελούν κι αυτοί απλά “γρανάζια στο μηχάνημα”. Έμεινα αρκετά στον εσωτερικό αγώνα που δίνουν οι πρωταγωνιστές πιο πάνω, αλλά πολλές φορές δεν είναι οι ίδιοι που θα βρουν τις λύσεις στα προβλήματα που παρουσιάζονται, αλλά τα κοντινά τους πρόσωπα.

Είναι αρκετοι οι χαρακτήρες που αναπτύσσονται εκτενώς στο Spider-Man 2. Η MJ, για παράδειγμα, βρίσκεται κι αυτή σε μια δύσκολη φάση της ζωής της, σε ένα σταυροδρόμι με την καριέρα της. Μέσα από τον δικό της αγώνα, παρουσιάζεται ως το πιο ώριμο και ετοιμοπόλεμο κομμάτι του πρωταγωνιστικού καστ. H MJ απέχει πολύ από τον damsel-in-distress χαρακτήρα που πολύς κόσμος είχε γνωρίσει από τις ταινίες του Sam Raimi. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο Harry. Η ιστορία του στο σύμπαν της Insomniac είναι λίγο διαφορετική από ότι έχουμε συνηθίσει και προσωπικά τον βρήκα να είναι ίσως ο πιο relatable χαρακτήρας. Έχει ευγενείς προθέσεις και η καρδιά του βρίσκεται στο σωστό σημείο, αλλά ο τρόπως με τον οποίο προσεγγίζει τις καταστάσεις δεν είναι και ο ιδανικότερος. Από την πλευρά του Miles, ο πιο ενδιαφέρον χαρακτήρας είναι η Rio. Η μαμά του Miles είναι ένα γυναικείο role model από την αρχή ως το τέλος, και δεν φοβάται να τρίξει τα δόντια σε όποιον κι αν απευθύνεται. Αν υπάρχει ένας χαρακτήρας που θα ήθελα να δω περισσότερο, ωστόσο, αυτός θα ήταν ο Ganke.

Αξιομνημόνευτες στιγμές

Το καλό με όλα τα plot points στο Spider-Man 2 είναι πως δεν βρίσκονται συνεχώς in your face. Η σκηνοθεσία της αφήγησης λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε όλα τα σημαντικά κομμάτια της πλοκής να περνάνε στον παίχτη μέσα από οπτικά έντονα σημεία. Υπάρχουν πολλές σκηνές που έμειναν χαραγμένες στη μνήμη μου από την πλοκή, και καθώς γράφω αυτό το review περνάνε από μπροστά μου σαν ένα highlight reel. Αν το καλοσκεφτείς, αυτή είναι η πραγματική δύναμη μιας καλής ιστορίας. Είναι γεμάτη συγκινητικές στιγμές ανάμεσα στους αγαπημένους σου χαρακτήρες, ή σκηνές δράσης τόσο φαντασμαγορικές που δε μπορείς παρά να τις τραβήξεις screenshot με το μυαλό σου.

Είδα πολλά παράπονα σχετικά με την διάρκεια της ιστορίας. Κατά την δική μου εμπειρία, με ελάχιστο side-questing, η κύρια πλοκή κράτησε γύρω στις 18 ώρες, το standard για single-player εμπειρίες όπως το Spider-Man 2. Δε μπορώ να κρύψω πως υπήρχαν στιγμές που νόμιζα η ιστορία θα τελείωνε κάπως απότομα. Ο τρόπος με τον οποίο είναι δομημένες οι αποστολές σου δίνει συνεχώς την εντύπωση ότι η επόμενη αποστολή θα είναι κι η τελευταία. Αλλά σπάνια είναι. Για εμένα, η πλοκή τράβηξε παραπάνω σε διάρκεια από ότι περίμενα, δίχως αυτό να είναι δυσάρεστο. Κάθε main mission εισήγαγε κι άλλα στοιχεία, χτίζοντας σταδιακά μια εξαιρετική κορύφωση. Στα δικά μου μάτια, η πλοκή ήταν ένα τεράστιο step-up από τους προηγούμενος τίτλους από κάθε άποψη.

Marvel’s Spider-Man 2: Gameplay

Αν σας άρεσε το gameplay των δύο προηγούμενων τίτλων της σειράς, τότε σίγουρα θα σας αρέσει και το gameplay στο Spider-Man 2. Η Insomniac έχτισε το moment-to-moment gameplay βήμα-βήμα από τον έναν τίτλο στον άλλον. Το Spider-Man 2 μοιάζει σαν ένα κολάζ μηχανισμών που ειχαν δοκιμαστεί στις προηγούμενες κυκλοφορίες, με λίγη extra sauce από πάνω.

Είναι πουλί, είναι αεροπλάνο, είναι… μια άραχνη (;)

Στο Spider-Man 2 υπάρχουν πολλές quality of life αναβαθμίσεις. Η πιο σημαντική εξ αυτών βρίσκεται στο σύστημα μετακίνησης, που πλέον δεν περιορίζεται μόνο σε web swinging (όχι πως αυτό δεν ήταν αρκετά διασκεδαστικό). Από την αρχή του παιχνιδιού κιόλας, ο Spider-Man έχει πρόσβαση σε “φτερά” τα οποία του επιτρέπουν να πετάει στον αεροχώρο της Νέας Υόρκης. Εντάξει, δεν πετάει ακριβώς, αιωρείται με τη φορά του αέρα, αλλά μπορεί εύκολα να χωθεί σε ρεύματα αέρος, ώστε να αναπτύξει ταχύτητα και να ανέβει σε υψόμετρο. Όπως ακριβώς και με το web swinging, έτσι και το gliding είναι ένας αρκετά ενδιαφέρον μηχανισμός που όχι μόνο σου επιτρέπει να ταξιδεύεις από το ένα marker στο άλλο πολύ γρήγορα, αλλά το κάνει και ένα ιδιαίτερα διασκεδαστικό mini-game.

Με τα νέα προάστια της πόλης που προστέθηκαν στο Spider-Man 2, είναι αναπόφευκτο πως μερικές φορές θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις και την δυνατότητα του fast travel. Καταρχάς, θα πρέπει πρώτα να το ξεκλειδώσεις για την περιοχή στην οποία πρόκειται να ταξιδέψεις, φτάνοντας το εν λόγω district στο Level 2. Πώς θα το κάνεις αυτό; Ολοκληρώνοντας open-world events και side-missions τα οποία απλά τυχαίνει να βρίσκονται εντός του district. Αν έχεις ήδη ανεβάσει την περιοχή στο απαιτούμενο level, απλά διαλέγειες ένα οποιοδήποτε σημείο στον map… και μεταφέρεσαι εκεί. Χωρίς loading screens, χωρίς καμία απολύτως διακοπή πέρα από το άνοιγμα του χάρτη. Technology is cool.

Τα διαμάντια φτιάχνονται στην πίεση

To combat system είναι πάνω κάτω το ίδιο που γνωρίζουμε από το Spider-Man PS4 και το Miles Morales. Ωστόσο, και οι δύο χαρακτήρες έχουν μερικές νέες δυνάμεις τις οποίες ξεκλειδώνεις προχωρόντας στην ιστορία. Για παράδειγμα, ο Pete έχει από την αρχή πρόσβαση στα robot legs από το τέλος του Spider-Man PS4 κιόλας, αλλά στην πορεία αποκτά και τις δυνάμεις του Symbiote. Παρόμοια, ο Miles αποκτά νέες δυνάμεις καθώς ωθείται στο να εξελιχθεί από τα γεγονότα της πλοκής και γίνεται ακόμα πιο δυνατός. Σε συνδυασμό με μερικά νέα gadgets και περισσότερες διόδους για upgrades, το σύστημα μάχης συνεχίζει να κινείται στα ίδια επίπεδα, τα οποία είναι περιορισμένα λόγω της φύσεως των χαρακτήρων.

Το σύστημα μάχης στην σειρά Spider-Man είναι στην ουσία ένα brawler. Γρήγοροι χαρακτήρες με υπερδυνάμεις που δίνουν αλυσιδωτά χτυπήματα από τον έναν εχθρό στον άλλον, αποφεύγοντας να δεχτούν κάποιο χτύπημα για να μη σπάσει το combo. Είναι αρκετά απλοϊκό με μια πρώτη ματιά, αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να γίνει αρκετά χαοτικό, ειδικά στο Spider-Man 2 όπου οι εχθροί είναι περισσότεροι σε αριθμό αλλά και πιο ανθεκτικοί σε χτυπήματα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνετε αρκετά δημιουργικοί με το οπλοστάσιο του Spidey, αλλά και έχετε στο νου σας ότι ο Spider-Man δεν είναι άτρωτος. Δεν πρόκειται για το πιο περίπλοκο σύστημα μάχης, αλλά σίγουρα είναι αρκετό για να κάνει την αδρεναλίνη να ανέβει στα ύψη στις πιο μακροσκελείς μάχες. Ευχάριστη είναι επίσης η μειωμένη παρουσία των quick-time events εντός του combat system, τα οποία διέλυαν πολύ γρήγορα οποιαδήποτε ένταση κατάφερνε να χτίσει το combat.

Φυσικά, υπάρχει και skill tree για να μπορείς να επιλέξεις τους τρόπους με τους οποίους δυναμώνεις όσο προχωράς στο παιχνίδι και μάλιστα δεν είναι μόνο ένα, αλλά τρία! Υπάρχει ένα για τον κάθε Spider-Man, τα οποία περιλαμβάνουν skills που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τον Pete ή τον Miles αντίστοιχα, καθώς και ένα κοινό skill tree, πίσω από το οποίο βρίσκονται όλα τα power ups που θα βοηθήσουν στην μετακίνηση ή τις γενικότερες αραχνο-δυνάμεις. Η στολή και τα spider gadgets επιδέχονται επίσης αναβαθμίσεις, ωστόσο την πρώτη ύλη για να τα αναβαθμίσεις θα την μαζέψεις ολοκληρώνοντας world events και side missions, όχι μέσα από την κύρια πλοκή. Μιας και φτάσαμε στις στολές: υπάρχουν πολλές στολές για να ξεκλειδώσεις και η κάθε μια έχει την δική της γοητεία. Μάλιστα, στο Spider-Man 2 μπορείς να ξεκλειδώσεις και τρεις χρωματικές παραλλαγές για την κάθε στολή, το οποίο είναι ίσως η πιο κουλ cosmetic προσθήκη. Ωστόσο, θα ήθελα περισσότερες στολές να είναι tied σε world events και side missions, όπως στο Miles Morales. Οι περισσότερες στολές ξεκλειδώνονται κάνοντας level up τον χαρακτήρα, δίχως ιδιαίτερη προσπάθεια από τον παίχτη.

Side quests

Φυσικά, ένα open-world game δεν θα ήταν ολοκληρωμένο δίχως τα side activities. Θα βρεις πράγματα να δεις και δραστηριότητες να ολοκληρώσεις σε κάθε γωνιά της Νέας Υόρκης στο Spider-Man 2. Η Insomniac βάζει τον Pete αντιμέτωπο με το Cult of the Flame, ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον storyline στο οποίο καλείσαι να βάλεις μια σέκτα τρομοκρατών στη θέση τους. Από την άλλη, ο Miles ανακαλύπτει τις δυνάμεις του Mysterio. Και οι δυο μαζί, πρέπει να συνεργαστούν για να μαζέψουν τα σκόρπια κομμάτια του Sandman, και να μαζέψουν φωτογραφικό υλικό που αποτυπώνει τον “παλμό της πόλης”, το οποίο συνήθως συνοδεύεται από άκρως ενδιαφέροντα fun facts για την Νέα Υόρκη.

Το μόνο μου παράπονο είναι πως ενώ υπάρχουν πολλά είδη δραστηριοτήτων για να περάσεις τον χρόνο σου στο post-game ενώ προσπαθείς να ξεκλειδώσεις όλες τις στολές, δεν υπάρχει πραγματική ποικιλία πέρα από αυτό. Για παράδειγμα, όλα τα Sandman quests, είναι στην ουσία η ίδια σκηνή μάχης ξανά και ξανά. Αυτό που σώζει την κατάσταση είναι το over-arching storyline που χτίζει τον in-game χαρακτήρα του Sandman και είναι ο μόνος πραγματικός λόγος να ολοκληρώσεις του questline. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τα υπόλοιπα side-questlines.

Το μόνο side content που εμφανίζεται εμφανώς βελτιωμένο είναι τα FNSM app quests. Οι αποστολές που μπορείς να αναλάβεις μέσω του app που έχει δημιουργήσει ο Ganke συνοδεύονται από το δικό τους story, και μερικές φορές σε βγάζουν από το συνηθισμένο gameplay loop, κάτι που είναι πάντα ευπρόσδεκτο. Φυσικά, υπάρχουν ένα σωρό collectibles και world events στα οποία μπορείς επίσης να επενδύσεις τον χρόνο σου.

Marvel’s Spider-Man 2: Συμπέρασμα

Είτε είστε λάτρεις του Spider-Man, είτε σας αρέσει οτιδήποτε hero-themed, είτε απλά ψάχνετε μια feel good single-player εμπειρία, το Spider-Man 2 σίγουρα θα σας ενθουσιάσει. Το gameplay loop του δύσκολα παλιώνει και είναι μεθοδικά σχεδιασμένο ώστε να επιβραβεύει τακτικά τον παίχτη με in-game αλληλεπιδράσεις και φαντασμαγορικά set pieces. Η οπτικοακουστική παρουσίαση είναι κορυφαίου επιπέδου, ακόμα και για ένα blockbuster παιχνίδι αυτού του βεληνεκούς, σε σημείο που άνετα κοντράρει το God of War Ragnarok. Πιο σημαντικά όμως, αφηγείται μια εξαιρετική ιστόρια που χτίζει σταδιακά την ένταση παίζοντας με το ψυχολογικό υπόβαθρο των χαρακτήρων που δρουν ως φορείς της πλοκής.

Δεν λέει να ποντάρεις ενάντια στην Insomniac. Έχοντας αποδείξει ξανά και ξανά ότι μπορούν να παράγουν games που όχι απλώς ακουμπάνε το golden standard, αλλά ορίζουν τι εστί golden standard για τον ανταγωνισμό. Το μόνο ερώτημα είναι πώς το κάνουν. Θα σας πω εγώ πώς: είναι πλήρη αρμονία με το υλικό που χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη. Έχουν άριστη γνώση των χαρακτήρων που βρίσκονται στο κέντρο της ιστορία που πλάθουν, όχι μόνο ως μεμονωμένοι χαρακτήρες, αλλά και πως αυτοί ταιριάζουν μέσα στο σύμπαν που οικοδομούν. Η Insomniac σκάει πάντα στην μάχη προετοιμασμένη, αυτό είναι το μυστικό.

Ευχαριστούμε θερμά την PlayStation Greece για την παροχή του review unit που χρησιμοποιήσαμε.